«Η Ευρώπη ήταν η καλύτερη ιδέα που είχαμε ποτέ» διακήρυξαν προχθές 21 από τους εκλεγμένους προεδροπρωθυπουργούς της Ένωσης. Ένα ακόμα ψέμα. Η Ένωση από την πρώτη της αρχή, όταν εμφανίσθηκε ως Ένωση Ανθρακος και Χάλυβος, ουδέποτε είχε την πρόθεση να βάλει «στο κέντρο της τον άνθρωπο».
Ούτε ως Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα είχε τέτοιες φιλοδοξίες, ήταν απλώς το κέλυφος της ευρωπαϊκής εκδοχής του Ψυχρού Πολέμου. Τα περί Ένωσης κρατών, λαών και εθνών ήταν απλώς κούφιες κουβέντες για τη χειραγώγηση των κοινωνιών στην κατεύθυνση μιας φενάκης.
Ακόμα και η ψευτοσυζήτηση που έγινε διά βραχέων για την πιθανότητα ενός Ευρωσυντάγματος έφθασε εις βάθος έως την εποχή του Καρλομάγνου. Η γοτθική αντίληψη της Ευρώπης για τον εαυτόν της ήταν πιο κοντά στην οικονομική τυραννίδα που συνετίθετο παντού με όλους τους τρόπους. Όλα ήταν απ’ την αρχή ένα ψέμα. Και οι νοσταλγικές φωνούλες που θρηνούν σήμερα για μια Ευρώπη που έχασε τον προσανατολισμό της είναι απλώς κενολόγες.
Η Ένωση στράφηκε ευθύς εξ αρχής κατά του πολιτισμού των λαών της. Χωρίς να μπορέσει η ίδια να δημιουργήσει έναν ευρωπαϊκό πατριωτισμό (διότι ουδέποτε το ήθελε), πειθανάγκασε τις κοινωνίες σε πολιτισμικά στερεότυπα που δεν είχαν γεννήσει οι ίδιες. Μια πραγματική πολιτιστική δικτατορία του μεταμοντερνισμού, της πολιτικής ορθότητος, του πολιτισμού, της ενιαίας εν γένει σκέψης επικράτησε, ενώ ταυτοχρόνως οι αστικές δημοκρατίες εκφυλίζονταν. Ο διεμβολισμός αυτών των θνησκουσών αστικών δημοκρατιών με νεόκοπους θεσμούς και η ολοκληρωτική κατίσχυση των εταιρειών έκαμαν εν τέλει την Ένωση ένα σύστημα εσωτερικής κατοχής.
Οι εργατικές κατακτήσεις εξαερώθηκαν, η Αριστερά εν πολλοίς ενσωματώθηκε και οι γλώσσες που ομιλούν οι λαοί αναμορφώθηκαν. Η ένωση έγινε μια Βαβέλ όπου μια γλώσσα, η κυρίαρχη, νοηματοδοτεί, δηλαδή αποβλακώνει, όλες τις άλλες.
Σήμερα η Ένωση αρχίζει να μοιάζει όλο και πιο πολύ με εκείνη την «Ευρωπαϊκή Ένωση» που είχε κατά πρώτον οραματισθεί ο Χίτλερ. Το αντισύστημα, το τέκνο και σκιάχτρο του συστήματος, έρχεται να προσδώσει στην Ευρώπη τα «λευκά» χαρακτηριστικά που είχαν προσώρας παραμερίσει οι προτεραιότητες του συστήματος.
Η αναγέννηση του αντισημιτισμού, η εξάπλωση της ισλαμοφοβίας θα χαρακτηρίσουν τις εξελίξεις στην Ένωση τον καιρό που έρχεται. Η πολεμική Ευρώπη, η ιμπεριαλιστική Ευρώπη, η Ευρώπη που εξέθρεψε αυτό που η ίδια ονομάζει τρομοκρατία, αφού διαμόρφωσε την αγορά εργασίας με τις μεταναστεύσεις, επανέρχεται στις ρίζες της, στα φίδια που κρύβει μέσα της, στη σκοτεινή ύλη της. Με τους γηγενείς και τους μετανάστες το ίδιο σκλάβους.
Αφού ξεπάτωσε τα κράτη διαλύοντας το εθνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η ταξική πάλη, η Ευρώπη επιστρέφει τώρα σε κρατογενέσεις, απαρτχάιντ, ζωτικούς χώρους και νέα οικονομικά σύνορα εν είδει τειχών του Αίσχους.
Η αρχαία ευρωπαία άρχουσα τάξη στις διαχρονικές της εκδοχές, από τη φεουδαρχία έως σήμερα, είχε πάντα την ικανότητα να δημιουργεί πλήθη κουφιοκεφαλάκηδων μέσα στα οποία τάξεις και έθνη έσπαγαν τα μούτρα τους. Η αναθεώρηση των αποτελεσμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (αργή, σοφή και επώδυνη) ήταν το πρώτο βήμα μιας «λαμπρής πορείας» προς την αποκατάσταση της Τάξης (νέας ή άλλης, αναλόγως αν στην πρώτη γραμμή χρειάζονται φαιοχίτωνες ή λευκά κολάρα).
Η 9η Μαΐου, επέτειος συντριβής του φασισμού, έχει αιδημόνως μετατραπεί σε Ημέρα της Ευρώπης, μιας Ευρώπης που βαδίζει πίσω στους δρόμους που διήνυσε από την Belle Époque και την πρώτη παγκοσμιοποίηση έως σήμερα.
Τα χαρακτηριστικά της μεταπαγκοσμιοποίησης θυμίζουν έντονα τον Μεσοπόλεμο. Με τους λαούς γυμνούς από πολιτική και πολιτισμό να άγονται στα γκέτο και τα κανόνια από ανθρωπάρια τύπου Τραμπ και Μακρόν στην υπηρεσία οικονομικών δυνάμεων επιπέδου Αρμαγεδδώνος…
*Πηγή: topontiki.gr
