Οι εξελίξεις στις Αμερικανοτουρκικές σχέσεις, παραμένουν σε αυξημένη ρευστότητα, ωστόσο ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η τελική τους έκβαση, είναι φανερό πως έχουν ενεργοποιήσει σημαντικές διεργασίες που δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται επιπόλαια και αποσπασματικά, παρά μόνο μέσα στο πλαίσιο των συνολικότερων ανατροπών που συντελούνται σε ευρύτερο γεωπολιτικό επίπεδο και αφορούν σε ολόκληρο τον πλανήτη…
Σημείο καμπής το οποίο ενδέχεται να δρομολογήσει μακράς πνοής στρατηγικές ανασυντάξεις, θα είναι το «κλείδωμα» των Αμερικανικών κυρώσεων, η τελική τους φυσιογνωμία, αλλά και η αναμενόμενη τουρκικής ανταπάντηση, που εν πολλοίς θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Και φυσικά αυξημένης στρατηγικής βαρύτητας στοιχείο αυτών των κυρώσεων, είναι η προς υπογραφήν απόφαση της Αμερικανικής γερουσίας, μέσα από την οποία -εκτός απροόπτου- θα οριστικοποιηθεί το πάγωμα της παράδοσης των Αμερικανικών F-35 στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.
Είναι προφανές πως αν δεν μεσολαβήσουν παρεμβάσεις απρόσμενες, η μη αναστροφή της δρομολογημένης διαδικασίας, θα καταστήσει μη αναστρέψιμες και τις αποδομητικές δυναμικές που αφορούν στην ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ συνολικότερα.
Από την άλλη μεριά, ακόμη και αν υπάρξει η όποια απρόσμενη ανακοπή αυτής της εξέλιξης, η παραδοσιακή εμπιστοσύνη στις σχέσεις των δύο χωρών έχει διαρραγεί αμετάκλητα, και αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο δύστροπο χαρακτήρα Ερντογάν, αλλά σχετίζεται ευθέως με τη φυσιογνωμία των νέας κοπής στρατηγικών υποχρεώσεων και ρόλων που ανακύπτουν για δύο αυτοτελή πια γεωπολιτικά μεγέθη (ΗΠΑ – Τουρκία) μέσα σε ένα γεωστρατηγικό περιβάλλον που αναδομείται εκ θεμελίων στην νέα εποχή.
Στην Ελλάδα, η παραδοσιακή δουλοπρέπεια επιχειρεί την αναβαθμισμένη ολική της επαναφορά, θεωρώντας πως οι παραπάνω διεργασίες αποτελούν πρώτης τάξεως ευκαιρία για την αναζήτηση ενός νέου ρόλου -ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ- με τη χώρα μας να καλείται να καλύψει μέρος του γεωστραστηγικού κενού που δημιουργείται με την κλιμάκωση της Αμερικανοτουρκικής κρίσης.
Πρόκειται για την κλασική, εξόχως επικίνδυνη και απολύτως δουλοπρεπή αντίληψη, που θεωρεί εκ των προτέρων άτοπη και πλήρως ουτοπική, κάθε προσπάθεια αναζήτησης ενός πρωταγωνιστικά αναβαθμισμένου γεωστρατηγικού ρόλου για τη χώρα μας, η οποία σύμφωνα με την ανωτέρω προσέγγιση είναι καταδικασμένη είτε να παραμείνει γεωπολιτικός κολαούζος χωρίς αυτόνομη δυνατότητα αποτύπωσης γεωστρατηγικών ιεραρχήσεων, είτε να αφανιστεί.
Την ίδια στιγμή, δύο πολύ σημαντικά γεγονότα, αποτυπώνονται μεν ως ειδήσεις με μια απλή κλασική εντελώς τυπική αναφορά και απαρίθμηση, αλλά ουδείς μπαίνει στον κόπο να αποκωδικοποιήσει τα πολύ σημαντικά μηνύματα που αποπνέονται, αφού…
- Οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες έχουν ουσιαστικά ενσωματωθεί στη λογική της διεκπεραίωσης ενός «στρατηγικά» υποτακτικού ρόλου ο οποίος επιβλήθηκε στη χώρα…
- Ο πρωθυπουργός της χώρας επιχειρεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά την εικόνα της φρίκης επιδιώκοντας να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο εσωτερικό μέτωπο, και να οδηγήσει στον σταδιακό εκφυλισμό την κοινωνική οργή πριν προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις, και…
- Ο κ. Κοτζιάς, βρήκε πεδίον δόξης λαμπρό, και ολοκληρώνει απερίσπαστος την επικίνδυνη εργολαβία που του έχει ανατεθεί, όσο η χώρα παραμένει καθηλωμένη στην οσμή της καμένης σάρκας.
Το πρώτο σημαντικό γεγονός, σχετίζεται με την ίδια της Ευρασιατική διεργασία, την οποία τυπικά τροχοδρομεί και εν πολλοίς συντονίζει η Ρωσική εξωτερική πολιτική, ουσιαστικά ωστόσο συμπεριλαμβάνει και απασχολεί ισχυρές γεωπολιτικές οντότητες, των οποίων ο ενιαίος στρατηγικός υπό εκκόλαψη σχεδιασμός, πιθανότατα θα αποπνεύσει τη δυναμική ενός άλλου μοντέλου διακρατικής και πολυεπίπεδης συνεργασίας, μετά την κατάρρευση του Ευρωενωσιακού αλλά γιατί όχι και του Ατλαντικού μοντέλου πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας.
Η παρουσία Λαβρόφ στη Σύνοδο της Ένωσης των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) και η αντίστοιχη παρέμβασή του, σηματοδοτεί επιτάχυνση διαδικασιών, αλλά για την αποκωδικοποίηση των δυναμικών που θα απελευθερώσει και θα ενεργοποιήσει μια τέτοια εξέλιξη, η Ελληνική εξωτερική πολιτική, απλά αγρόν αγοράζει.
Και αγοράζει αγρόν διότι, το πολιτικό προϊόν της υποτελούς αντίληψης για την οποία συζητάμε, αντί να ασχολείται με την αναζήτηση συγκεκριμένων στρατηγικών βηματισμών, που θα αναβαθμίσουν την προστιθέμενη αξία της χώρας μέσα σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο, πράγμα που θα της επιτρέψει να διαχειριστεί διαφορετικά τις υποθέσεις της ως ισχυρή και αυτοτελής γεωπολιτική οντότητα…
Το προϊόν της ηττοπάθειας καταδικάζει το πολιτικό της προσωπικό, στο να αρκείται, σε επιλογές και διαχείριση που απλά εκχωρούν για λογαριασμό τρίτων, ένα φτηνό γεωπολιτικό οικόπεδο με χαμηλή γεωστρατηγική βαρύτητα (αυτό πιστεύει η φοβική και ανεπαρκέστατη πολιτική της ηγεσία), για να αποκαλυφθεί -αμέσως μετά- ο πραγματικά ισχυροποιημένος γεωστρατηγικός ρόλος του οικοπέδου «ΕΛΛΑΣ», αλλά ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ, χέρια, ταυτότητα ιδιοκτήτη και φορέα πραγματικής άσκησης πολιτικής και σίγουρα στρατηγικής διοίκησης.
Το δεύτερο σημαντικό γεγονός, σχετίζεται με τον τρόπο που κλιμακώνει στο επίπεδο της στρατηγικής, τη δική της απάντηση η Τουρκική πολιτική ηγεσία.
Έτσι, πραγματοποιήθηκε σήμερα η πρώτη συνεδρίαση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου της Τουρκίας (YAS) με τον Ερντογάν στη θέση του απόλυτου σουλτάνου, στην οποία συμμετείχαν εκτός από τον κ. Ερντογάν, ο Αντιπρόεδρος Φουάτ Οκτάι, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Χουλουσί Ακάρ, ο Υπουργός Δικαιοσύνης Αμπντουλχαμίτ Γκιουλ, ο Υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού, ο υπουργός Οικονομικών και Οικονομικών Berat Albayrak, ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας Ziya Selçuk, ο Πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Γιαγκάρ Γκιουλέρ και μέλη του YAŞ, αποτελούμενο από διοικητές δυνάμεων.
Την ίδια στιγμή ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου, (εν μέσω κλιμάκωσης των αμερικανικών απειλών) πραγματοποιεί κρίσιμες και στρατηγικής σημασίας συναντήσεις, στη Σιγκαπούρη στο πλαίσιο της διάσκεψης του ASEAN. Από αυτή την συνεδρίαση, αξίζει να προσεχτούν δυο πράγματα:
- Πρώτον: Η σύνθεσή της… Δηλαδή οι ιδιότητες και οι ρόλοι των πολιτικών, υπηρεσιακών και στρατιωτικών προσώπων που συμμετείχαν σε αυτήν. Και…
- Δεύτερον: Το περιεχόμενό της.. αφού οι πληροφορίες φέρουν τον κ. Ερντογάν, να ξεδιπλώνει μια πλανητικής εμβέλειας ουσιαστικά στρατηγική της Τουρκίας, που φτάνει μέχρι και την Λατινική Αμερική και που ενσωματώνει ακόμη και ζητήματα ενεργειακής, διαστημικής, πυρηνικής ασφάλεια και κυβερνοτρομοκρατίας, από την Αρκτική μέχρι τα Βαλκάνια.
Οι συγκρίσεις είναι μοιραίες…
Ο κ. Κοτζιάς αξιοποιεί το κάρβουνο της Ανατολικής Αττικής για να διαχειριστεί εν κρυπτώ υποτέλεια και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ατζέντα που διαχειρίζεται, στο πλαίσιο της κοντόφθαλμης αντίληψης που διαθέτει ακόμη και για την Βαλκανική πολιτική…
Και ο κ. Τσαβούσογλου αν και απειλούμενος ευθέως από την Αμερικανική πολιτική ηγεσία, ανοίγει καινούρια διεθνή κεφάλαια με στόχο την πολλαπλή στρατηγική αναβάθμιση του γεωπολιτικού μεγέθους της Τουρκίας.
Ο κ. Τσίπρας καταπιάνεται με πολιτικές και επιλογές εξαπάτησης των Ελλήνων πολιτών, ακόμη και σε μια ιστορική συγκυρία που η Ελλάδα ακόμη θρηνεί για τους αδικοχαμένους νεκρούς της…
Και ο κ. Ερντογάν ασχολείται με τα πλανητικά οράματα και στρατηγικές επιδιώξεις της γειτονικής Τουρκίας, έστω και αν σύρει στις φυλακές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες της.
Ο κ. Τσίπρας αναζητεί ράφι για να παρκάρει τη χώρα σε ρόλο κολαούζου των ΗΠΑ…
Και ο κ. Ερντογάν σχεδιάζει πρωταγωνιστική στρατηγική παρουσία σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ο κ. Τσίπρας υπόσχεται και εκχωρεί αδιαφορώντας για τις πολύ σημαντικές συνέπειες της πράξης του, το «δικαίωμα» εκλογής των μουφτήδων στη Θράκη, ανοίγοντας ουσιαστικά την Κερκόπορτα στην Τουρκία για να θεμελιώσει δικαίωμα άσκησης κυριότητας εντός της Ελληνικής επικράτειας…
Και ο κ. Ερντογάν, διασφαλίζει για λόγους που αντιλαμβάνεστε την παρουσία του Τούρκου υπουργού Παιδείας στις εργασίες του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, και νομίζουμε πως ο καθένας αντιλαμβάνεται τη σημασία ακόμη και σε επίπεδο συμβολισμών.
Έτσι…
Η γειτονική Τουρκία, αν και αποτελεί την κατ’ εξοχήν απρόβλεπτη γεωπολιτική μεταβλητή της ευρύτερης περιοχής, παρεμβαίνει «επιθετικά» και κυρίως ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ στις σύγχρονες γεωπολιτικές προκλήσεις σε έναν κόσμο που τροποποιεί δραματικά τη φυσιογνωμία του…
Αντίστοιχα επιθετικά επιχειρεί να διαχειριστεί την γεωπολιτική της υπόσταση ακόμη και η Κύπρος, χωρίς βεβαίως να δραπετεύει ουσιαστικά από τις συμπληγάδες της εξάρτησης, αλλά αποτολμά τουλάχιστον να σχεδιάσει μια διαδρομή στη βάση κάποιων φιλόδοξων οραμάτων,αν και ακόμη και ο ΟΗΕ επιχειρεί να την πνίξει στα περιβάλλοντα των ανίερων σχεδιασμών του…
Και μόνο η «περήφανη» ΕΛΛΑΣ, με την περήφανη αντισυστημική ψήφο των πολιτών της, καταδικάζεται γι’ ακόμη μια φορά σε ρόλο ταπεινωμένου ουραγού, χωρίς φωνή, χωρίς όραμα, χωρίς προοπτική, ανίκανη να σταθεί όρθια και να φτύσει κατάμουτρα «φίλους και συμμάχους» που επιμένουν να την συνθλίβουν, να την απειλούν και να την εκβιάζουν απροκάλυπτα.
Σε αυτήν ακριβώς την κατάντια, που θέλει τους πολιτικούς μας ταγούς να καμαρώνουν γιατί απλώς κατεξευτελίζονται και υπαναχωρούν, αν δεν δώσουμε ένα τέλος σήμερα με όρους υγιούς εθνικής αξιοπρέπειας, τότε αύριο για την χώρα μας δεν πρόκειται να υπάρξει.
