Η εμπάθεια της ΕΦ.ΣΥΝ. προς την ΛΑ.Ε. είναι δεδομένη και αγιάτρευτη, όπως και ο παθολογικός της έρωτας, από συμφέρον λένε κάποιοι κακεντρεχείς, προς τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση της Γερμανο-αμερικανοκρατίας, κατά ομολογία του Τσίπρα.
Από κει και πέρα στοίβα οι αερολογίες στην ΕΦ.ΣΥΝ. που εμφανίζονται, τάχα, ως αναλύσεις από αρκετούς “πρόθυμους” δημοσιογράφους.
Γράφοντας, λοιπόν, ο Τάσος Παππάς στο Σαββατιάτικο φύλο της ΕΦ.ΣΥΝ., αρκετά περιφρονητικά και συλλήβδην, για κόμματα – κομήτες, αναφέρει επί λέξει, με τη μεγάλη ευκολία που προσφέρει η άγνοια, η αγκύλωση και το αλαζονικό τσουβάλιασμα των “αμαθών” και “αντιστόρητων”:
“Για παράδειγμα, τον “καλό ΣΥΡΙΖΑ” επιχειρούν να δημιουργήσουν η ΛΑ.Ε., ο Γ. Βαρουφάκης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, χωρίς ωστόσο να συνεργάζονται μεταξύ τους, αν και κάνουν την ίδια ανάλυση (!) για το τι έφταιξε και διασπάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Αύγουστο του 2015. Όμως τα κόμματα και οι ομάδες που βρίσκονται εκτός των μεγάλων σχηματισμών της Αριστεράς (βάζει και τον ΣΥΡΙΖΑ ο “αθεόφοβος” στην Αριστερά), για ποικίλους πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους, έχουν συνηθίσει να λειτουργούν σε συνθήκες εμφυλίου και σε περιβάλλον ήττας και δεν έχουν ανάγκη την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση για να αντέξουν”!!!
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, τις ανακρίβειες, τις αμετροεπείς συγκρίσεις προσώπων, διαδρομών, ιστορίας και κομμάτων που δεν συγκρίνονται, την έλλειψη γνώσης και την προπαγανδιστική διαστρέβλωση, την επιπολαιότητα, την φτηνή αλαζονεία και τα τόσα άλλα;
Είναι σπάνιο σε τόσες λίγες λέξεις να συμπυκνώνονται με τόση πολύ ενάργεια οι παθολογίες, οι νοσηρότητες και τα πάθη μιας δημοσιογραφίας που ταΐζει ένα κοινό, το οποίο ταχέως εξαφανίζεται, πολύ πιο γρήγορα από τα “μικρά” κόμματα προοδευτικού προσανατολισμού, κόμματα που έσπευσε να εξατμίσει συλλήβδην και χαιρέκακα ο Τ. Παππάς, στολίζοντας τα με τόσο περιφρονητικά λόγια.
Ας είναι καλά τα “δήθεν” μεγάλα κόμματα και οι “τσόντες” τους, κ. Παππά, που μικραίνουν την χώρα, τις αξίες και την ζωη των πολιτών.
Πράγματι δεν μπορεί να προδιαγράψει κανένας το μέλλον της ΛΑ.Ε.
Το βέβαιον πάντως είναι ό,τι τόσο η ΛΑ.Ε. όσο και ο επικεφαλής της δεν έχουν, ως πολιτική και ως αντίληψη, την παραμικρή σχέση με όσα γεμάτα προκατάληψη, χολή και όξος τους αποδίδει ο Παππάς στην ΕΦ.ΣΥΝ. για ευνόητους, μάλλον, λόγους.
Όπως βέβαιον είναι ότι το “τσουβάλιασμα” της ΛΑ.Ε. που επιχειρείται και οι ουρανοκατέβατες συγκρίσεις είναι όχι απλώς σκόπιμα άστοχες αλλά και βαθύτατα υστερόβουλες.
Η ΛΑ.Ε., φυσικά, δεν χρειάζεται κανέναν στον χώρο του τύπου και πολύ περισσότερο τον Παππά για να αξιολογηθεί.
Αξιολογείται καθημερινά από τους πολίτες με την αγωνιστική παρουσία της, την παρουσία της στα κοινωνικά μέτωπα, με την ενωτική της πολιτική και ως η μόνη δύναμη που ασκεί πραγματική δυναμική αντιπολίτευση και διαθέτει γνήσιο εναλλακτικό πρόγραμμα απέναντι σε ένα σάπιο κατεστημένο πολιτικό σύστημα με κόμματα “πολιτικές συμμορίες”, που τα χωρίζει αποκλειστικά, σχεδόν, η καρέκλα και τα προνόμια της, ενώ όλα μαζί, δίπλα στα συστημικά μέσα ενημέρωσης, πλύσης εγκεφάλου, καταστρέφουν, βουλιάζουν και πνίγουν τον τόπο.
Θυμάστε το γνωστό τζόγο στο τραπεζάκι της Ομόνοιας με το «Εδώ Παπάς, εκεί Παπάς, που είναι ο Παπάς;»;
Στην περίπτωση μας, ο Παππάς είναι πάντα κερδισμένος.
Γιατί οι διάφοροι «Παππάδες» είναι “σοβαροί“, επαγγελματικά “ελισσόμενοι” και πάντα με το “σύστημα”.
Όταν θα χάσουν, όμως, αλίμονο, θα χάσουν μια και καλή!
Α.Ρ.
