Δημοψήφισμα στα Σκόπια: Ο εξευτελισμός της Δημοκρατίας

Το συμπέρασμα από το Σκοπιανό δημοψήφισμα είναι σαφές και απλό:

Οι Σκοπιανοί πολίτες έχουν πιστέψει ότι μπορούν να επιβάλλουν στους πάντες ότι είναι Μακεδόνες, οι μοναδικοί, γνήσιοι Μακεδόνες. Σημασία δεν έχει αν είναι πράγματι Μακεδόνες, ούτε αν πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι είναι Μακεδόνες και μάλιστα απόγονοι του Μέγα Αλέξανδρου. Σημασία έχει μόνο (γι΄ αυτούς) ότι τους έχει δημιουργηθεί η πεποίθηση πως όλοι οι άλλοι, από τους Έλληνες ως τους Γερμανούς και τους Αμερικάνους, όλοι στο τέλος θα υποκύψουν και θα δεχθούν το γνήσιο της εθνικότητάς τους. Η ιστορική αλήθεια είναι δευτερεύον ζήτημα. Πρωτεύον είναι το συμφέρον των «Μεγάλων», των «Ευρωπαίων», των Γερμανών και φυσικά των Αμερικανών.

Οι Σκοπιανοί το έχουν καταλάβει άριστα. Και είπαν όχι σε ένα δημοψήφισμα που βάζει νερό στο «γνήσιο» μακεδονικό κρασί τους. Η στάση των Σκοπιανών πολιτών είναι υπόδειγμα πολιτικής οξύνοιας. Λένε στη Δύση: Μας θέλετε για το δικό σας το συμφέρον. Έχει καλώς. Στην πιο αθώα περίπτωση αδιαφορείτε αν όσα λέμε για την ταυτότητα μας  είναι αλήθεια ή ψέμα. Έχει καλώς. Στην υστερόβουλη περίπτωση μπορεί να μας θέλετε ως Μακεδόνες έχοντας στο νου σας ανακατατάξεις συνόρων σε βάρος της Ελλάδας. Πάλι έχει καλώς. Σας λέμε λοιπόν ότι θα μας πάρετε μαζί σας, όπως επιτάσσει το συμφέρον σας, αλλά με την ταυτότητα που μας έχετε επιτρέψει να έχουμε. Το κέρδος θα είναι αμοιβαίο. Εσείς το συμφέρον σας εναντίον της Ρωσίας, των Ελλήνων ή των εξωγήινων. Εμείς εθνική ταυτότητα και γλώσσα. Οι Έλληνες ας φρόντιζαν. Ο καθένας βλέπει το συμφέρον του. Πιο ρεαλιστές δεν γίνεται.

Δεν έχει καμία σημασία αν αυτός ο ρεαλισμός έχει ντυθεί με εθνικιστικά χρώματα παρφουμαρισμένος με ιστορικά ψέματα. Οι Σκοπιανοί δεν θα είχαν το πείσμα που έδειξαν αν ήξεραν ότι είναι μόνοι κι έρημοι, χωρίς καμιά βοήθεια από πουθενά. Γιατί μπορεί να λένε ότι θέλουν για τον Μεγαλέξανδρο ή τον Τζένκινς χαν. Αν τους προόριζαν για παράρτημα της Βουλγαρίας, της Σερβίας ή της Ελλάδας, αν όχι της «Μεγάλης Αλβανίας», θα ήταν φρόνιμοι. Τώρα δεν είναι.

Οι Σκοπιανοί δικαιώνονται απολύτως αν δούμε τις αντιδράσεις των Δυτικών. Χύνουν μαύρα δάκρια για της παραβιάσεις της Δημοκρατίας, όπου αυτές υπάρχουν ή όπου τις καταλογίζουν οι ευαίσθητοι δημοκράτες της Δύσης. Αλλά τώρα όλη η Δύση έλεγε στους Σκοπιανούς πριν από το δημοψήφισμα πώς να ψηφίσουν, επιστρατεύτηκε έως και ο Μπους. Οι Αμερικανοί οργίζονται για την πραγματική υποτιθέμενη ανάμιξη των Ρώσων στις εκλογές τους!… Αλλά η δική τους ανάμιξη, και των Ευρωπαίων, στο Σκοπιανό δημοψήφισμα είναι θεάρεστη καθότι υπέρ της Δημοκρατίας. Και τώρα, με μόλις το 1/3 υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, καλούν τους Σκοπιανούς να αποδεχθούν τη συμφωνία καταπατώντας κάθε έννοια Δημοκρατίας.

Τα ίδια έγιναν στην Ελλάδα με το δημοψήφισμα. Τα ίδια στη Γαλλία για το ευρωπαϊκό Σύνταγμα, τα ίδια σε άλλες χώρες για να πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το Βερολίνο σε σύμπνοια με το ευρωιερατείο ανοίγει κανονικό πόλεμο με την Ουγγαρία και την Ιταλία, με ύβρεις και απειλές για να προσαρμοστούν οι εκλεγμένες κυβερνήσεις στις επιταγές του «κέντρου». Ισχύει το κλισέ: μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ακριβώς αυτοί που ποδοπατάνε κάθε ίχνος δημοκρατίας κατηγορούν όσους διαφωνούν μαζί τους για φασισμό. Αλλά και εδώ ισχύει η Βίβλος: Ουαί υμίν φαρισαίοι».