Η Κύπρος ανακήρυξε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) το 2004 και ακολούθησαν τρεις από τις έξι οριοθετήσεις με τα γειτονικά της παράκτια κράτη, την Αίγυπτο, το Ισραήλ και το Λίβανο.
Δεν έχει έκτοτε οριοθετήσει την ΑΟΖ της με την Συρία, την Τουρκία και την Ελλάδα. Όλοι αντιλαμβάνονται την απουσία οριοθέτησης με την Συρία και την Τουρκία, αλλά γιατί όχι με την Ελλάδα; Αυτή είναι μια μεγάλη απορία που με κατατρέχει για 17 ολόκληρα χρόνια.
Είναι γνωστό ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις διακατατέχονται από «φοβικό σύνδρομο» και δεν είδαν με καλό μάτι την ανακήρυξη ΑΟΖ από τον αείμνηστο πρόεδρο της Κύπρου Τάσσο Παπαδόπουλο. Οι πρώτοι που τον αντιμετώπισαν αρνητικά ήταν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου. Και για να είμαστε ακριβείς, η πρώτη αντίδρασή τους εκδηλώθηκε με την οριοθέτηση ΑΟΖ Κύπρου και Αιγύπτου επί προεδρίας Γλαύκου Κληρίδη.
- Τότε συνέστησαν να μη γίνει η ορθή οριοθέτηση με την Αίγυπτο, με το σκεπτικό ότι έτσι θα φαινόταν ότι η Τουρκία δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και η Κυπριακή Δημοκρατία δυστυχώς αποδέχτηκε αυτή τη σύσταση Η Αίγυπτος φυσικά δεν αντέδρασε, διότι και αυτή δεν ήθελε να φαίνεται ότι δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία.
Η επόμενη ελληνική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή και υπουργό Εξωτερικών την Ντόρα Μπακογιάννη συνέχισε την ίδια αδιαφορία για την κυπριακή ΑΟΖ.
Έτσι όταν η Αίγυπτος, στις 6 Αυγούστου 2020, συμφώνησε σε μια τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα (με κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη), απαίτησε η οριοθέτηση αυτή να σταματήσει στο 28ο Μεσημβρινό, ώστε να μην αποκλείεται η δυνατότητα να έχει στο μέλλον θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία.
Από το 1995 οι Τούρκοι μας είχαν προειδοποιήσει ότι ενδεχόμενη επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης μας στο 12 ν.μ. θα αποτελούσε αιτία πολέμου (casus belli). Εκείνο που δεν είναι γνωστό είναι ότι οι Αμερικανοί, τότε, μας διαβεβαίωσαν ότι οι προθέσεις της Τουρκίας είναι απολύτως σοβαρές και μας συνέστησαν να ξεχάσουμε την επέκταση στα 12 ν.μ., παρότι αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα μας, που θεμελιώνεται στο διεθνές δίκαιο.
Έτσι το «φοβικό σύνδρομο» συνεχίζει να επηρεάζει και την πολιτική του σημερινού πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη αναφορικά με την Κύπρο. Έχουν γίνει, από το 2004, πολλές συναντήσεις ελληνικών και κυπριακών κυβερνήσεων, αλλά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται σταθερά να οριοθετήσουν την ΑΟΖ μας με αυτή της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Εκείνο που δεν γνωρίζει ο ελληνικός λαός, αλλά γνωρίζουν οι σύμμαχοί μας, είναι ότι το casus belli των Τούρκων ισχύει και για την οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου. Έτσι εξηγείται η άρνηση της Αθήνας να συνεννοηθεί με την Λευκωσία για την οριοθέτηση των ΑΟΖ τους.
Φαντασθείτε την τραγωδία του κυπριακού Ελληνισμού όταν σε πρόσφατη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Κύπρου, ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών εξηγούσε στον Κύπριο ομόλογό του τις προσπάθειες της Ελλάδας να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Αλβανία, αλλά απέφυγε να αναφερθεί στην αντίστοιχη οριοθέτηση με την Κύπρο.
- O ακαδημαϊκός κι ο δημοσιογραφικός κόσμος, σήμερα στην Ελλάδα, επιδίδεται σε μια ατέρμονη συζήτηση για τα 12 ν.μ. και την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αλλά δεν ασχολείται με την επείγουσα ανάγκη της οριοθέτησης των ΑΟΖ των δυο κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης βάσει της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).
- Δεν αντιλαμβάνονται ότι η οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο θα ακυρώσει στην πράξη το σχέδιο της « Γαλάζιας Πατρίδας», με το οποίο ο Ερντογάν προωθεί τις νεο-οθωμανικές διεκδικήσεις του στην Ανατολή Μεσόγειο.
Η Αθήνα, από το 1974, διακήρυττε ότι το Κυπριακό αποτελεί το ύψιστο εθνικό θέμα, αλλά με την πάροδο του χρόνου το αποσυνέδεσε από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο μόνος τρόπος να διορθωθεί η κατάσταση είναι να προχωρήσει η Αθήνα, εδώ και τώρα, στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο.
Η Κύπρος τελικά κείται μακριά για πολλούς Ελλαδίτες. Η άρνηση όμως να οριοθετήσουμε ΑΟΖ με την Κύπρο θα καταγραφεί ως μια από τις μεγαλύτερες ντροπές στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Σε δημοσκόπηση, που πραγματοποιήθηκε στο νησί 9 στους 10 Κυπρίους επιθυμούν την οριοθέτηση της ΑΟΖ τους με αυτή της Ελλάδας, αλλά η Ελλάδα εξακολουθεί να μην συγκινείται. Το ερώτημα είναι γιατί;