Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών με την συντριπτική ήττα που υπέστη η ΛΑΕ, πυροδότησε ραγδαίες εσωκομματικές εξελίξεις, τόσο στο Μετωπικό σχήμα της ΛΑΕ, όσο και στην βασική συνιστώσα της, αυτής του «Αριστερού Ρεύματος».
Εξελίξεις που αποτελούν το χρονικό, ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Από την αρχή της ανάληψης του εγχειρήματος της δημιουργίας της ΛΑΕ, ήταν ευδιάκριτος ο Θνησιγενής χαρακτήρας της.
Η τωρινή μοιραία κατάληξη, είναι αποτέλεσμα της αυτοκτονικής τακτικής και στρατηγικής του «Αριστερού Ρεύματος» που ακολούθησε στα πλαίσια του ενιαίου «ΣΥΡΙΖΑ», αλλά και του ευκαιριακού τρόπου ίδρυσης και συγκρότησης της ΛΑΕ.
Ένα συνονθύλευμα, ετερόκλιτων και αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων, αντιτιθέμενων ιδεολογικών ρευμάτων, που το μόνο συνεκτικό τους στοιχείο αποτελούσε μια Αντί-ΣΥΡΙΖΑΪΚΗ στάση, το διαρκές «Παράπονο», για τον «μεταλλαγμένο» ΣΥΡΙΖΑ και την συντελεσθείσα «Προδοσία».
Ποτέ δεν έγινε κατανοητή ή δεν θέλησαν να γίνει, η πραγματική φύση του ΣΥΡΙΖΑ.
Από εκεί απορρέει και η κοινή συμμετοχή τους για μεγάλο χρονικό διάστημα στα αυτοδιοικητικά και συνδικαλιστικά ΣΥΡΙΖΑΪΚΑ σχήματα, αλλά και η παρουσία μέχρι και σήμερα της ΛΑΕ στην Ευρωπαϊκή ομάδα του ΚΕΑ.
Από αυτό το γεγονός προέρχεται το θολό πολιτικό στίγμα.
Από τον ετερόκλιτο χαρακτήρα των πολιτικών σχημάτων που συμμετέχουν στην ΛΑΕ, εκπορεύεται η πολιτική του «Μέσου Όρου» ώστε να μην προκαλούνται ρωγμές – γεγονός που δεν απεφεύχθη – ένα σαθρό οικοδόμημα με ανόμοια υλικά.
Αποτέλεσμα; Η πλήρης κατάρρευση.
Για όλα όμως βρέθηκε ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Ο Αίρων όλες τις αμαρτίες της ΛΑΕ και του «Αριστερού Ρεύματος».
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Κλασική Σταλινική μέθοδος και ανθρωποκτόνα. Στρουθοκαμηλισμός για την αποφυγή αντιμετώπισης των πραγματικών προβλημάτων.
Ο σύντροφος Π. Λαφαζάνης ανέλαβε την ευθύνη να σύρει ένα κάρο που από την φύση του, ήταν καταδικασμένο σε ακινησία.
Το φορτίο που το καταδίκαζε σε αυτήν την κατάσταση, του ασκεί δριμεία κριτική.
Αλλά το εκπληκτικό με τους κρίνοντες είναι, ότι ουδείς δεν δέχεται να επιφορτιστεί με το καθήκον, της άσκησης της νέας πολιτικής που ευαγγελίζονται.
Από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος, κανείς δεν παραλαμβάνει το «Στέμμα» που κατείχε μέχρι πρότινος ο Π. Λαφαζάνης.
Τον διαπομπεύουν όμως, στην καλύτερη περίπτωση με ένα «ακάνθινο» και στην χειρότερη με ένα «Τενεκεδένιο Στέμμα».
Από αυτή τη στάση τους, γεννάται το ερώτημα σε ορισμένους «κακόβουλους», όπως του γράφοντος. Μήπως προσβλέπουν στις μετεκλογικές εξελίξεις;
Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί στην αντιπολίτευση;
Ίσως ένα «Αριστερό» ΜΕΑ CULPA, τους βγάλει από το αδιέξοδο.
