Από τη Βρετανική Αυτοκρατορία στο Τέταρτο Ράιχ

    Με την Ε.Ε. Πρόπλασμα Παγκοσμιοποίησης Ναζιστικού Τύπου

Valérie Bugault / Reseau International / 31-8-21

 Η αρθρογράφος είναι γνωστή Γαλλίδα νομικός, γεωπολιτική αναλύτρια και συγγραφέας. Τα στη Γαλλία αναφερόμενα αντιγράφονται σχολαστικά, εφαρμόζονται πεισματικά και οδηγούν λογικά στις προβλεπόμενες κατωτέρω συνέπειες. Η ανάγνωσή του, επομένως, διαφωτίζει, προετοιμάζει και προστατεύει και τον εδώ αναγνώστη από ακόμη χειρότερους αιφνιδιασμούς και εκπλήξεις…

Μετάφραση/εισαγωγή: Μ.Στυλιανού

Οικονομική παγκοσμιοποίηση= πραγματικός εμπορικός φονταμενταλισμός, και προέλευση των Παγκοσμίων Πολέμων του χθες και του αύριο

I°) Σύντομη υπενθύμιση της εξέλιξης των ιστορικών δεδομένων από τις Επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα

Από πολιτική άποψη, από τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες του Κρόμγουελ (1599 – 1658, πρβλ. herodote.net/Lord_protecteur_et_dictateur_de_fait-synthese), η οντότητα  που θα γινόταν η Βρετανική Αυτοκρατορία επέκτεινε την επιρροή της στον κόσμο μέσω της ανάπτυξης του συστήματος των κεντρικών τραπεζών, του αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού και του αγγλοσαξωνικού δικαίου (το οποίο περιστρεφόταν μόνο γύρω από το εμπόριο και τις θαλάσσιες οδούς). Θα πρέπει αμέσως να υπομνησθεί ότι αυτός ο «αγγλοσαξωνικός νόμος» είχε χειραφετηθεί από τις αρχές του ηπειρωτικού δικαίου από το 1531 (γέννηση της Αγγλικανικής Εκκλησίας υπό τη βασιλεία του βασιλιά Ερρίκου VIII), μετατρέποντας την αρχική του αποστολή,  για την οργάνωση του κοινωνικού βίου, σε «όπλο ελέγχου των πληθυσμών» στα χέρια των ισχυρών.

Ο ΄Ολιβερ Κρόμγουελ ξεκίνησε την αρχή της Κοινοπολιτείας, ένα είδος παγκόσμιας εμπορικής δημοκρατίας συνδεόμενης με το βρετανικό το Στέμμα,  χρησιμοποιώντας ως εργαλεία την ανωνυμία, την αδιαφάνεια και το πολιτικό θέατρο (μέσω του λεγόμενου αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού), προκειμένου να προκαλέσει τις ζυμώσεις αυτού που θα εγίνετο (έχει ήδη γίνει!) η καπιταλιστική και άπατρις ηγεμονία του άγγλο-σαξωνικού χρήματο-πιστωτικού συστήματος . Ας επισημάνουμε αμέσως ότι, ως εκ τούτου, επικράτησε το ολλανδό-βρετανικό μοντέλο κεφαλαίου, εις βάρος του μοντέλου συνδιαχείρισης του Ρήνου και του γαλλικού μοντέλου συναπόφασης (συμμετοχής).

Είναι ακριβώς αυτή η πολιτική ισορροπία εξουσίας που δημιούργησε την εμμονή των οικονομικών  χειριστών να επιβάλουν ένα νέο αυτοκρατορικό μοντέλο που ονομάζεται «Παγκόσμια Κυβέρνηση», προκειμένου να συρρικνωθεί  δραστικά η ανθρωπότητα και να υποδουλωθούν οι λίγοι επιζώντες. Αυτή η δουλεία θα λάβει τη μορφή της συγχώνευσης βιολογικών και ψηφιακών ταυτοτήτων, δηλαδή του ελέγχου των πιο ασήμαντων πράξεων και σκέψεων των ανθρώπων, καθεστώς που δεν έχει τίποτα κοινό με όλες τις τυραννίες που έχουμε γνωρίσει στην ιστορία.

Πρόκειται πράγματι εδώ για το τέλος της ανθρωπότητας, δεδομένου ότι ο Άνθρωπος ήταν πάντα σε θέση να διατηρήσει, εξ ορισμού και ανεξάρτητα από την κοινωνική του θέση, την αυτονομία της σκέψης του καθώς και την ελευθερία της κρίσης του και της συνείδησής του. Αφού η επιδίωξη είναι να αφαιρεθεί από την ανθρωπότητα αυτό που είναι το πρωταρχικό της χαρακτηριστικό.

Από γεωπολιτική άποψη, θα προχωρήσω γρήγορα σε όλα τα ενδιάμεσα στάδια που ακολούθησαν οι αγγλοσαξωνικοί οικονομικοί σχεδιαστές στη μακρά πορεία τους προς την παγκόσμια ηγεμονία· Αυτά τα στάδια, αρκετά αποφασιστικά, συνίσταντο στην επιβολή μιας παγκόσμιας διαλεκτικής του καπιταλισμού / κομμουνισμού όταν ήταν στην αφετηρία αυτών των δύο ιδεολογιών και οι όροι αυτοί επενδύθηκαν με την έννοια που -τα υπό τον έλεγχό τους- κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ανέλαβαν να επιβάλουν στο συλλογικό ασυνείδητο. Για την αποσαφήνιση του ζητήματος, πρέπει να διευκρινιστούν δύο πράγματα:

• Με τον «καπιταλισμό» εννοούμε το ολλανδό-βρετανικό μοντέλο, μια πραγματική πολιτική, νομική και οικονομική απάτη·
• Ως «κομμουνισμός» παρουσιάζεται ένα μοντέλο στο οποίο οι άνθρωποι εμποδίζονται να παράγουν, να ζουν ελεύθερα και στο οποίο ο πλούτος μονοπωλείται από μια μικρή ομάδα  εκτελεστικών οργάνων/ γραφειοκρατών, που είναι τόσο άχρηστοι όσο και επιβλαβείς από την άποψη της κοινωνικής ανάπτυξης.

Χωρίς αυτή την κυριαρχία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, όσο ύπουλη κι αν ήταν, θα ήταν δυνατό να εξετάσουμε άλλα μοντέλα ανάπτυξης. Ή μάλλον θα μπορούσαμε τότε να έχουμε επεξεργαστεί ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης, ευνοϊκό τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, ενώ το βρετανικό μοντέλο μας οδήγησε άμεσα και χωρίς δυνατότητα διαφυγής σε ένα οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό αδιέξοδο.

Ειδικότερα, θα μπορούσαμε να είχαμε αναπτύξει, σύμφωνα με το πρότυπο του κοινωνικού δόγματος της Εκκλησίας του δέκατου ένατου αιώνα, ένα σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης στο οποίο η μονοπώληση γίνεται αδύνατη και στο οποίο η εργατική δύναμη, τόσο υλική όσο και άυλη, κατέχει κοινωνικό καθεστώς ισοδύναμο με τη συνεισφορά του κεφαλαίου.

Είναι ακριβώς αυτό το μοντέλο που προτείνω να ακολουθήσουμε ξανά με την ευκαιρία της μεταρρύθμισης των θεσμών(valeriebugault.fr/reforme-des-institutions):Πρόκειται για την επιστροφή στο σημείο που ξεδρομίσαμε, στο «Μονόδρομος το Εμπόριο»,  που υποφέραμε με οδύνες από την εποχή του δέκατου όγδοου αιώνα, προκειμένου να ξαναπιάσουμε την πορεία του ευρωπαϊκού πολιτισμού, από τον οποίο έχουμε για πάρα πολύ καιρό ξεστρατίσει, σε ένα μονοπάτι στρωμένο με Δικαιοσύνη, Αλήθεια και αναζήτηση ισορροπίας.

Πέρα από τη Δυτική Ευρώπη, την πραγματική οπίσθια βάση κυριαρχίας της βρετανικής χρηματοπιστωτικής μηχανής και άλλων κυριαρχουμένων ηπείρων, το αδιανόητο συνέβη στην ασιατική πλευρά. Από τότε που ο Σι Τζινπίνγκ ανέλαβε την εξουσία στην Κίνα, οι απάτριδες οικονομικοί αξιωματούχοι της Βρετανικής Αυτοκρατορίας έχουν αρχίσει να κατανοούν ότι βρίσκονται στη διαδικασία να χάσουν την οικονομική, ηθική και εμπορική επιρροή τους στην Κίνα.

Αυτοί οι υποστηρικτές της παγκόσμιας ηγεμονίας ήταν επομένως προετοιμασμένοι, από εκείνη την εποχή, να πολεμήσουν εκείνους που εργάζονται για την αναβίωση της ευρασιατικής ηπειρωτικής αυτοκρατορίας. Ως εκ τούτου, το ΝΑΤΟ έχει κηρύξει την Κίνα την κύρια απειλή.

II°)  Η κατάσταση της Γαλλίας τον Αύγουστο του 2021

Όπως έχω ήδη εξηγήσει επανειλημμένα, αποδεικνύεται ότι, από τις 16 Μαρτίου 2020, οι γαλλικοί θεσμοί έχουν τεθεί σε εκκρεμότητα από τον Μακρόν, ως αρχηγό του κράτους, αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων και εκπρόσωπο της γαλλικής εκτελεστικής εξουσίας.

Ως αποτέλεσμα, τα επίσημα θεσμικά μας όργανα, αυτά που είναι συμβαλλόμενα μέρη των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, του ΝΑΤΟ, του ΠΟΥ, του ΠΟΕ… είναι de jure και de facto σε παύση λειτουργίας.· Βρισκόμαστε σε ένα θεσμικό νομικό κενό στο οποίο οι κυρίαρχες λειτουργίες αιχμαλωτίζονται από παράνομα όργανα. Επίσημα η χώρα μας έχει εξαφανιστεί από τα ραντάρ του Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου, οι κυρίαρχες λειτουργίες του κράτους εκτρέπονται από την αποστολή τους για να τεθούν στην υπηρεσία ενός σκοτεινού Συμβουλίου Υγειονομικής Άμυνας  που δεν έχει ούτε ικανοποιητική νομική βάση ούτε πολιτική νομιμότητα. Είμαστε μάρτυρες μιας πειρατείας του κράτους, μιας κατάχρησης του Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου!

Αυτή η αεροπειρατεία των θεσμικών οργάνων, που έγινε εκ των έσω, από την εξουσία που υπήρχε, ήταν δυνατή μόνο επειδή τα γαλλικά θεσμικά όργανα δεν λειτουργούσαν πλέον πριν από την αναστολή τους. Έτσι, όλο το πολιτικό θέατρο που καθιέρωσε ο αποκαλούμενος αντιπροσωπευτικός «κοινοβουλευτισμός» εμφανίζεται τώρα στα μάτια όλων για αυτό που πραγματικά ήταν πάντα: μια πολιτική απάτη…

Α°) Ως εκ τούτου, το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι θα συμβεί στο γαλλικό κράτος;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι δυαδική: είτε η Γαλλία εξελίσσεται στο μοντέλο που ξεκίνησε τον δέκατο όγδοο αιώνα και εξαφανίζεται οριστικά ως αυτόνομη οντότητα, ενώ οι Γάλλοι περιορίζονται στη δουλεία. Είτε οι Γάλλοι είναι ικανοί, όπως έχουν ήδη κάνει στην ιστορία τους, για μια συγκλονιστική έκρηξη και καταφέρνουν, συλλογικά, να επιβάλουν μια θεσμική εκτροπή  προς την οδό της πολιτιστικής τους εξέλιξης στο χιλιετές πρότυπό της.

Η απάντηση μπορεί να είναι δυαδική μόνο επειδή οι δύο προσανατολισμοί, ριζικά αντίθετοι μεταξύ τους, αποτελούν μέρος μιας ανατροπής ή όχι στη διακυβευόμενη σχέση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων . Η ανατροπή, εάν πραγματοποιηθεί, δεν μπορεί παρά να είναι πλήρης, επειδή οι κάτοχοι της οικονομικής ηγεμονίας δεν θα είναι σε θέση να μοιραστούν μιαν εξουσία που ασκούν πλήρως εδώ και περίπου 250 χρόνια.

Β°) Οι γεωπολιτικές συνέπειες της απάντησης που θα δοθεί στο ζήτημα του θεσμικού μέλλοντος της Γαλλίας

Σε περίπτωση νίκης των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης στον θεσμικό αγώνα, θα γίνουμε μάρτυρες μιας αναζωογόνησης των ευρωπαϊκών ομοσπονδιακών οργάνων· γνωρίζουμε ήδη το EuroGendfor (Ευρωπαϊκή Χωροφυλακή) αλλά θα δούμε και την γέννηση της Ευρωπαϊκής (στρατιωτικής) Δύναμης.  Αυτές οι δύο «ευρωπαϊκές» δυνάμεις, οι οποίες θα παραμείνουν προσαρτημένες, από μακριά, στο ΝΑΤΟ μέσω των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, θα είναι και είναι ήδη η απροσδόκητη ευκαιρία για τις δυνάμεις να νομιμοποιήσουν και να ανακυκλώσουν τους μισθοφόρους του Stay Behind (Cf. Daniele Ganser «Οι μυστικοί στρατοί του ΝΑΤΟ»), οι οποίοι υπάρχουν μυστικοί, παντού στην Ευρώπη, και οι οποίοι είναι υπόλογοι μόνο στον πραγματικό τους εργοδότη, δηλαδή στις οικονομικές δυνάμεις που έχουν αναλάβει τον έλεγχο της Δύσης. Το νομικό καθεστώς αυτών των δυνάμεων όσον αφορά την ευθύνη δεν θα αλλάξει, καθώς θα συνεχίσουν να λογοδοτούν μόνο στην Χρηματοπιστωτική εξουσία, η οποία ελέγχει εκ των πραγμάτων και «κατά νόμο» τις ευρωπαϊκές αρχές.

Σε αυτό προστίθεται το εξαιρετικά επικίνδυνο φάσμα της συγχώνευσης αυτής της ενισχυμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης με το διαθαλάσσιο κρατικό σύνολο..

Με λίγη εκ των υστέρων εξέταση, είναι εύκολο να θεωρηθεί ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται επειδή πληρούνται για άλλη μια φορά οι προϋποθέσεις που γέννησαν το Τρίτο Ράιχ: Η παντοδυναμία της χρηματοπιστωτικής εξουσίας (η οποία μέσω της δημιουργίας της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών είχε χρηματοδοτήσει τις προετοιμασίες του Χίτλερ και την πολεμική οικονομία) θα καταφέρει έτσι να δημιουργήσει ένα Τέταρτο Ράιχ, οπίσθια βάση του μελλοντικού πολέμου τους κατά του μπλοκ Κίνας-Ρωσίας, δηλαδή κατά της ευρασιατικής ηπείρου ως αναγεννημένης χερσαίας πολιτικής δύναμης (η οποία, ως εκ τούτου, θα είναι σε θέση να αντιταχθεί στον απόλυτο έλεγχο, από τις παγκοσμιοκρατικές δυνάμεις, των θαλάσσιων εμπορικών οδών).

III°) Μερικές ερωτήσεις προς προβληματισμό, που επισύρουν την προσοχή σας σε διάφορα φαινόμενα.

Α°) Μετασχηματισμός του κράτους…

Το πρώτο φαινόμενο είναι το εξής: Γιατί οι ίδιοι οι ηγέτες του κράτους, με δική τους πρωτοβουλία, έθεσαν τέρμα στη νομική ύπαρξη του εν λόγω κράτους; Γιατί, επί τέλους, το κράτος μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά τότε πρόκειται για μιαν αμφισβήτηση που δεν μπορεί να προέρθει από τους κυβερνώντες. Ωστόσο, γίναμε μάρτυρες της άρνησης του κράτους από τους ίδιους τους ανθρώπους που το διοικούν, χωρίς οι τελευταίοι να ενοχλούνται κατά οιονδήποτε τρόπο  από ανύπαρκτους αντιπάλους της εξουσίας. Αυτοί οι ηγέτες, λοιπόν, είχαν έναν καλό λόγο, αν και ανομολόγητο, να θέσουν τέλος σε αυτό το κράτος… Τι καλύτερο λόγο μπορούμε να φανταστούμε από τη μετατροπή της νομικής δομής σε διαφορετική δομή, διαφορετικής φύσης;

Σε αυτή την περίπτωση, σας καλώ να θυμηθείτε τον απροκάλυπτο και ανενδοίαστο τροπισμό του Μακρόν για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, καθώς και την ομολογημένη και ανεπιφύλακτη επιθυμία του να μοιραστεί την πυρηνική μας δύναμη με τη Γερμανία (μια χώρα υπό τον ζυγό των ίδιων κυρίαρχων οικονομικών δυνάμεων με τη Γαλλία!). Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε την πρόσφατη υπογραφή της Συνθήκης του Άαχεν «για την συνεργασία και την γαλλο-γερμανική ενσωμάτωση» που δημιουργεί την πρώτη ευρωπαϊκή περιφέρεια.

• diplomatie.gouv.fr/traite-d-aix-la-chapelle-sur-la-cooperation-et-l-integration-franco-allemandes ;
• touteleurope.eu/qu-est-ce-que-le-traite-d-aix-la-chapelle,

Αλλά τι θα μπορούσε να είναι απλούστερο από το να μεταταγεί το γαλλικό κράτος -το οποίο de facto και de jure δεν υπάρχει πλέον (δεδομένου ότι η ομάδα που κυβερνά έχει προηγουμένως εξασφαλίσει την εξαφάνισή του)- σε αυτή την ομοσπονδιακή εθνική υπερκατασκευή που ελέγχεται από τις οικονομικές δυνάμεις;

Β°) … Μέσω της εφαρμογής της στρατηγικής της έντασης από τον εκτελεστικό κλάδο

Θα ήθελα επίσης να αναλογιστείτε το επαναλαμβανόμενο φαινόμενο (τόσο επαναλαμβανόμενο που μπορούμε τώρα να θεωρήσουμε ότι είναι πλέον ο μόνιμος τρόπος διοίκησης των πληθυσμών), σύμφωνα με τον οποίο ο πρόεδρος (αυτός που υπηρετεί ως πρόεδρος) δηλώνει κατηγορηματικά και δημόσια ότι δεν θα ενεργήσει ποτέ εναντίον των συμφερόντων των Γάλλων – για παράδειγμα ότι δεν θα επιβάλει ποτέ τη γενικευμένη χρήση της μάσκας ή ότι δεν θα κάνει ποτέ υποχρεωτική την πειραματική ένεση – προτού η κυβέρνησή του υπαναχωρήσει, λίγες εβδομάδες αργότερα, από αυτή την προεδρική διαβεβαίωση, και επιβάλλει κατηγορίες και ποινές αδιανόητες υπό καθεστώς Δικαίου.

Παρεμπιπτόντως, επιμένω ότι όλοι πρέπει να ανησυχούμε όταν ο Πρόεδρος διακηρύσσει δημοσίως ότι δεν θα βλάψει τα συμφέροντά μας! Ένας τέτοιος ισχυρισμός θα πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από πλεονασματικό, αφού διακηρύσσει το αυτονόητο στοιχείο του λειτουργήματος, οπότε περιττό να κραυγάζεται ως υπόσχεση . Αυτή η στάση είναι από μόνη της πολύ προβληματική και θα πρέπει να μας προκαλεί να αμφισβητήσουμε τους στόχους της…

Ο τελευταίος εκφοβισμός, με τη μορφή πραγματικής πρόκλησης, που έγινε στους Γάλλους αφορά την αστυνομία.

Η κυβερνώσα ομάδα είχε αρχικά διαβεβαιώσει ότι η αστυνομία δεν πρόκειται να υποβληθεί σε αναγκαστική αποδοχή του πειραματικού εμβολίου..

Ωστόσο, στις 24 Αυγούστου, ο Darmanin, ο οποίος υπηρετεί ως Υπουργός Εσωτερικών, ήρθε να επιβεβαιώσει ότι εάν το ποσοστό εθελοντικού εμβολιασμού δεν αυξηθεί σημαντικά μεταξύ των αστυνομικών δυνάμεων, θα αναγκαστούν να τον καταστήσουν υποχρεωτικό..

Υπενθυμίζουμε ότι η χωροφυλακή είχε τιμωρηθεί προ της αστυνομίας για τον περιορισμένο εμβολιασμό, καθώς μάθαμε στις 19 Αυγούστου ότι οι χωροφύλακες πρέπει να έχουν εμβολιασθεί πριν από τις 15 Σεπτεμβρίου:

Προηγουμένως, και βάσει του νόμου της 5ης Αυγούστου 2021 (εξαιρετικά αμφισβητήσιμου και ωστόσο επικυρωμένου χωρίς κανένα ενδοιασμό του συνταγματικού συμβουλίου) ήταν η πυροσβεστική που αναγκάστηκε στην υποχρεωτική ένεση:

Τέλος, βλέποντας ότι η στρατηγική της διαίρεσης δεν κατάφερε για να ξεσηκώσει τους Γάλλους εναντίον της αστυνομίας τους  και τη χωροφυλακή κατά της αστυνομίας, η εκτελεστική εξουσία αλλάζει τη στρατηγική της για να τιμωρήσει τους πάντες.

Η μέθοδος της κυβέρνησης που χρησιμοποιείται θυμίζει τις τεχνικές που χρησιμοποιεί η CIA για τον έλεγχο του εγκεφάλου (MK Ultra project), που συνίσταται στη δημιουργία ενός κλίματος μόνιμου και γενικευμένου τρόμου (ο φόβος του ιού) για να είναι στη συνέχεια μερικώς επιεικής και τέλος, σε ένα τρίτο και τελευταίο στάδιο, να τιμωρεί σκληρά τα θύματα που στοχεύθηκαν. Η επιδίωξη αυτών των δόλιων ελιγμών είναι να δημιουργήσουν έκπληξη, σύγχυση και ενοχή στους πληθυσμούς, έτσι ώστε να καταστούν ανίκανοι για αντιδράσεις, και οι παρορμήσεις τους για αυτοάμυνα να εξουδετερωθούν οριστικά.

Τέλος, θα πρέπει να προστεθεί για μια εξαντλητική θεώρηση της κατάστασης, ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί και πάλι την κατάδοση ως τρόπο διακυβέρνησης, που θυμίζει τις τεχνικές διαχείρισης του γαλλικού λαού υπό ναζιστική κατοχή(t.me/strategika/271:  Είναι πλέον δυνατό να καταγγείλετε ηλεκτρονικά την εταιρεία σας και τον τοπικό έμπορο που δεν θα συμμορφωνόταν με τις εντολές, στο covidesque με ένα απλό κλικ”).

Γ°) Ο στόχος που επιδιώκει η εκτελεστική εξουσία

Η κυβέρνηση αυξάνει τις κοινωνικές πιέσεις για να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες επίτευξης εκτεταμένου χάους, που θα διευκολύνει  τη μετάβαση στο επόμενο βήμα: Την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σε μια αναγκαστική πορεία… με νομιμοποίηση των μισθοφόρων των μυστικών στρατών του ΝΑΤΟ που ανακυκλώθηκαν στην Ευρωδύναμη και την Eυρωχωροφυλακή (που έχουν ήδη συγκροτηθεί).

Ας μην ξεχνάμε ότι το πρώτο τρίμηνο του 2022, η Γαλλία αναλαμβάνει επίσημα την εκ περιτροπής προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο δεδηλωμένος στόχος είναι να οικοδομήσουμε μια «πιο σταθερή και πιο κυρίαρχη» Ευρώπη Πρέπει να γίνει κατανοητό από αυτό ότι ο στόχος είναι να ενισχυθεί ο ευρωπαϊκός φεντεραλισμός με την εφαρμογή της κοινής φορολογίας των εταιρειών (μακροχρόνιο σχέδιο ΚΕΒΦΕ), της πιθανής ομοσπονδοποίησης των κρατικών χρεών (αν η Γερμανία παίξει το παιχνίδι…) και των ομοσπονδιακών δυνάμεων τάξεως.

Ο ενημερωμένος παρατηρητής δεν μπορεί να ανησυχεί μόνο για αυτή τη μακρά «πορεία», αγαπητή στον Μακρόν, προς το Τέταρτο Ράιχ.

Είναι πράγματι απαραίτητο να θυμόμαστε τη ναζιστική καταγωγή των θεσμών της ομοσπονδιακής Ευρώπης (που γεννήθηκαν από το παραγωγικό μυαλό του νομικού Walter Hallstein, ο οποίος έγινε μάλιστα ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής· (blogs.mediapart.fr/walter-hallstein-etait-un-nazi),

Και ας θυμηθούμε ότι αυτή η Ευρώπη χτίστηκε από και για τις πολυεθνικές: Ξεκίνησε από την Ενωση ΄Ανθρακα και Χάλυβα, συνέχισε με την παντοδυναμία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το προσωπικό της οποίας δεν εκλέγεται από κανέναν λαό, ενώ κρύβεται πίσω από την μάσκα λαϊκής νομιμότητας που αποτελεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο δεν έχει καμία πρωτοβουλία σε ρυθμιστικά θέματα και του οποίου ο ρόλος, χρόνο με το χρόνο, επικεντρώνεται στην επιλογή των πολυεθνικών που επωφελούνται από οδηγίες και άλλους κανονισμούς.

Τα συμφέροντα που διαχειρίζονται τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα είναι τα ίδια με αυτά που οδήγησαν στην ίδρυση της Λέσχης της Ρώμης (της οποίας είναι γνωστή και τεκμηριωμένη η υποστήριξη στον ν;ζιστικό ευγονισμό), η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ( ομάδα συγκροτήθηκε από τον πρίγκιπα Bernhard των Κάτω Χωρών, πρώην Ναζί, δείτε σχετικά guyboulianne.com/2020/02/08/lancien-nazi-le-prince-bernhard-des-pays-bas-fondateur-du-groupe-de-bilderberg. Συμμετείχε επίσημα, με τη μαφία και τη Στοά P2, σε επιθέσεις Πλαστής Σημαίας του Gladio στην Ιταλία), και της Λέσχης του Νταβός (εκτός από τις ναζιστικές δραστηριότητες του πατέρα του Klaus Schwab, changera.blogspot.com/2021/03/le-passe-cache-de-klaus-schwab-et-de-sa· ο ίδιος ο ιστότοπος του Νταβός που φιλοξένησε ναζιστικές δραστηριότητες, διάβασε courrierinternational.com/article/2008/01/17/quand-davos-etait-un-nid-nazi. Αυτά τα συμφέροντα, τα οποία  υπήρξαν και η προέλευση της ναζιστικής ανόδου που οδήγησε στο Τρίτο Ράιχ και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατευθύνονται και τυποποιούνται από εκείνους που ελέγχουν το Σίτι του Λονδίνου και την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών. Τα συμφέροντα αυτά λειτουργούν και πάλι σήμερα για την ενίσχυση των θεσμικών οργάνων της «Ευρωπαϊκής Ένωσης» …

Ένα βήμα παραπέρα, η ενίσχυση του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού θα είναι η πύλη για τη συγχώνευση αυτών των οργάνων, όπου κυριαρχούν τα αγγλοσαξωνικά υψηλά οικονομικά συμφέροντα, με την οργάνωση που ονομάζεται “Intermarium”(iwp.edu/2020/12/23/intermarium-in-the-21st-century),η οποία στρέφεται ανοιχτά κατά της Ρωσίας και διεκδικεί επισήμως και χωρίς κόμπλεξ  το ναζιστικό δόγμα και ιδεολογία… Το σύνθημα του Ιντερμάριουμ είναι “Reconquista”! Τι «ανακατάληψη» μπορούν να επιδιώκουν στο πλαίσιο όπου οι χώρες μέλη του δεν έχουν απολύτως κανένα μεταναστευτικό πρόβλημα;

Η Γαλλία σε αναστολή που διοικείται από την ομάδα Μακρόν και υπό τον έλεγχο των παγκόσμιων οικονομικών δυνάμεων μας οδηγεί ως εκ τούτου προς τον ναζισμό «όλων των τάσεων αδιακρίτως» σε συνδυασμό και την καταστροφή της Ανθρωπότητας μέσω του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου…

IV°) Συμπέρασμα

Η προοπτική που μας έχει δημιουργήσει η παγκοσμιοποίηση είναι ο εσωτερικός τρόμος και η εσωτερική γενοκτονία (μέσω του βιολογικού όπλου των λεγόμενων εμβολίων που είναι μόνο πειραματικές ενέσεις με γενετική επίδραση), την οποία θα ακολουθήσει από ένας αναπόφευκτος παγκόσμιος πόλεμος που θα δει τη ναζιστική ΕΕ (υπό την κάλυψη του ΝΑΤΟ και υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο των δυνάμεων του βρετανικού χρηματιστηρίου) να συγκρούεται με το ευρασιατικό μπλοκ Κίνα-Ρωσία και τους συμμάχους τους.

Σε γενικές γραμμές, οι πρωταγωνιστές αυτού του απόλυτου πολέμου κατά της ανθρωπότητας θα είναι η ναυτική αυτοκρατορία ενάντια σε μια αναγεννημένη ηπειρωτική αυτοκρατορία.