Του Τάσου Παππά*
Οι μετρήσεις και τα αποτελέσματα των εκλογών σε διάφορες χώρες δείχνουν ότι ο ευρωσκεπτικισμός φουντώνει. Βεβαίως ο όρος είναι ατελής. Τον χρησιμοποιούν κατά κόρον οι θεωρητικοί του αντιλαϊκισμού για να συκοφαντήσουν ό,τι ξεφεύγει από τις επιδερμικές αναλύσεις τους τις οποίες πλασάρουν ως καινοφανείς και βαθυστόχαστες.
Ευρωσκεπτικιστές είναι και εκείνοι που αισθάνονται ανασφάλεια και φόβο από την επέλαση της παγκοσμιοποίησης και θέλουν να ταμπουρωθούν στο έθνος-κράτος και εκείνοι που ζητούν ριζικές αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εκδημοκρατισμό της ευρωζώνης, αλλά δεν επιθυμούν την κατάργηση των συγκεκριμένων συλλογικοτήτων.
Χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις για το πώς εννοεί ο καθένας την Ευρώπη των ονείρων του δεν μπορείς να καταλήξεις σε ασφαλή συμπεράσματα.
Το ίδιο θολό τοπίο αποτυπώνεται και στις έρευνες που καταγράφουν τις εκτιμήσεις των πολιτών σχετικά με την πορεία των χωρών τους. Για παράδειγμα, το 90% των Ελλήνων, το 82% των Γάλλων, το 78% των Ιταλών και το 62% των Γερμανών πιστεύουν ότι οι χώρες τους βαδίζουν σε λάθος κατεύθυνση.
Μπορούμε να υποψιαστούμε τι έχουν στο μυαλό τους οι Έλληνες, οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, όταν λένε ότι «πορευόμαστε σε λάθος δρόμο», δυσκολευόμαστε όμως να σχηματίσουμε εικόνα για τις διαθέσεις των Γερμανών.
Στις χώρες του Νότου διαμορφώνεται ένα κλίμα ισχυρής αντίδρασης απέναντι στη γερμανική Ευρώπη που χτίζεται μεθοδικά εδώ και μερικά χρόνια, στη Γερμανία αντιθέτως, τη χώρα που έχει ευνοηθεί σκανδαλωδώς από την κρίση -τα ελλείμματα των χωρών του Νότου έχουν γίνει θηριώδη εμπορικά πλεονάσματα για τη Γερμανία- τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.
Κι αυτό γιατί την καθοδηγεί ο πολιτικός (Σόιμπλε) που έχει στόχο το ευρώ δύο ταχυτήτων, ενώ κερδίζει συνεχώς έδαφος το κόμμα που προτείνει την επιστροφή στο μάρκο. Οπότε μπορούμε να υποθέσουμε πώς η δυσφορία των Γερμανών για τη σημερινή Ευρώπη δεν είναι συγγενής με τη δυσφορία των Γάλλων, των Ιταλών και των Ελλήνων.
Για την Ελλάδα πάντως είναι προφανείς (σε όσους δεν έχουν αράξει στο καταφύγιο της ΤΙΝΑ) οι αιτίες που προκάλεσαν την ενίσχυση του ευρωσκεπτικισμού. Οπως επισημαίνεται σε πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας «ουδέποτε σε καιρό ειρήνης έλαβε χώρα τέτοια αναπροσαρμογή προς το κάτω στο βιοτικό επίπεδο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα».
Έτσι δεν προκαλούν καμία έκπληξη τα ευρήματα της ΚΑΠΑ Research (Το Βήμα 31/12/2016): υπέρ της διάλυσης της ευρωζώνης το 47% (κατά 49,5%), υπέρ της δραχμής το 42% (κατά 45,5%).
Η εποχή όπου η δημοφιλία του ευρώ συγκέντρωνε ποσοστά της τάξεως του 80% έχει περάσει. Μάλλον ανεπιστρεπτί. Κι αν το 2017 είναι το ίδιο με το 2016 (αν δεν προκύψει χειρότερο), τότε το σύνθημα «πάση θυσία στο ευρώ», τουλάχιστον για τους περισσότερους Έλληνες, θα παραπέμπει στον εφιάλτη του ανάπηρου μέλλοντος.
Ανάγωγα
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διαβάζεις τις δημοσκοπήσεις. Πολλοί σχολιαστές επιλέγουν αυτόν που δικαιώνει τις απόψεις τους. Θεμιτό, ωστόσο μονομερές.
Για παράδειγμα, αν αναδεικνύεις το εύρημα ότι το 91% των πολιτών δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση, μπορείς να πανηγυρίσεις προκαταβολικά για λογαριασμό της Ν.Δ. Αν όμως δεν βλέπεις(;) και το άλλο εύρημα, ότι οι πολίτες σε ποσοστό 85% δεν εμπιστεύονται ούτε την αξιωματική αντιπολίτευση, τότε η δύστροπη πραγματικότητα καραδοκεί να σε περιγελάσει.
Στο συγκεκριμένο ζήτημα ποια είναι η ισορροπημένη ανάγνωση; Οτι οι περισσότεροι πολίτες δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα.
*Πηγή: efsyn.gr, 02/01/2016
*Η Iskra αναδημοσιεύει το κείμενο του Τάσου Παππά από την Εφ. Συν. θεωρώντας πολύ χαρακτηριστικούς τους νέους προβληματισμούς που αναδεικνύει σε σχέση με το ευρώ. Τονίζουμε, πάντως, ότι το ευρώ δύο ταχυτήτων στο οποίο αναφέρεται δεν ήταν ποτέ σχέδιο Σόιμπλε, αλλά ένα απεκταίο πλην αναγκαστικό σχέδιο Β της ίδιας της Γερμανίας σε περίπτωση αποτυχίας και αδιεξόδου του ευρώ. Βλέπετε οι Γερμανοί προβλέπουν ενώ η Ελλάδα του αστικού κατεστημένου δουλικά εκτελεί.
