Προσπαθούμε να λύσουμε ένα πρόβλημα χρησιμοποιώντας λάθος ορολογία! (Η λάθος προσέγγιση είναι συνήθως για τις κυβερνήσεις μας κάτι το αυτονόητο. Η λάθος ορολογία όμως;).
Ομιλούμε για «αλυτρωτισμό» της FYROM. Τι ακριβώς προτίθεται να λυτρώσει αυτή η διττή κατά τις εθνότητες χώρα; Τους 3.000 έως 6.000 ψηφοφόρους του Ουράνιου Τόξου στα πέριξ των Λιμνών;
Διότι, παρά τη βιαιότητα (τη βλακώδη βιαιότητα) με την οποία αντιμετώπισε σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους το ελληνικό κράτος τους «ντόπιους», καθώς αυτοαποκαλούνται οι (και) σλαβόφωνοι, η συντριπτική πλειονότητα των εκεί αδελφών μας είναι, αισθάνονται και δηλώνουν Έλληνες.
Συνεπώς η στρατηγική των Σκοπίων δεν έχει να κάνει με κανενός είδους «αλυτρωτισμό», αλλά με καθαρό, πεντακάθαρο επεκτατισμό. Θα αναρωτηθεί αμέσως κανείς: τι είδους επεκτατισμό μπορεί να υποστηρίξει ένα τόσο μικρό κράτος; Το ίδιο, κανέναν! Αλλά όσοι υποστηρίζουν αυτό το κράτος θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν – ή μήπως στις σκακιέρες δεν πέφτει ο ίππος από το πιόνι;
Στις ιμπεριαλιστικές σκακιέρες, εύκολα τα πιόνια που υποστηρίζονται από πύργους ή βασίλισσες ή όποια άλλα βαριά κομμάτια «ρίχνουν» όποιο αντίπαλο κομμάτι βρίσκουν αδύναμο ή το ξεμοναχιάζουν ανυποστήριχτο.
Σε αυτήν την περίοδο, και απ’ ό,τι φαίνεται στο εγγύς μέλλον, ποια άλλη δύναμη υποστηρίζει την Ελλάδα στη σκακιέρα της περιοχής μας;
Για να έχει συμμάχους η Ελλάδα, πρέπει να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις (που δεν έχει) – κι αυτό όχι μόνον λόγω των μνημονίων…
Εδώ είναι (όντως) Βαλκάνια
Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις που κυβέρνησαν την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες δεν έκαναν την πατρίδα μας μια Ευρωπαϊκή χώρα, αλλά μια Βαλκανική περιοχή.
Οι ευρωπαϊστές απεδείχθησαν εν τέλει απλώς ευρωλιγούρηδες. Η Ελλάδα με τα Μνημόνια έπεσε κατηγορία. Για παράδειγμα, ο Μακεδόνας, κατά Μέρκελ, πρωθυπουργός Ζάεφαντιμετωπίζεται από τα Δυτικά Διευθυντήρια στην ίδια μοίρα με τον Έλληνα Πρωθυπουργό.
Στον ευρωπαϊκό χάρτη (αλλά και στην ευρωπαϊκή γεωπολιτική) η Ελλάδα ήταν, ήδη από την ένταξή της στην ΕΟΚ, μια μακρινή σκωληκοειδείς απόφυση. Μια «παρείσακτη» και συχνά «παράξενη» χώρα, ώσπου έγινε αντιληπτό ότι εύκολα θα μπορούσε να μετατραπεί σε προτεκτοράτο. Και να λεηλατηθεί.
Τώρα, με την ελαύνουσα ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην Ένωση, η μακρινή σκωληκοειδείς απόφυση θα μπορεί να ενταχθεί στον φυσικό της χώρο, τα Βαλκάνια. Πάντα ως προτεκτοράτο, εν μέσω όμορων ζωνών επιρροής και ομοειδών «ζωτικών χώρων».
Ίσως, θα έλεγε κανείς, «κάλλιο πρώτος στο χωριό (στα Βαλκάνια), παρά δεύτερος στην πόλη (στην Ευρώπη)».
Ίσως να είναι (ή να γίνει) έτσι. Το βέβαιον όμως είναι ότι η Ελλάδα έχει φύγει από τη χώρα μας και κατοικεί αλλού, στα μυαλά και τις καρδιές των μορφωμένων ανθρώπων σ’ όλον τον υπόλοιπο κόσμο. Απ’ αυτήν την οικουμενική Ελλάδα, στον δικό μας τόπο, λίγα έχουν απομείνει: Ικανά να κάνουν το θαύμα ή όχι – θα δείξει…
