Εχθρός η τρομοκρατία και ο ισλαμικός επεκτατισμός και όχι το ίδιο το Ισλάμ
Η νέα πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση εγγύς της συναγωγής στο κέντρο της Βιέννης σκορπίζει το τρόμο πάνω από την Ευρώπη. Η μακάβρια ρήση Ερντογάν ότι «κανένας Ευρωπαίος πολίτης δε θα αισθάνεται ασφαλής στο δρόμο» τείνει να επιβεβαιωθεί.
Ο νέος υβριδικός και ασύμμετρος πόλεμος του ακραίου ισλαμισμού δεν έχει σαφή στόχο ούτε συγκεκριμένο μέτωπο. Είναι ένας τυφλός πόλεμος εναντίον πολιτών και αποβλέπει να τρομοκρατήσει την κοινωνία. Αυτή είναι η επιδίωξη και αυτό θεωρούν οι φονταμενταλιστές ως νίκη.
Ζούμε κάτι σχεδόν πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία: Μια βαρβαρότητα χωρίς όρια και χωρίς έλεος.
Επιβεβαιώνεται ότι η ανάπτυξη της τεχνολογίας και του τρόπου ζωής των πολιτών στη διάρκεια της ιστορίας βρίσκει πρώτα από όλα την έκφρασή της και συμβαδίζει με την ανάπτυξη της στρατιωτικής φρίκης και της πολεμικής βαρβαρότητας.
Δυστυχώς το περιοδικό Charlie Hebdo με την προκλητική του σάτιρα κατά του Ισλάμ στην οποία επεδώθει και συνεχίζει να επιδίδεται, δεν διεξάγει απλώς ένα επικερδές εμπόριο για την αύξηση της κυκλοφορίας του αλλά και κάτι πολύ παραπάνω: Φέρνει στην επιφάνεια και κερδοσκοπεί με το υπόκρυφο μίσος του δυτικού «πολιτισμένου ανθρώπου» όχι απλώς απέναντι στην ισλαμική τρομοκρατία αλλά στο ίδιο το Ισλάμ και αυτά που οι πιστοί του θεωρούν ιερά και όσια τους.
Αυτού του είδους η σάτιρα του Charlie Hebdo δεν είναι τίποτα άλλο από βούτυρο στο ψωμί του ισλαμικού φονταμενταλισμού και των πιο επιθετικών καθεστώτων του Ισλάμ, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του καθεστώτος Ερντογάν. Και είναι βούτυρο στο ψωμί του ισλαμικού φονταμενταλισμού διότι του προσφέρει στο πιάτο τη δυνατότητα να συσπειρώνει όλους σχεδόν τους ισλαμικούς λαούς, αφού εμφανίζεται ως προστάτης της θρησκείας τους.
Ειδικότερα ο Ερντογάν, εμφανιζόμενος από τη θέση του ηγέτη μιας μεγάλης ισλαμικής χώρας, ως θεματοφύλακας και προστάτης των ισλαμικών ιδεωδών και ως η αιχμή του δόρατος απέναντι σε όλους όσους στη Δύση δεν δείχνουν τον απαραίτητο σεβασμό στο Ισλάμ και το δυσφημούν, επιδιώκει να αναδειχθεί σε ηγετική φυσιογνωμία όλου του ισλαμικού κόσμου και ως επικεφαλής μιας άτυπης παγκόσμιας δύναμης την οποίαν πέρα από σύνορα αντιπροσωπεύει το Ισλάμ.
Είναι τραγικό ότι ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, αντί να μάχεται αποκλειστικά την ισλαμική τρομοκρατία και τις επεκτατικές επιδιώξεις του Ερντογάν μοιάζει να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την προκλητική σάτιρα του Charlie Hebdo εναντίον του Ισλάμ για να αυξήσει ίσως τη δημοφιλία του και να ενισχύσει ενδεχομένως το ηγετικό του προφίλ και το ρόλο της Γαλλίας, δίπλa στη Γερμανία της Μέρκελ, εντός της ΕΕ.
Ο Ε. Μακρόν μπορεί να κερδίζει πρόσκαιρες εντυπώσεις αλλά με αυτές τις επιλογές του επιδεινώνει μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση για τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Ο εχθρός των λαών της ηπείρου μας δεν είναι γενικά το Ισλάμ ως θρησκεία αλλά η τρομοκρατία, οι φονταμενταλιστικές στρατηγικές και τα επεκτατικά καθεστώτα όπως αυτά της Τουρκίας.
Δυστυχώς, όμως, η Δύση φαίνεται ότι δε θέλει να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο του Ερντογάν ούτε φυσικά να ξεδιπλώσει μια νέα πολιτική ειρήνης και ανάπτυξης προς τις μουσουλμανικές χώρες, απομονώνοντας έτσι με τον αποτελεσματικότερο δυνατό τρόπο τον ισλαμικό εξτρεμισμό.
Η Ελλάδα μέχρι τώρα δεν έχει μπει στο στόχαστρο του ακραίου ισλαμισμού και δεν έχει καταστεί πεδίο δοκιμών στη βάρβαρη τρομοκρατία του και αυτό όχι γιατί ακολουθεί μια πολυδιάστατη πολιτική αλλά διότι, παρά τα μεγάλα λάθη στις εξωτερικές επιλογές της, διατηρεί ακόμα ένα μεγάλο απόθεμα συμπάθειας στον αραβομουσουλμανικό κόσμο.
Ιδιαίτερα σήμερα η χώρα μας δεν πρέπει να παρασυρθεί σε μια γενική αντιισλαμική ρητορεία και σε μια αντιισλαμική πολιτική, πολύ περισσότερο που βρισκόμαστε στο μεταίχμιο που συνδέει την Ευρώπη με το Ισλάμ και να εφαρμόσουμε πολιτικές συνεργασίας και ανοίγματος με όλες τις μουσουλμανικές χώρες και όλους τους μουσουλμανικούς λαούς που θέλουν να απομονώσουν την τρομοκρατία, το θρησκευτικό φανατισμό και τον επεκτατισμό.
Ν.Ζ