Για ένα νέο τηλεοπτικό τοπίο που δεν θα κυριαρχούν η ζούγκλα της αγοράς και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας υπήρξε κόλαφος για την κυβέρνηση και ένα βαρύτατο πλήγμα, που προσωποποιείται περισσότερο στον Ν. Παππά και πρώτα απ’ όλα στον Αλ. Τσίπρα.
Οι απαράδεκτοι και θα προσθέταμε «βλακώδεις» και ανερμάτιστοι τηλεοπτικοί σχεδιασμοί Τσίπρα και Παππά μένουν, τώρα, μετέωροι και πέφτουν στο κενό.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο, το οποίο ενδεχομένως να οδηγήσει σε παρατεταμένη αποπροσανατολιστική ρευστότητα ή ίσως σε πολιτικές εξελίξεις.
Απέναντι σε αυτό το αδιέξοδο η κυβέρνηση αντιδρά πανικόβλητη και με έναν, εξίσου με τις τηλεοπτικές αποφάσεις της, ανερμάτιστο, σπασμωδικό και «ερασιτεχνικό» τρόπο.
Το δυστύχημα για τον τόπο είναι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν έχει τη δυνατότητα να αντιδράσει διαφορετικά.
Είναι όμηρη της αντιδραστικής μνημονιακής πολιτικής της, των αντιφάσεών της και της ανικανότηταςτου «προσωπικού» της.
Από την άλλη η ΝΔ και το μνημονιακό μπλοκ αντιτάσσει στη «νέα» διαπλοκή που θέλει να εγκαθιδρύσει η κυβέρνηση, την «παλιά» διαπλοκή των δικών της μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων.
Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Ο μείζων κίνδυνος είναι να εισέλθει τώρα η χώρα σε ένα μακάβριο παρατεταμένο γύρο άθλιας και πολύ σκληρότερης και περισσότερο ανούσιας, επικίνδυνης και αντιδραστικής σύγκρουσης για την εξουσία ανάμεσα σε επιχειρηματικά συμφέροντα και πολιτικές μνημονιακές συμμορίες.
Το ακόμα χειρότερο θα ήταν αυτό το άθλιο παιχνίδι μνημονιακών συμμοριών (με αιχμή ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) και διασυνδεδεμένων και μη επιχειρηματικών συμφερόντων για την τηλεοπτική πίτα και την εξουσία, να συμπαρασύρει και να αποπροσανατολίσει τον ελληνικό λαό.
Αυτό θα ήταν η χαριστική βολή για τον τόπο.
Σήμερα αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι μια μεγάλη δημοκρατική ανατροπή στον τηλεοπτικό χώρο μαζί με μια ριζοσπαστική αντιμνημονιακή ανατροπή στη χώρα.
Το δίλημμα δεν είναι ποια μεγάλα επιχειρηματικά και οικονομικά συμφέροντα θα ελέγχουν το τηλεοπτικό τοπίο του τόπου για να έχουν μερίδιο επιρροής στην εξουσία και στην αθέμιτη εξυπηρέτηση των οικονομικών επιδιώξεών τους.
Η δημόσια τηλεόραση πρέπει να χειραφετηθεί θεσμικά από την κυβέρνηση, να καταστεί πραγματικά δημόσια και κοινωνική και να γίνει η ναυαρχίδα της πιο πλατιάς και πιο ουσιαστικής, της πιο πολυφωνικής και δημιουργικής ενημέρωσης και ποιοτικής πολιτιστικής ώθησης στην κοινωνία.
Αυτή η δημόσια τηλεόραση και όχι η σημερινή μνημονιακή κυβερνητικο-κομματική ντουντούκα μπορεί να ανταγωνιστεί τη μη κρατική τηλεοπτική σφαίρα και να την εκτοπίσει από τον σημερινό καταστροφικό ρόλο και θρόνο της.
Από την άλλη η ιδιωτική τηλεόραση δεν μπορεί να διέπεται από τους νόμους της αγοραίας ζούγκλαςούτε να κυριαρχείται από τα μεγάλα επιχειρηματικά λόμπι.
Τα τηλεοπτικά κανάλια δεν μπορεί να παραχωρούνται και να εκχωρούνται με βάση το πορτοφόλι, ως λάφυρο στους πιο πλούσιους αυτής της χώρας.
Ο μη κρατικός τηλεοπτικός χάρτης πρέπει να διέπεται από ένα ουσιαστικό δημοκρατικό και προοδευτικό θεσμικό πλαίσιο που να θέτει προδιαγραφές και κανόνες στην τηλεοπτική λειτουργία. Προδιαγραφές και κανόνες που να ανταποκρίνονται σε ποιοτικές και αισθητικές ανάγκες ανοικτές στον πιο ευρύ πλουραλισμό, στην καινοτομία, την πρωτοτυπία, το πειραματικό πνεύμα, τη δημιουργικήπροσπάθεια, τον διάλογο και την γόνιμη αντιπαράθεση.
Ο μη κρατικός τηλεοπτικός τομέας μπορεί να βρίσκεται υπό τη διαχείριση συλλογικών κοινωνικών φορέων και συλλογικών θεσμών της κοινωνίας μας και να συμμετέχουν σε αυτόν όλες οι κοινωνικές εκπροσωπήσεις αλλά και συσπειρώσεις και κινήματα που αναδεικνύουν μεγάλες προτεραιότητες, αιτήματα και ανάγκες της χώρας.
Αυτήν τη συζήτηση για το αυριανό τηλεοπτικό τοπίο πρέπει να ανοίξουμε σήμερα για την ενημέρωση, τη συμμετοχή και τον πολιτισμό και να τη συνδέσουμε με την ανάγκη για μια αντιμνημονιακή αναγεννητική ανατροπή και ένα νέο ξεκίνημα στη χώρα.
Σήμερα όσο ποτέ χρειάζεται να τιμήσουμε επίκαιρα το ΟΧΙ του ‘40 και να πιάσουμε το νήμα από το περυσινό «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, διαμορφώνοντας ένα σύγχρονο ΕΑΜ, ένα σύγχρονο μέτωποόλων των αριστερών ριζοσπαστικών, πατριωτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, το οποίο θα συντρίψειτο σημερινό μνημονιακό νεοαποικιακό ζυγό και θα βάλει την Ελλάδα σε τροχιά εθνικής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας, σε πορεία ενημερωτικής και πολιτιστικής αναβάθμισης, στο δρόμο μιας νέας δημοκρατικής άνοιξης, στο δρόμο της ελευθερίας του οικονομικού παραγωγικού μετασχηματισμού, της αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης.