Ρώσοι ερευνητές κατάφεραν για πρώτη φορά να δημιουργήσουν «συνέργειες» μεταξύ ανθρώπου και λογισμικού.
Ερευνητές του Ινστιτούτου Νοητικών Κυβερνητικών Συστημάτων του Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών (MIFI) της Ρωσίας ανέπτυξαν ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης, που παίζει το ρόλο του εικονικού βοηθού του μουσικοσυνθέτη. Το σύστημα είναι σε θέση να καταλαβαίνει τη συναισθηματική διάθεση του ανθρώπου συνθέτη και να ακολουθεί τη λογική του.
Πάρα την ύπαρξη μιας αρκετά ανεπτυγμένης θεωρίας μουσικής, η διαδικασία σύνθεσης της μουσικής δύσκολα τυποποιείται με αλγόριθμους εξαιτίας της αδιάρρηκτης σχέσης που έχει η μουσική με τη συναισθηματική ζωή του δημιουργού. Γι’ αυτό, η έρευνα της μουσικής δημιουργίας αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τους ειδικούς της τεχνητής νοημοσύνης.
Οι Ρώσοι ερευνητές κατάφεραν για πρώτη φορά να δημιουργήσουν «συνέργειες» μεταξύ ανθρώπου και λογισμικού, έτσι ώστε το πρόγραμμα να λαμβάνει πληροφορίες για τη συναισθηματική κατάσταση και τις προθέσεις του μουσικοσυνθέτη, πράγμα που επιτρέπει στον υπολογιστή να γίνει η συνέχεια του ανθρώπινου νου και του σώματος.
Ο εικονικός βοηθός του μουσικοσυνθέτη μπορεί από μόνος του να δημιουργεί μουσικά κομμάτια μεγάλης αισθητικής αξίας, ανάλογου επιπέδου με έναν άνθρωπο. Το πρόγραμμα είναι ικανό να συμπληρώνει μόνο του τις νότες του μουσικοσυνθέτη με τις δικές του νότες και συγχορδίες σε διάφορους συνδυασμούς, δήλωσαν στο ρωσικό πρακτορείο RIA Novosti οι ερευνητές του Ινστιτούτου, με επικεφαλής τον καθηγητή Αλεξέι Σαμσονόβιτς, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό επιστήμης των υπολογιστών Procedia Computer Science.
Το νέο πρόγραμμα διαφέρει ριζικά από τα προηγούμενα χάρη στην ικανότητά του να διατηρεί μια συναισθηματική σχέση με τον άνθρωπο, επεσήμανε ο Σαμσονόβιτς. «Οι περισσότερες εφαρμογές αυτού του τύπου αποτελούν νευρωνικά δίκτυα που τους έμαθαν να δημιουργούν μουσική και να ζωγραφίζουν. Αλλά η ιδέα μας ήταν να μπορούν να καταλάβουν τη διάθεση του ανθρώπου και να ακολουθούν τη λογική του», όπως είπε.
Η αλληλοκατανόηση μεταξύ του μουσικοσυνθέτη και του εικονικού βοηθού του επιτυγχάνεται χάρη στη συστημοποίηση και στην αποθήκευση στο πρόγραμμα διάφορων τύπων συναισθηματικών αντιδράσεων του ανθρώπου στα μουσικά στοιχεία όπως οι συγχορδίες και τα μουσικά διαστήματα.
Το πρόγραμμα χρησιμοποιεί έναν σημασιολογικό «χάρτη» που επιτρέπει στον εικονικό μουσικοσυνθέτη όχι μόνο να συνεχίζει μία μελωδία του χρήστη-μουσικοσυνθέτη, σύμφωνα με τα γούστα του τελευταίου, αλλά και να καταλαβαίνει σε πραγματικό χρόνο τις αλλαγές της διάθεσης του συνθέτη, προτείνοντας και δημιουργώντας συνεχώς νέες και διαφορετικές μελωδίες πάνω στις ανθρώπινες.
Οι Ρώσοι επιστήμονες πιστεύουν πως η νέα αυτή τεχνολογία έχει επεκτασιμότητα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά όχι μόνο στη μουσική αλλά και σε πολλά άλλα είδη ψηφιακής δημιουργίας, καθώς επίσης σε συστήματα ανθρώπου-μηχανής.