Με αφορμή την κατάθεση του σχεδίου του κρατικού προϋπολογισμού του 2019, ο Πρωθυπουργός και όλος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εξαπολύσει μία επικοινωνιακή καταιγίδα ότι είναι ο πρώτος μεταμνημονιακός Προϋπολογισμός, που δεν περιέχει μέτρα λιτότητας και που επιπλέον περιλαμβάνει φιλολαϊκά και αναπτυξιακά μέτρα.
Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Κι αυτό, γιατί ο κρατικός πουπολογισμός του 2018 έχει ως βάση τις σκληρές δεσμεύσεις του νέου άτυπου Μνημονίου, που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον Ιούνιο 1018.
Προβλέπει πρόσθετους φόρους (κυρίως ΦΠΑ και ΕΦΚ), καθώς και μείωση των αναπτυξιακών και κοινωνικών δαπανών. Η «υποσχεσιολογία των παροχών» στηρίζεται σε υπεραισιόδοξες προβλέψεις (αύξηση ΑΕΠ 2,1% το 2018 και 2,5% το 2019) για υπερ-πλεονάσματα (3,96% του ΑΕΠ το 2018 και 4,25% το 2019), προκειμένου να βγει «προεκλογικό μέρισμα».! Ωστόσο οι «παροχές» βρίσκονται στον αέρα, αφού οι υπερεθνικοί θεσμοί (ΕΕ, ΕΚΤ, ΕΜΣ) θα έχουν τον τελευταίο λόγο, χρησιμοποιώντας ως …«φραγγέλιο πειθάρχησης» τη μη επιστροφή τόκων, από ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, κλπ
Όσον αφορά τους πανηγυρισμούς του Α. Τσίπρα και της κυβέρνησης του ότι έσωσαν τους συνταξιούχους από τις νέες μειώσεις συντάξεων από 1-1-2019, αυτοί δεν έχουν πραγματική βάση, αλλά γίνονται για προεκλογικούς λόγους.
Κι αυτό , γιατί η κυβέρνηση, εν όψει των εκλογών, «πήρε» από τους δανειστές, όχι την κατάργηση των μειώσεων των συντάξεων από 1-1-2019, που ή ίδια προσυμφώνησε μαζί τους και ψήφισε τρεις φορές, αλλά μόνο την αναστολή για ένα χρόνο ενός μέρους αυτών των μειώσεων και μόνο για τους παλιούς συνταξιούχους.
Η κυβέρνηση θα προχωρήσει έτσι κι αλλιώς το 2019 στις άλλες μειώσεις, όπως στη συρρίκνωση μέχρι οριστικής κατάργησης του ΕΚΑΣ και στην κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων, ενώ οι νέοι συνταξιούχοι μετά το νόμο Κατρούγκαλου φεύγουν με μειωμένες συντάξεις μέχρι και 30%. Οι συντάξεις χηρείας έχουν εξαερωθεί.
Οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να επαφίενται στην προσωρινή αναστολή της μείωσης των συντάξεων, που βέβαια ούτε αυτή λύνει το πρόβλημα, επειδή αυτές οι μειώσεις θα γίνουν μετά το πέρας της αναστολής και προφανώς μετά τις εκλογές. Ούτε να πιστεύουν στα φτηνά κόλπα της ΝΔ, που εξαγγέλλει ότι θα καταργήσει το νόμο Κατρούγκαλου, για να κάνει, όμως, τις ίδιες μειώσεις συντάξεων με άλλο τρόπο, με την εφαρμογή του κεφαλιοποιητικού συστήματος Πινοσέτ στη Χιλή, που οδήγησε στη μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης των συντάξεων από το 70% των μισθών στο 35%.
Πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο εμπαιγμού και εξαπάτησης των συνταξιούχων από την κυβέρνηση και τη ΝΔ με στόχο την υφαρπαγή των ψήφων τους.
Ο μόνος τρόπος για να μην ισχύσουν οριστικά και αμετάκλητα οι προαποφασισμένες μειώσεις συντάξεων των παλαιών συνταξιούχων από 1-1-2019 και μετά, αλλά και οι τρέχουσες μειώσεις συντάξεων των νέων συνταξιούχων, είναι η ακύρωση των σχετικών άρθρων των τριών νόμων που τις προβλέπουν. Συγκεκριμένα των νόμων 4387/2016 (Κατρούγκαλου), 4472/2017 (Αχτσιόγλου) και 4549/2018, με τον οποίο εγκρίθηκε το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής πολιτικής 2019 – 2022.
Οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στην πολιτική παγίδα, να έχουν να επιλέξουν στις ερχόμενες εκλογές, ποιος εκ των ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ θα τους μειώσει μετεκλογικά τις συντάξεις.
Οι συνταξιούχοι, πρέπει να ενωθούν και να ξεσηκωθούν για την ακύρωση των νέων μειώσεων στις συντάξεις τους, για την αποκατάσταση των λεηλατημένων από τα μνημόνια συντάξεών τους, αλλά και για την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος και όλου του πολιτικού κατεστημένου που τις ψηφίζει, τις προωθεί και τις στηρίζει.
Παράλληλα με το νέο κρατικό προϋπολογισμό συρρικνώνονται οι κοινωνικές δαπάνες στήριξης ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Η επιδότηση ενοικίου είναι απλά η επαναφορά ενός μέτρου που ίσχυε μέχρι το 2012, που καταργήθηκε ο ΟΕΚ, και χρηματοδοτείται ουσιαστικά με ένα μέρος από τις εισφορές των εργαζομένων, που συνέχισαν να παρακρατούνται γι’ αυτό το σκοπό, ενώ των εργοδοτών καταργήθηκαν, που όμως δεν υλοποιούνταν από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις και φυσικά για τρία χρόνια και από τη σημερινή.
Ο ΕΝΦΙΑ προβλέπεται να μειωθεί οριακά, ενώ δίδονται νέες παροχές – δώρα στις μεγάλες επιχειρήσεις (μείωση φορολογίας κερδών και μερισμάτων, επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών, κλπ), ενώ οι μικρομεσαίες και κυρίως οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις μένουν αβοήθητες χωρίς θέσπιση ακατάσχετου εταιρικού λογαριασμού και χωρίς μέτρα σεισάχθειας των χρεών τους προς τράπεζες, δημόσιο κλπ.
Αντίθετα η μείωση του αφορολόγητου κατά 40% από το 2020 διατηρείται, ενώ η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ κρίσης επίπεδα (751 €) βρίσκεται στις «καλένδες». Η όποια οριακή αύξησή του συζητιέται μεταξύ κυβέρνησης και ενώσεων εργοδοτών, χωρίς την παρουσία των συνδικάτων, και θα αποφασιστεί μονομερώς από την Υπουργό Εργασίας σε πλήρη εφαρμογή του μνημονιακού νόμου Βρούτση, παρ’ ότι τα κέρδη των ΑΕ & ΕΠΕ τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε «άνθιση».!
Στο μεγάλο θέμα του χρέους, ο νέος προϋπολογισμός συνεχίζει την πολύμορφη καταλήστευση του ελληνικού λαού με πληρωμή τοκοχρεολυσίων (13-14 δις ετησίως), από τα «αιματηρά πλεονάσματα», μέσω της φορολογίας λαϊκών στρωμάτων, μείωσης μισθών και συντάξεων, περικοπές κοινωνικών και αναπτυξιακών δαπανών, λεηλασία δημόσιας περιουσίας, ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και κατασχέσεων για χρέη στις ΔΟΥ, κλπ. Συγκεκριμένα, στον νέο προϋπολογισμό προβλέπεται η συνέχιση και η ένταση των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με τους δανειστές για 76.000 πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας και περιουσίας από τράπεζες και κερδοσκοπικά κεφάλαια μέσα στο 2019.
Ο νέος προϋπολογισμός, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να του φορέσει μανδύα «κοινωνικής ευαισθησίας», είναι κοινωνικά ανάλγητος, βαθιά αντιλαϊκός και υποκριτικός, διότι με τα αιματοβαμμένα «υπερ-πλεονάσματα» προωθεί στην πράξη τη φτωχοποίηση του λαού.
Η ΝΔ προσπαθεί να αξιοποιήσει τη μνημονιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ως πολιτικό «πλυντήριο» για το αντεργατικό και αντιλαϊκό μνημονιακό παρελθόν της. Ωστόσο, δεν μπορεί να το πετύχει, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός διαπερνάει όλο το πρόγραμμά της. Με αυτά που λέει και αυτά που κάνει είναι ουσιαστικά ο καλλίτερος σύμμαχος και το δεξιό πολιτικό δεκανίκι της μεταλλαγμένης μνημονιακά κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Στην πράξη, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, παρά τις ιδεολογικές διαφορές σε επίπεδο «διακηρύξεων», στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής, δεσμεύονται να εφαρμόσουν το ίδιο πλαίσιο, το οποίο στηρίζεται στα νεοφιλελεύθερα δόγματα και δεσμεύσεις προς την τρόικα, στο όνομα της «πάση θυσία» παραμονής στην ευρωζώνη.
Κατά συνέπεια η συστηματική καλλιέργεια του «διλήμματος» της επιλογής, μεταξύ «Τσίπρα και Μητσοτάκη», μεταξύ «δεξιάς και αντιδεξιάς», μεταξύ «προόδου και συντήρησης» ή με όποιες άλλες εκδοχές εμφανίζεται, έχει στόχο τον πολιτικό και εκλογικό εγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων, σε πολιτικές λιτότητας και επιτροπείας. Τον ίδιο στόχο εξυπηρετούν και εκείνες οι δυνάμεις (ΚΙΝΑΛ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, Χ.Α. κλπ), που, ενώ βγάζουν αντιπολιτευτικές «κορώνες», ευθύνονται για την εφαρμογή ή στήριξη μνημονιακών μέτρων και αποτελούν εφεδρείες του συστήματος.
Επομένως, υπάρχει απόλυτη ανάγκη τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας να βγουν στην αντεπίθεση και να διεκδικήσουν ανυποχώρητα να πάρουν πίσω όσα τους λεηλάτησαν. Αντίστοιχα, οι μαχόμενες και ανυπότακτες αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις πρέπει να συνεργαστούν κοινωνικά, πολιτικά και εκλογικά, για να βοηθήσουν στο ξεδίπλωμα των κοινωνικών αγώνων που απαιτούνται και το άνοιγμα ενός ελπιδοφόρου δρόμου για μία άλλη φιλολαϊκή πολιτική, δημοκρατίας, εθνικής ανεξαρτησίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.