Σε μια φάση που η κυβέρνηση οδηγεί με την ακραία ατλαντική και νεοφιλελεύθερη πολιτική της την χώρα σε οικονομική, κοινωνική και υγειονομική κατάρρευση αλλά και σε κινδύνους εθνικών περιπετειών στην πατρίδα μας δεν υπάρχει αντιπολίτευση , η οποία, πέρα από συχνές ύβρεις, να προβάλλει μια εναλλακτική πολιτική πρόταση.
Αυτή είναι και η ουσιαστική αιτία, η οποία δίπλα στην αναξιοπιστία, προκαλεί στον ΣΥΡΙΖΑ μια βαθιά και αξεπέραστη κρίση.
Εξαιτίας αυτής της κρίσης και του πολιτικού αδιεξόδου που αντιμετωπίζει η αξιωματική αντιπολίτευση, είναι επόμενο στον ΣΥΡΙΖΑ να “σφάζονται ανηλεώς” χωρίς να υπάρχει ουσιώδης αιτία και χωρίς να υπάρχει ουσιαστικό πολιτικό διακύβευμα, πέρα από την μάχη για τις καρέκλες.
Προεδρικοί και “διαφωνούντες” στον ΣΥΡΙΖΑ, αν εξαιρέσουμε τους τόνους στη στάση τους απέναντι στην κυβέρνηση, συμφωνούν μεταξύ τους εφ’ όλης της ύλης. Συμφωνούν στην πολιτική κατευνασμού και υποχωρητικότητας απέναντι στην Τουρκία. Συμφωνούν σε μια πολιτική κηδεμονίας των μεγάλων δυτικών ιμπεριαλιστικών κέντρων επί της χώρας μας. Συμφωνούν στις βασικές κατευθύνσεις των νεοφιλελεύθερων επιλογών.
Η διαμάχη στον ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται κυρίως στη θεσιθηρία, στην καρεκλοθηρία, τον παραγοντισμό, την ιδιοτέλεια και τον καριερισμό.
Στο πλαίσιο αυτό ο Αλέξης Τσίπρας, επιδεικνύοντας ακραίο αρχηγισμό, επιχειρεί να τελειώσει με όση από την παλαιά φρουρά του ΣΥΡΙΖΑ έχει απομείνει και κυρίως με όσα στελέχη της διατηρούν, ακόμα, κάποια ίχνη αυτοτέλειας και αυτονομίας στην εκφορά της γνώμης τους, ενώ αφήνει ανοιχτή την πόρτα στην εισβολή πειθήνιων “δουλοπάροικων“, προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και από τον κεντρώο και κεντροδεξιό χώρο.
Το ποτήρι ξεχείλισε με την απόφαση του Τσίπρα να “διορίσει” πειθαρχικό όργανο του κόμματος από “κολλητούς” του, στους οποίους, έλεος, περιλαμβάνεται και ο Θεοχαρόπουλος, με στόχο να εκφοβίσει τους “παρεκτρεπόμενους” και εν ανάγκη να τους θέσει εκτός κόμματος.
Ο σημερινός μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ είναι η κακόφημη σκιά του παλιού ριζοσπαστικού εαυτού του , παλιός εαυτός ο οποίος έχει χαθεί για πάντα, προκαλώντας ιστορική ζημιά στην Αριστερά και το προοδευτικό κίνημα σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ζητείται πολιτική δύναμη που θα καλύψει στη χώρα το πολιτικό κενό μιας ουσιαστικής αντιπολίτευσης με προοδευτική, πατριωτική αντιιιμπεριαλστική βαθιά δημοκρατική εναλλακτική λύση . Δυστυχώς, αυτό το κενό δεν μπορούν να καλύψουν οι υπάρχουσες δυνάμεις της Αριστεράς, οι οποίες δεν μπορούν να συλλάβουν τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί, τις μεγάλες αναπροσαρμογές που οφείλουν να κάνουν, το ενωτικό πνεύμα που πρέπει να επιδείξουν και την τόλμη και το ρίσκο που πρέπει να αναλάβουν, εδώ και τώρα, για να ανατρέψουν τη σημερινή κατάσταση.
Ν.Ζ