Τον Αύγουστο του 2018 «λήγει και τυπικά» το μνημονιακό πρόγραμμα, και όσο πλησιάζει η αναμενόμενη ημερομηνία, τόσο εντείνεται η κυβερνητική προπαγάνδα των κάλπικων υποσχέσεων περί οριστικής εξόδου από τα μνημόνια, περί επιστροφής τάχα της κοινωνικής ζωής στην κανονικότητα, αλλά και της «μη εφαρμογής» μιας σειράς μέτρων που έχουν όμως ψηφιστεί και νομοθετηθεί σε συνεργασία με τους δανειστές. Προσπαθούν με σταδιακές εξαγγελίες, να πείσουν τα λαϊκά στρώματα, ότι τα μνημονιακά ηλεκτροσόκ που υπέστησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, ανήκουν πλέον στο παρελθόν, και πως έφτασε επιτέλους η ώρα της ανάπτυξης και της ευημερίας. Ξεχνούν όμως σκόπιμα να μας πουν ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια, εφαρμόστηκαν μια σειρά αντιδραστικών μέτρων και αντιλαϊκών ρυθμίσεων, σε όλο το φάσμα της δημόσιας σφαίρας, που μοναδικό στόχο είχαν την μεγιστοποίηση των κερδών του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου, την συντριβή των θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων και συνταξιούχων, την ένταση της εκμετάλλευσης, την ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους, αλλά και την ολοκληρωτική υποδούλωση της χώρας στους επικυρίαρχους των Βρυξελλών και του Βερολίνου.
Άλλωστε είναι γνωστό σχεδόν σε όλο το διεθνές περιβάλλον, ότι η μνημονιακή κυβέρνηση αποτελεί σήμερα το πιο προσαρμοστικό και ευάλωτο εταίρο του ΔΝΤ αλλά και της ντόπιας και ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, σε πείσμα της κάθε λογής κυβερνητικής προπαγάνδας όταν άρχισε να νομοθετεί μια σειρά μέτρων με πρόσχημα την μείωση του χρέους, που όχι μόνο δεν ανακούφισαν τα λαϊκά στρώματα, αλλά αντίθετα τα βύθισαν ακόμα περισσότερο στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Οι «λαοπρόβλητες μεταρρυθμίσεις» μονιμοποίησαν τον ΕΝΦΙΑ αύξησαν σταδιακά τα όρια συνταξιοδότησης με τον νέο ασφαλιστικό νόμο, μείωσαν σε σταθερή βάση τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, διασφάλισαν ότι για δέκα (10) έτη δεν θα γίνει καμία αύξηση στους μισθούς και τις συντάξεις, διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, ενεργοποίησαν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, πούλησαν τα κόκκινα δάνεια σε ξένες εταιρίες, υιοθέτησαν και επίσημα πλέον τη μερική και ελαστική απασχόληση με εξαντλητικά ωράρια εργασίας και μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, άλλαξαν προς το χειρότερο την συνδικαλιστική νομοθεσία, αύξησαν το όριο των απολύσεων, σταθεροποίησαν την μακροχρόνια ανεργία κατά μέσο όρο στο 72,2%.
Η προαναφερόμενη όμως μνημονιακή λαίλαπα δεν σταματά εδώ, αφού ένα νέο πακέτο μέτρων και συνεχών μεταρρυθμίσεων, που διαμορφώθηκε πρόσφατα στις Βρυξέλλες θα συνεχίσει τόσο σε γενικό όσο και ειδικό επίπεδο να σέρνει στον βούρκο των μνημονίων τα συνήθη υποζύγια. Τα νέα σκληρά μέτρα περιλαμβάνουν νέα μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, σκληρή και ισχυρή εποπτεία από τους δανειστές για τα επόμενα χρόνια, σωρεία ιδιωτικοποιήσεων και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, νέες σταδιακές μειώσεις στους μισθούς, μείωση του αφορολόγητου, εξίσωση των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων με τις εμπορικές, συνεχείς τριμηνιαίους ελέγχους, νέες παρεμβάσεις στην φορολογία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην αγορά εργασίας, στην δημόσια διοίκηση. Επίσης είναι προφανές ότι οι δεσμεύσεις της χώρας για 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και 2,2% μεσοσταθμικά έως το 2060 διατηρούνται κανονικά χωρίς κανείς να γνωρίζει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Ήδη οι δανειστές, ο ΣΕΒ, το ΔΝΤ αλλά και κορυφαίοι ευρωπαϊκοί αξιωματούχοι με συνεχείς δηλώσεις τους δεν ξεχνούν να υπενθυμίζουν στους κυβερνώντες ότι οι μεταρρυθμίσεις θα συνεχιστούν σε πείσμα των κυβερνητικών εξαγγελιών και των κυβερνητικών πανηγυρισμών. Άλλωστε για όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση βαθμολογήθηκε με άριστα από την ευρωπαϊκή και ντόπια ολιγαρχία αφού ουσιαστικά ταυτίστηκε με τις πιο σκληρές και ανάλγητες πολιτικές που έχει γνωρίσει ποτέ η χώρα. Τα παραπάνω έρχονται και επί της ουσίας να ακυρώσουν την ωραιοποιημένη εικόνα που ετοιμάζει η κυβέρνηση τον μήνα Αύγουστο, αλλά και τις φτηνές και ανέξοδες εξαγγελίες περί εφαρμογής των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μη εφαρμογής των περικοπών στις συντάξεις, αύξησης του κατώτατου μισθού, και επιλεκτικών φοροαπαλλαγών. Άλλωστε ακόμα και αν «υλοποιηθούν» τα παραπάνω ή μέρος αυτών ή πάρουν αναβολή για αργότερα αφού βεβαίως έχουν δώσει την έγκρισή τους οι δανειστές, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντισταθμίσουν έστω και στοιχειωδώς όλα όσα έχουν χάσει όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Ο κυβερνητικός κατήφορος δεν έχει τέλος, αφού είναι πλέον βέβαιο ότι τους έχει μετατρέψει στους αυθεντικότερους εκφραστές της αστικής τάξης και του κεφαλαίου, προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο σύστημα, μοιράζουν καθρέφτες στους ιθαγενείς, διαλύουν την ελληνική κοινωνία και το κοινωνικό κράτος, ετοιμάζονται να βάλλουν σε νέες εθνικές περιπέτειες τη χώρα, σε σημείο τέτοιο που από ότι φαίνεται η λεγόμενη αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται «πολιτικά μικρή» για τους διαδεχτεί επάξια.
*Ο Νίκος Λαμπρόπουλος είναι Οικονομολόγος.
