«Έρχεται η βαρβαρότητα» έγραψε ο «δεξιός» Ελύτης σε κάποιους από τους στίχους του και μάλιστα αυτή τη φορά «μεταμφιεσμένη».
Οι σημερινοί «βάρβαροι» μεταμφιεσμένοι σε «αγορές», «επενδυτές», «funds», και όλο το φάσμα των λοιπών «δημοκρατικών δυνάμεων» επελαύνουν.
Στόχος οι «ψυχές» και οι καλώς εννοούμενες παραδόσεις του ανθρώπου.
Διαχρονικά οι Έλληνες δεν έχουν μάθει να «επενδύουν» στα σύγχρονα «ομόλογα», «παράγωγα», «δείκτες», «Black Rock» κλπ.
Κυρίως επενδύουν σε 2 πράγματα.
Την μόρφωση των παιδιών τους και στο κεραμίδι.
Κάτι επιχειρήθηκε να αλλάξει το σωτήριον έτος 1999-2000 με το χρηματιστήριο αλλά διαψεύστηκαν.
«Ο πίνων μεθά και ο παίζων χάνει».
Αργότερα επένδυσε στα σίγουρα κρατικά ομόλογα αλλά αποδείχθηκε «μάπα το καρπούζι».
Και τώρα ήρθε η σειρά και για το κεραμίδι που με μια ομολογουμένως εξαιρετικά «βίαιη ωρίμανση» όπως λέιει και ο αόρατος αντιπρόεδρος κος Δραγασάκης.
Είναι αναχρονισμός, και σημάδι μεγάλου πλούτου να έχει κάποιος ένα διαμέρισμα και να κρατάει και το πατρογονικό του στο χωριό ή ένα εξοχικό στη Λούτσα όπως έχουν πάρα πολλοί εφοπλιστές-πρόσφυγες της Καισαριανής.
Είναι μεγάλη πολυτέλεια να παίρνει κανείς με τη δουλειά του και ίσως και με κάποιο δάνειο σπίτι σε χωριό γιατί θέλει να ζήσει απλά.
Αλλά είναι εύκολο για τους «μαύρους λιμνοκόρακες» (πουλιά που τρέφονται από τα αποφάγια των ακίνδυνων ιπποπόταμων αλλά βρίσκουν γόνιμο έδαφος και σε πολλά ΜΜΕ για να καθαρίζουν τα εξαιρετικά επικίνδυνα «παχύδερμα των αγορών», χρησιμοποιώντας το τα τσουβάλιασμα, για τις βίλλες, τις πισίνες, και τους στρατηγικούς κακοπληρωτές.
Όπως επίσης έχουν απόλυτα δίκαιο και αυτοί που λένε ότι δεν πληρώνω εγώ ο συνεπής τους εν δυνάμη μη συνεπείς.
Όμως κατά την προσωπική μου άποψη το να κοιτάς μόνο το δικό σου δίκαιο, κρύβει πολλές φορές τον κίνδυνο της μη αναζήτησης του «μεγάλου δίκαιου» δηλαδή το δικαίωμα της πρόσβασης στην αξιοπρέπεια και στα απλά ανθρώπινα όνειρα.
Ρομπέν των «αστών»
Κατά κόσμον Θανάσης Μπαρτσώκας
