Η χώρα, δίπλα στην οικονομική κρίση, η οποία καθόλου δεν αποκλιμακώνεται, αντιμετωπίζει αυτήν την περίοδο και μια βαθύτατη εθνική κρίση.
Η επιθετικότητα και οι απειλές της Τουρκίας αυτής της περιόδου προκαλούν την μεγαλύτερη δοκιμασία επί εθνικών θεμάτων που αντιμετώπισε η χώρα από την τουρκική διπλή εισβολή στην Κύπρο το 1974, η οποία είχε ως συνέπεια την ταπεινωτική κατοχή το βορείου τμήματός της.
Ζούμε αυτές τις ώρες την διπλή τραγωδία, της οικονομικής καταλήστευσης και του εθνικού εξευτελισμού μιας αποικίας της χειρότερης μορφής που λέγεται Ελλάδα και η οποία τραγωδία απειλεί πλέον την επιβίωση και την ύπαρξή της.
Το τραγικό είναι ότι η μεταλλαγμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, παραδομένη πλήρως, αφενός στην τρόικα, αφετέρου στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και εσχάτως στο Ισραήλ, όχι μόνο είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει στοιχειωδώς τις εθνικές απειλές αλλά μοιάζει σε αυτές τις κρίσιμες ώρες να αποσυντίθεται και να παραπαίει μεταξύ μιας πολιτικής εθνικής «αφασίας» και αδιέξοδου «κατευνασμού» και μιας ανέξοδης εμπρηστικής ρητορικής ανάμεσα κατά βάση στους δύο «ετερόκλητους» συνεταίρους της κυβερνητικής ετερόρρυθμης κοινοπραξίας.
Μια υποτελής και παραδομένη κυβέρνηση μοιάζει σε αυτές τις κρίσιμες ώρες να είναι ταυτόχρονα και ανύπαρκτη και παραλυμένη, επιτείνοντας τους κινδύνους για την χώρα.
Είναι κωμικοτραγικό το θέαμα μιας κυβέρνησης, η οποία, την ώρα των μεγάλων εθνικών δοκιμασιών, επιχειρεί να διασωθεί αναζητώντας πολιτικά και ίσως κυβερνητικά ερείσματα στον Στ. Θεοδωράκη, που υπάρχει ακόμα ελέω στημένων δημοσκοπήσεων.
Όπως σκέτη φαρσοκωμωδία προκαλούν οι υπόκωφες κραυγές απόγνωσης της Φ. Γεννηματά που βλέπει το εξάμβλωμα της Κεντροαριστεράς να αποδιαρθρώνεται από τον Στ. Θεοδωράκη αλλά και από τον Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος σαγηνεύεται από τη ΝΔ.
Εξίσου τραγικό για την χώρα είναι ότι αυτήν την ώρα απέναντι σε μια παραλυμένη και καταρρέουσα κυβέρνηση, δεν υπάρχει ουσιαστική αντιπολίτευση στην Βουλή και ειδικότερα είναι ανύπαρκτη, ανώδυνη για την κυβέρνηση, σπαρασσόμενη και άκρως επικίνδυνη για τον τόπο η αξιωματική αντιπολίτευση.
Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα μοιάζουν πλέον σαν δυο σταγόνες νερού, ενώ επιπλέον μοιάζουν και οι εσωτερικές τους βαρονίες και τα φέουδα, που παραλύουν και προκαλούν καταστάσεις «φρενοκομείου», που απέξω δίνουν την εντύπωση αξιοπρεπούς «κλινικής».
Η Ελλάδα, κάτω από αυτές τις οδυνηρές περιστάσεις, οδεύει ολοταχώς σε τέταρτο μνημόνιο, εθνικές περιπέτειες και ίσως τραγωδίες.
Την ίδια ώρα, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί αναλυτές που διατείνονται ότι η χώρα, αν δε αναδιαταχθούν οι κυβερνητικές πολιτικές συμμαχίες, θα οδηγηθεί πιθανότατα σε εκλογές την άνοιξη.
Όλο αυτό το πολιτικά διεφθαρμένο, σάπιο, παρακμιακό, ανίκανο και βαθιά υποτελές πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο, το οποίο βουλιάζει την χώρα, ξέρει μόνο να δίνει τυφλές μέχρις εσχάτων μάχες για πελατειακές σχέσεις, για μεγάλα ολιγαρχικά συμφέροντα, για τις καρέκλες και τα λάφυρα της εξουσίας. Αυτό το πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο, αφού οδήγησε και οδηγεί στην οικονομικο-κοινωνική καταστροφή την Ελλάδα, ετοιμάζεται τώρα να της δώσει και την πισώπλατη εθνική χαριστική βολή.
Αυτό σημαίνει για την Ελλάδα η αποικιοποίηση και δορυφοροποίησή της στην γερμανική ΕΕ, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τα γεράκια του Ισραήλ.
Στις κρίσιμες τούτες στιγμές είναι θέμα ζωής και θανάτου για τον τόπο, την δημοκρατία και πρώτα απ’ όλα για τα νιάτα της χώρας, μια μεγάλη δημοκρατική ανατροπή στον τόπο.
Όπως θέμα ζωής και θανάτου είναι πλέον η συγκρότηση ενός μεγάλου μετώπου, που θα περιλάβει όλες, χωρίς εξαίρεση, τις αριστερές, όλες τις ριζοσπαστικές, όλες τις προοδευτικές και όλες τις συνεπείς πατριωτικές δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις της χώρας, πέρα από διαφορές και διαφορετικότητες, σε έναν κοινό πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό αγώνα.
Στελέχη της ΛΑ.Ε μας έλεγαν ότι σε αυτήν την συγκυρία αυτό το μέτωπο επιβάλλεται για λόγους δημοκρατίας, για λόγους δικαιοσύνης και για λόγους εθνικής υπόστασης και όσες δυνάμεις για οποιονδήποτε λόγο γυρίζουν την πλάτη στην ενωτική αυτή πρόκληση-πρόσκληση, το μόνο που στην πράξη εξυπηρετούν ανοιχτά και καθαρά είναι το βρώμικο μπλοκ της πιο λυσσώδους επίθεσης στον λαό, στις κατακτήσεις, στα δικαιώματά του και στην χώρα, που ζήσαμε από την περίοδο της Κατοχής.
Οι καιροί ου μενετοί.
Όλοι και όλα στην πολιτική, κινηματική κοινωνική και εθνική αντεπίθεση πριν να είναι αργά.
Ν.Ζ
Εάν δεν συνεργαστείτε και με το ΕΠΑΜ (η τουλάχιστον να δώσετε μια αληθινή απαντηση),το κόμμα απο το οποίο πήρατε όλη την επιχειρηματολογία του την περίοδο που εσείς στηρίζατε τη σημερινή απαράδεκτη και πραξικοπηματική κυβέρνηση τότε πως μπορεί να σας εμπιστευτεί ένας νοήμων άνθρωπος ότι δεν θα ξαναπαιξετε τον ρόλο του αμορτισέρ για το σύστημα δεν ξεχνούμε την περίοδο της διαπραγμάτευσης (φιάσκο) και το φοβερό δεν ψηφίζω αλλά στηρίζω που κάνατε και εσείς και η Κωνσταντοπούλου
Μάλλον αγνοείτε σειρά γεγονότων, όταν 1) μιλάτε για «αντιγραφή επιχειρηματολογίας», όταν ο Παν. Λαφαζάνης έχει μιλήσει για τους κινδύνους του ευρώ και της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» εδώ και πάνω από 20 χρόνια, με σειρά άρθρων του, την ίδια εποχή που ο επικεφαλής του ΕΠΑΜ ήταν, επιεικώς, πολιτικά μετέωρος και σίγουρα δεν είχε εκφραστεί με την ίδια παρρησία κατά του ευρωσυστήματος… 2) μιλάτε για «αμορτισέρ του συστήματος» για ανθρώπους που όχι μόνο έδιναν επί χρόνια μεγάλη μάχη για την διατήρηση μιας αληθινά αριστερής φυσιογνωμίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε επίπεδο εφαρμοσμένης πολιτικής, το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, έκαναν σειρά από πρακτικές κινήσεις εφαρμογής μιας πραγματικά αριστερής πολιτικής. Και αποχώρησαν τότε ακριβώς, όταν η συγκεκριμένη κυβέρνηση πέρασε ανεπιστρεπτί στο «απέναντι στρατόπεδο».
Σε ό,τι αφορά τις συνεργασίες, χωράει μεγάλη κουβέντα το «με ποιους» και το «σε ποια βάση». Εμείς επιθυμούμε οι συνεργασίες μας να είναι οι ευρύτερες δυνατές, χωρίς όμως να παραβιάζουν βασικές μας αξίες που πηγάζουν από την ιδεολογική μας ταυτότητα. Οι καιροί ου μενετοί, συνεπώς η θέση του καθενός θα κριθεί στην πράξη.