Σε απεργία πείνας προχωρά Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, ο οποίος βραβεύτηκε το 2007 με δεύτερο βραβείο κρατικού θεάτρου από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Ο Δημήτρης Ζουγκός -ο οποίος δηλώνει πως βρίσκεται σε αδιέξοδο, καθώς βρίσκεται για τρίτη φορά στο δρόμο – νοσηλεύεται με εισαγγελική παρέμβαση στο «Σωτηρία», όπου τέθηκε υπό ιατρική επιτήρηση μετά την επιστολή – καταγγελία που απέστειλε σε ενημερωτικές ιστοσελίδες, χθες Σάββατο, απειλώντας να βάλει τέλος στη ζωή του.
«Στις 9/7/2018 θα συντελεστεί μια αυτοκτονία. Θα βρεθεί ένα πτώμα εκ πρώτης αγνώστων λοιπών στοιχείων και έπειτα θα ταυτοποιηθεί. Καθώς η απόδοση του θανάτου του θα βρει μια ξεκαρδιστική δικαιολογία όπως οικονομική κρίση καλό θα ήταν στο ίδιο πνεύμα να αναλάβει το κράτος τουλάχιστον τα έξοδα της κηδείας, καθώς το πτώμα ξοδεύτηκε αρκετά για να ζήσει», ανέφερε -μεταξύ άλλων- στην επιστολή που απέστειλε και στο «Π».
Ο θεατρικός συγγραφέας μίλησε στο «Ποντίκι» για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, αλλά και τη δουλειά του.
Γιατί πήρατε την απόφαση να ξεκινήσετε απεργία πείνας;
Η εισαγγελική αρχή αποφάσισε την παραπομπή μου για ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη η οποία με τη σειρά της διέκρινε πως πρέπει να εγκλειστώ. Η απόφαση ήταν αναμενόμενη, καθώς δεν θα μπορούσαν να αναλάβουν την επικείμενη ευθύνη. Πρέπει να επισημάνω ότι η εισαγγελική αρχή όσο και οι γιατροί παρέκαμψαν το κείμενο της καταγγελίας. Προκειμένου λοιπόν αμφότεροι να διασφαλίσουν την ακεραιότητα της ζωής μου και φυσικά να βοηθήσουν να ξεπεράσω την τάση αυτοκτονίας επέλεξαν να μου δώσουν ένα ράντζο στον διάδρομο κι ένα ελαφρύ υπνωτικό σε πρώτη φάση. Η φωλιά του κούκου βλέπετε δεν είναι μια ταινία είναι ένα ολόκληρο σύστημα νόμων και κανόνων όχι για να διασφαλιστεί η οποιαδήποτε ζωή αλλά περισσότερο για να μην χρεωθούν αυτοί που διαθέτουν εξουσία επί των ανθρωπίνων ψυχών την ευθύνη θανάτου. Μέχρι η αρχική μου καταγγελία φτάσει σε ευήκοα ώτα η απεργία πείνας θα είναι ο μοναδικός δημοκρατικός τρόπος αντίδρασης. Αυτό είναι και το αστείο. Ο μοναδικός τρόπος.
Πώς σας φέρθηκαν οι αστυνομικές αρχές και τώρα το νοσηλευτικό προσωπικό;
Αμφότεροι άψογα. Στα πλαίσια της κοινωνικής συμπεριφοράς ομολόγησαν ότι έχω δίκιο αλλά τι να το κάνεις. Ο καθένας έχει έναν ρόλο και καθηκόντων σε αυτό το παιχνίδι.
Πείτε μας δυο λόγια για τα έργα σας…
Το πρώτα έργα προέκυψαν ως σπουδή στα αρχαία πρότυπα. Τα μεταγενέστερα είναι σε πιο ελεύθερη φόρμα. Ως παραστάσεις τηρουμένων των αναλογιών είχαν την απήχηση που τους έπρεπε. Αν βέβαια οι φορείς του ελληνικού θεάτρου που καταγγέλλω είχαν τηρήσει τους αξιοκρατικούς κώδικες δεν θα κάναμε αυτή τη συνέντευξη.
Σημειώνεται ότι στην επιστολή του, ανέφερε «Το 2007 ως νέος κέρδισα το δεύτερο τη τάξει κρατικό βραβείο θεάτρου από το ΥΠ.ΠΟ. Το έργο με το οποίο συμμετείχα γραμμένο στα πρότυπα της μέσης κωμωδίας είχε θέμα την αρχαία Αμφίπολη προτού καν αποκτήσει τηλεοπτικό ενδιαφέρον. Το συγκεκριμένο έργο αν και κατατέθηκε στα αρμόδια τμήματα δραματολογίου κατόπιν δεν βρήκε τον δρόμο του προς τις κρατικές σκηνές του Εθνικού θεάτρου του ΚΘΒΕ καθώς και του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας όπου και η γενέτειρα μου».
Οι «Ζητιάνοι» είναι το βραβευμένο έργο του Δ. Ζουγκού. Άλλα έργα του θεατρικού συγγραφέα τα οποία διασκεύασε είναι η «Μήδεια» που ανέβηκε στο Αγγέλων Βήμα, ο «Κανίβαλος» που ανέβηκε στο Vault, η «Αριστοαφανειάδα» στο Ηρώδειο και σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
Πώς καταλάβατε ότι σας αρέσει η συγγραφή θεατρικών έργων;
Αρχικά με την ανάγνωση. Διαπίστωσα ότι τα θεατρικά έργα έχουν μια αμεσότητα που στερούνται κυρίως τα μυθιστορήματα. Αυτί συνέβη Αφού πρώτα είχα εκδώσει δύο μυθιστορήματα. Πρέπει να πω ότι αφορμή να δοκιμαστώ στη θεατρική γραφή υπήρξε η αναγγελία στην εφημερίδα για προκηρύξεις του κρατικού διαγωνισμού. Όπου με το πρώτο έργο βραβεύτηκα κιόλας.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μέλλον του ελληνικού θεάτρου και των Ελλήνων καλλιτεχνών;
Το ελληνικό θέατρο θα έχει το μέλλον που εμείς θα του οικοδομήσουμε. Επί του παρόντος, παίρνω σοβαρές αποστάσεις από την λογική ότι ελληνικό θέατρο είναι η παραγωγή ξένου έργου με Έλληνες σκηνοθέτες ηθοποιούς και λοιπούς καλλιτέχνες. Πρέπει να επανατοποθετήσουμε το ελληνικό σύγχρονο έργο στην πρώτη γραμμή. Να γίνουμε με άλλα λόγια οι ιστορικοί του μέλλοντος. Όσο για τους Έλληνες καλλιτέχνες, αν και καθένας έχει τη δική του προσωπική αξία θεωρώ ότι ειδικά στους ηθοποιούς έχουμε τρομερό δυναμικό. Φυσικά υπάρχουν και σκηνοθέτες και λιγότερο συγγραφείς που το έργο τους είναι διεθνώς αναγνωρισμένο οπότε η δική μου κρίση περιττεύει.
Είναι αλήθεια ότι ακολουθώντας αυτόν τον κλάδο βρεθήκατε για τρίτη φορά άστεγος;
Είναι κλίση όχι κλάδος. Ναι έχω βρεθεί ακόμη δύο φορές. Και γι’ αυτό αποφάσισα να καταστήσω γνωστή την ιστορία αδιαφορώντας για τι επιπτώσεις κρίσεις προς το πρόσωπό μου. Αν ένας άνθρωπος σαν εμένα πρέπει να βρίσκεται διαρκώς απαξιωμένος και διαρκώς με την πλάτη στον τοίχο ας είναι τουλάχιστον απόφαση της κοινής συνείδησης στερώντας από όλους το άλλοθι της άγνοιας.
*Πηγή: topontiki.gr