Χθες έλαβα το παρακάτω κείμενο με ηλεκτρονικό μήνυμα, από έναν αναγνώστη που ήθελε να πει τον πόνο του. Το παραθέτω αυτούσιο χωρίς το όνομα του υπογράφοντος, για την προστασία των αθώων, του GDPR, κλπ κλπ.
“Είναι πρωί, είμαι σχετικά ευδιάθετος, έχω πιει καφέ, δέχομαι τηλέφωνο από το ΚΕΠ. Ως δικηγόρος γνωρίζω ότι όταν σου τηλεφωνεί δημόσια υπηρεσία δεν είναι ποτέ για καλό.
Με ενημερώνει μια κυρία ότι οι φωτογραφίες που είχα καταθέσει για αντικατάσταση του διπλώματος οδήγησης δεν είχαν τις σωστές προδιαγραφές. Πέρασε ένας μήνας βέβαια από τότε που τις είχα καταθέσει και είμαι χωρίς δίπλωμα, ταξιδεύοντας με λεωφορεία εκτός νομού όταν το απαιτούν οι δουλειές μου, αλλά αυτό είναι το μικρότερο κακό.
Παρακάμπτω τις προγραμματισμένες δουλειές, ξαναφωτογραφίζομαι με τις σωστές προδιαγραφές (η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα την διαφορά στις φωτό) και πηγαίνω στο ΚΕΠ. Αισθάνομαι ότι σύντομα θα πάρουν πάλι εμπρός τα τεράστια γρανάζια του κράτους για να μου χορηγήσουν την αντικατάσταση του διπλώματός μου!
Όταν μπαίνω στο ΚΕΠ ο ένας από τους τρεις υπαλλήλους που καθόταν μπροστά από τον υπολογιστή του όπως και οι υπόλοιποι, μόνοι χωρίς πολίτες στον χώρο, με ρωτά με ύφος εισαγγελέα τι θέλω. Του εξηγώ ότι με κάλεσαν από το ΚΕΠ για τις φωτογραφίες και ότι τις έχω φέρει για να τις αφήσω.
Και τότε μου κάνει την ερώτηση ρουά-ματ: “Ραντεβού έχετε κλείσει?”
Αν δεν ήμουν δικηγόρος ίσως να αισθανόμουν και πολύ άσχημα που πήγα χωρίς ραντεβού, αν και με είχαν καλέσει μάλιστα, τέτοιο ύφος είχε!
Του εξηγώ πάλι ότι το ΚΕΠ με κάλεσε και το μόνο που χρειάζεται είναι να αφήσω τις φωτογραφίες, είναι θέμα δευτερολέπτων που ήδη έχουμε κάψει χωρίς νόημα.
Ενοχλημένος ο υπάλληλος, με ενημερώνει ότι το ΚΕΠ δεν δέχεται χωρίς ραντεβού. Οι υπόλοιποι υπάλληλοι, μόνοι στο ΚΕΠ, χωρίς πολίτη, με κοιτούσαν και αυτοί απορημένοι πώς πήγα να αφήσω τις φωτογραφίες για τις οποίες αυτοί με κάλεσαν χωρίς πρώτα να κλείσω ραντεβού!
Ξαναλέω ότι με κάλεσαν από το ΚΕΠ, δείχνω την κλήση στο κινητό και ρωτώ ποιος είναι ο υπάλληλος που με κάλεσε για να του αφήσω τις φωτογραφίες, δίνοντας μια τελευταία ευκαιρία στην λογική.
Δεν έπιασε όμως! Ο υπάλληλος βγάζει ένα λογίδριο ότι δεν γίνεται να έρχεται ο καθένας όποτε θέλει και να κάνει ό,τι θέλει στις δημόσιες υπηρεσίες!
Πόσο άλλαξαν τα πράγματα μέσα στον κορονοϊό. Πόσα χρόνια πίσω πήγαμε! Να πηγαίνουμε χωρίς ραντεβού στις δημόσιες υπηρεσίες… Στο μεταξύ η όλη διαδικασία (αντικατάσταση διπλώματος) γίνεται σχεδόν αυτοματοποιημένα. Οι υπάλληλοι απλά παραλαμβάνουν τον φάκελο, και αυτό όμως είναι αρκετό για να σε καθυστερούν!
Όμως όοοοχι! Αν θέλεις να ασχοληθεί μαζί σου ο δημόσιος υπάλληλος τον οποίον πληρώνεις με τους φόρους σου πρέπει να πάρεις τηλέφωνο ή να μπεις στην ανάλογη ιστοσελίδα και να κλείσεις ραντεβού ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ [σ.σ. κεφαλαία δικά μου] ακόμη και αν η συγκεκριμένη υπηρεσία – κέντρο εξυπηρέτησης πολιτών – είναι άδεια!
Ελπίζω να μην παγιωθεί αυτό το κακό. Παγιώνεται μια τακτική ότι ο χρόνος στο δημόσιο είναι ο πιο πολύτιμος για να παγιωθεί η μηδαμινή εργασία από την ελάχιστη που ίσχυε μέχρι τώρα, με αδιαπραγμάτευτο βέβαια τον πλήρη μισθό.
Δεν θέλω να πω πως κατέληξε το περιστατικό. Μόνο να συγχαρώ τους αστυνομικούς για την ψυχραιμία τους. Είναι κάτι κι αυτό.”
Υπογραφή αναγνώστη
Η παραπάνω ιστορία, όπως είμαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνεστε, είναι διδακτική: Ξεκάθαρα κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι βρήκαν τρόπο να πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν καθόλου!
Αξιοποίησαν μια αδυναμία του υπάρχοντος συστήματος ραντεβού, που εγκαταστάθηκε για να προστατευθεί ο κόσμος από τον κορονοϊό, ώστε αφενός μεν να μη δουλεύουν και αφετέρου να ταλαιπωρούν τον πολίτη!
Η αδυναμία είναι ότι ακόμα και αν η δημόσια υπηρεσία είναι άδεια και οι υπάλληλοι παίζουν πασιέντζα στον υπολογιστή, τα ραντεβού για την εξυπηρέτηση του πολίτη κλείνονται το ΝΩΡΙΤΕΡΟ ΓΙΑ ΑΥΡΙΟ!
Και η τυπολατρεία εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες για αεργία και τεμπελιά!
Έτσι κάποιοι βρήκαν τρόπο να πληρώνονται χωρίς να κάνουν τη δουλειά τους.
Αυτό πρέπει να διορθωθεί.
Άμεσα!
