Δεν είναι λίγοι, ούτε εμφορούνται με αντιρώσικα αντανακλαστικά, εκείνοι οι σχολιαστές που ισχυρίζονται, όχι χωρίς σοβαρά επιχειρήματα, ότι η Ρωσία του Πούτιν αναδιπλώθηκε και ταπεινώθηκε με την υπαναχώρησή της έναντι των ευθυνών του Ισραήλ, αναφορικά με την κατάρριψη του στρατιωτικού αεροπλάνου της που είχε ως τραγική κατάληξη τον θάνατο 15 ρώσων στρατιωτικών.
Ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι αυτή η Ρώσικη ταπείνωση μπορεί να έχει βαρύτατες συνέπειες στις εξελίξεις.
Οι ίδιοι σχολιαστές, μάλλον, απορρίπτουν το τυχαίο και τις συμπτώσεις στην κατάρριψη του IL-20, που περισσότερο την αποδίδουν σε έξυπνο προσχεδιασμένο κόλπο της Ισραηλινής αεροπορίας, η οποία παμπόνηρα έκρυψε τα F-16 πίσω από το αναμενόμενο Ρώσικο αεροπλάνο, εξαπολύοντας τότε πυραύλους, ελπίζοντας βάσιμα ότι η απάντηση της απροειδοποίητης συριακής αντιαεροπορικής άμυνας θα έπληττε μοιραία το αμέριμνο αεροσκάφος της Ρωσίας του Πούτιν.
Από την άλλη πλευρά, οι επίσημες πηγές του Κρεμλίνου ισχυρίζονται ότι οι Δυτικές δυνάμεις και κυρίως ΗΠΑ, Ισραήλ και Γαλλία βρίσκονται σε απόλυτο αδιέξοδο και σε πανικό σε σχέση με τις δυσμενέστατες γι’ αυτές εξελίξεις στο Συριακό και ευρύτερα την Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, της οποίας η οικονομία μέχρι στιγμής δεν έχει καταρρεύσει μπροστά στα ισχυρά πλήγματα των κυρώσεων των ΗΠΑ.
Οι ίδιες πηγές έλεγαν ότι οι ΗΠΑ και Ισραήλ βλέπουν με τρόμο να εκτυλίσσεται, μάλλον επιτυχώς, παρά τα τουρκικά προσκόμματα, το τελευταίο κεφάλαιο της πλήρους ανακατάληψης της Συρίας από τις δυνάμεις Πούτιν– Άσσαντ αλλά και του Ροχανί του Ιράν, που πρόσφατα πήρε το πάνω χέρι στο Ιράκ.
Η συμφωνία Πούτιν-Ερντογάν όσο «περίεργη» και αμφιλεγόμενη και αν είναι, ίσως, να δίνει χρόνο στην Ρωσία του Πούτιν και στην Συρία του Άσαντ, όχι χωρίς κινδύνους, να προχωρήσουν βήμα το βήμα στην εκκαθάριση της Ιντλίμπ και στον πλήρη έλεγχο του Συριακού εδάφους.
Σε μια τέτοια συγκυρία, λένε κύκλοι του Κρεμλίνου, το Ισραήλ, σε στενή συνεργασία με την βρώμικη Γαλλία του Mακρόν, λειτούργησε, όχι βεβαίως τυφλά αλλά, μάλλον, έξυπνα σχεδιασμένα, ως προβοκάτορας στην κατάρριψη του IL-20, με στόχο να προκαλέσει μια ευρύτερη κρίση και ανάφλεξη ΗΠΑ και Δύσης με την Ρωσία και το Ιράν και με προφανή επιδίωξη την πιθανότητα να ανατραπεί η κυοφορούμενη Ρωσο-Ιρανική τάξη πραγμάτων στην περιοχή του Λεβάντε και ευρύτερα της Μέσης Ανατολής, με την Τουρκία σε ρόλο μπαλαντέρ.
Οι επίσημοι Ρωσικοί κύκλοι καταλήγουν ότι μάλλον ο Πούτιν επέδειξε, στην συγκεκριμένη περίπτωση της κατάρριψη του αεροπλάνου του, ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση, παρά την ταπεινωτική υποχώρηση.
Απέφυγε, όπως λένε, να πέσει στην παγίδα του Ισραήλ και επικεντρώνεται στον κύριο στόχο του που είναι η απρόσκοπτη επικράτηση στην Συρία, πράγμα που θα θέσει στο περιθώριο πρώτα το Ισραήλ και σε δεύτερη μοίρα την Τουρκία.
Ίδωμεν ποια από τις δυο παραπάνω απόψεις θα αποδειχθεί ορθή στις πολύ σύνθετες εξελίξεις του αμέσως επόμενου διαστήματος.
Το βέβαιον, πάντως, είναι ότι η Ελλάδα ως αμερικανο-ΕΕ αποικία, ως όχημα μετάβασης της “Μακεδονίας” του Ζάεφ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και ως δορυφόρος των σιωνιστών προβοκατόρων του Ισραήλ στην περιοχή, δεν διαθέτει κανένα άλλο ρόλο από το να είναι άβουλο πιόνι, δεν έχει καμιά τύχη και κυρίως δεν έχει κανένα μέλλον, πέραν του βοηθού προβοκάτορα στον Νετανιάχου.
Ν.Ζ.
