Όταν η ίδια η Κομισιόν φτάνει στο σημείο να εκτιμά την φετινή ύφεση στην ελληνική οικονομία σε ποσοστό 9,7%, αντιλαμβανόμαστε όλοι το μέγεθος του υφεσιακού εφιάλτη που θα σκεπάσει την ελληνική οικονομία και κοινωνία μέσα στο 2020, ο οποίος θα αντιπροσωπεύει ύψος ρεκόρ για τα ιστορικά δεδομένα της χώρας μας.
Πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές εκτιμούν, όμως, ότι ακόμα χειρότερα από την ύφεση, είναι η κατάρρευση των επενδύσεων, η οποία πάντα κατά τις μετριοπαθείς εκτιμήσεις της Κομισιόν, θα ξεπεράσει το 30% των ήδη πολύ χαμηλών επενδύσεων στη χώρα.
Ένα τέτοιο μέγεθος πτώσης των επενδύσεων σε μια χώρα με το μεγαλύτερο χρέος στην Ευρώπη, πολύ υψηλή ανεργία και κατάρρευση της αποταμίευσης, αντιπροσωπεύει μια απόλυτη καταστροφή, η οποία δεν θα έχει επιπτώσεις μόνο στη φετινή χρονιά αλλά και για τις επόμενες σε βάθος χρόνου.
Το τραγικό στην περίπτωση είναι ότι η χώρα μας δεν διαθέτει σχέδιο σε πόρους και προσανατολισμό για μια παραγωγική επενδυτική απογείωση της οικονομίας που θα μπορούσε να στηριχθεί σε ένα “μπουμ” δημόσιων επενδύσεων όσο και σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο ενίσχυσης των ιδιωτικών επενδύσεων με συγκεκριμένες αναπτυξιακές και κοινωνικές δεσμεύσεις και προτεραιότητες σε τομείς που η χώρα διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Και δεν υπάρχει ένα τέτοιο σχέδιο, γιατί πρώτον δεν υφίσταται ένα πολιτικό σύστημα που θα το εκπονήσει, αφού το κατεστημένο πολιτικό προσωπικό έχει ως μόνη έννοια την κατάκτηση της εξουσίας και των λαφύρων της ή τη διατήρησή της εφόσον την αποκτήσει. Και δεύτερον και συναφές με αυτό, δεν μπορούν να εξευρεθούν οι απαραίτητοι πόροι για την αναπτυξιακή επενδυτική προώθηση της χώρας στο στραγγαλιστικό πλαίσιο που κυριαρχεί σε βάρος του ευρωπαϊκού Νότου και ειδικά της πατρίδας μας, εντός του ευρωμάρκου και της Ενιαίας Αγοράς της Ε.Ε.
Αν οι πολίτες αυτής της χώρας δεν αφυπνισθούν, δεν τολμήσουν και δεν σπεύσουν να ανατρέψουν ένα παρακμιακό, διεφθαρμένο και βαθιά ξενόδουλο πολιτικό σκηνικό, δεν θα υπάρξει κανένα μέλλον στη χώρα.
Αυτό, όμως, απαιτεί να έρθει στο προσκήνιο στη χώρα μια πραγματικά ανιδιοτελής, έντιμη, πατριωτική, βαθιά προοδευτική και δημοκρατική πρωτοπορία, η οποία με θυσίες, ανυστεροβουλία και καθαρά λόγια θα μπει μπροστά, όπως άλλοτε η Φιλική Εταιρεία, αλλά και οι πρωτοπορίες στις κρίσιμες στιγμές της Εθνικής Αντίστασης και του Πολυτεχνείου, για να εμπνεύσει, να συνεγείρει και να ξεσηκώσει πάνω σε ένα εναλλακτικό όραμα που στις σημαίες του θα γράφει: Εθνική ανεξαρτησία, παραγωγική ανασυγκρότηση, κοινωνική δικαιοσύνη, πραγματική δημοκρατία, για μια Ελλάδα χωρίς κηδεμόνες, υποτέλειες, διαπλεκόμενες ολιγαρχίες, διευρυμένες ανισότητες, φτώχεια και ανεργία.
Κ.Μ
