Περισσότερες οι απολύσεις από τις προσλήψεις και κυρίαρχες οι μορφές “ευέλικτης” εργασίας διαπιστώνεται από τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» για τον μήνα Δεκέμβριο.
Συγκεκριμένα, όσον αφορά τις νέες προσλήψεις (200.243 αναγγελίες πρόσληψης) μόνο το 42,78% αντιστοιχούν σε πλήρη απασχόληση. Το υπόλοιπο 57,24% αναλογεί σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης (43,12% των προσλήψεων) και εκ περιτροπής εργασία (14,12% των νέων συμβάσεων).
Ο περιορισμός της πλήρους απασχόλησης στις νέες συμβάσεις δεν αφορά μόνο τον συγκεκριμένο μήνα, αλλά όλο το 2019. Κατά τη διάρκεια του 12μηνου, οι νέες προσλήψεις αφορούσαν συμβάσεις πλήρους απασχόλησης σε ποσοστό 45,12%, ενώ το 42,53% αφορούσαν μερική απασχόληση και το 12,35% εκ περιτροπής εργασία.
Στο μεταξύ, οι προσλήψεις τον Δεκέμβριο (200.243) υποσκελίζονται από τις απολύσεις (203.909), δημιουργώντας αρνητικό ισοζύγιο 3.666 θέσεων εργασίας, έναντι θετικού ισοζυγίου (5.970) τον Δεκεμβρίου του 2018.
Παράλληλα, η ΕΛΣΤΑΤ εκτιμά σε 16,6% το ποσοστό της επίσημης ανεργίας για τον Οκτώβριο του 2019, έναντι εκτίμησης για 16,8% τον Σεπτέμβριο του 2019 και 18,5% τον Οκτώβριο του 2018. Με βάση την εκτίμηση αυτή, ο αριθμός των ανέργων υπολογίζεται στα 780.913 άτομα, ενώ ο αριθμός των απασχολούμενων σε 3.926.163 άτομα.
Επιχειρώντας να παρουσιάσει ψευδή εικόνα, ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης δήλωσε με αφορμή τα παραπάνω στοιχεία ότι «το 2020 ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς για μία πραγματική στροφή της χώρας στην ισχυρή οικονομική ανάπτυξη», ενώ έκανε λόγο για «συνεχή πτώση της ανεργίας από τον Ιούλιο του 2019» και για «αύξηση της συνολικής απασχόλησης» κατά το 2019, την ίδια στιγμή που η τάση επέκτασης της «ευελιξίας» συνεχίζεται απρόσκοπτη, ενώ ακόμα και τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για την ανεργία (με βάση τα μητρώα του και όχι με βάση στατιστική εκτίμηση) κατέγραψαν τον Νοέμβριο νέο άλμα στον αριθμό των εγγεγραμμένων ανέργων, οι οποίοι ξεπέρασαν ξανά το 1 εκατομμύριο.
Εξίσου άθλιες και προκλητικές είναι και οι δηλώσεις των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ περί «νέων αρνητικών ρεκόρ από τη ΝΔ», όταν ήταν οι δικές τους κυβερνήσεις που ξεθεμελίωσαν κάθε έννοια προστασίας των εργαζομένων από την ανεργία και διασφάλισης των κατακτήσεών τους στις εργασιακές σχέσεις.