Ο Τσίπρας γνωρίζει άριστα πως υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο, υπέγραψε να συνεχίσει να παραμένει η χώρα μας κάτι χειρότερο και από αποικία στα νύχια της Γερμανικής Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.
Επομένως, ο Τσίπρας γνωρίζει άριστα ότι δε μπορεί να “μοιράζει” χρήματα χωρίς να έχει ενημερώσει και συνεννοηθεί με τους “θεσμούς” και ειδικότερα με το αφεντικό τους, την Γερμανία του Σόιμπλε.
Ο Τσίπρας, λοιπόν, παρ’ ότι γνωρίζει όλα τούτα και μπροστά στα ανυπέρβλητα αδιέξοδά του, τις εξευτελιστικές υποχωρήσεις που έχει κάνει στο Eurogroup και το τέταρτο μνημόνιο που έχει μπροστά του, επέλεξε, ως αντιπερισπασμό, να κάνει την κίνηση για χορήγηση του μερίσματος στους συνταξιούχους, χωρίς την έγκριση ή την ενημέρωση, έστω, των θεσμών, λέγοντας ότι κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο.
Κινήσεις, όμως, όπως η χορήγηση μερίσματος στους συνταξιούχους, έστω και αν αυτό είναι «φιλοδώρημα» μπροστά στη λεηλασία τους, μπορούν να κάνουν μόνο κυρίαρχες χώρες και κυρίαρχες κυβερνήσεις και όχι κυβερνήσεις προτεκτοράτου και υποτελείς κυβερνήσεις οπερέτας, όπως συνομολόγησε να είναι η κυβέρνησή του.
Τώρα, μετά το μέρισμα στους συνταξιούχους, η κυβέρνηση βρίσκεται, περίπου, μπροστά σε ένα τελεσίγραφο.
Ο ESM με Γερμανική υπόδειξη, πάγωσε τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, έστω και αν είναι αστεία και τώρα εξετάζεται αρμοδίως η μνημονιακή νομιμότητα του μερίσματος, αν δεν έχει κριθεί ήδη τελεσίδικα ως ασύμβατο.
Τι περιμένει τώρα η κυβέρνηση;
Περιμένει να υποχωρήσει η Γερμανία μπροστά στην «αποφασιστικότητα» της κυβέρνησης Τσίπρα;
Αρκετά δύσκολο.
Αναμένει κάποιο συμβιβασμό; Μπορεί. Τι θα είναι, όμως ένας τέτοιο0ς συμβιβασμός; Ο εξευτελισμός με κάποια άλλοθι;
Αν, όμως, οι «θεσμοί» και κυρίως η Γερμανία, επιμείνουν ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει πίσω;
Τι θα κάνει τότε η κυβέρνηση;
Η κυβέρνηση δεν διαθέτει καμιά άλλη εναλλακτική λύση παρά να υποκύψει ατάκτως και ταπεινωτικά.
Και αυτό για το εξής απλό λόγο : Ρήξη με τους «θεσμούς» και τη Γερμανία δεν μπορεί να υπάρξει, αν η κυβέρνηση δεν διαθέτει εναλλακτική λύση. Εναλλακτική λύση, όμως, χωρίς τις πιστώσεις των θεσμών είναι μόνο μία : Η έξοδος από την ευρωζώνη, η θεσμοθέτηση εθνικού νομίσματος και η σύγκρουση με την ΕΕ.
Αυτή η εκδοχή είναι μόνο όνειρο θερινής νυκτός για την ευρώπληκτη κυβέρνηση Τσίπρα.
Στο μεταξύ, όμως, με τις «μαγκιές», χωρίς αντίκρισμα, του Τσίπρα, όχι μόνο υπάρχει μπροστά η άτακτη υποχώρηση αλλά πάει και πίσω και όλο το κυβερνητικό «στόρυ» για γρήγορο πέρας της δεύτερης αξιολόγησης, ποσοτική χαλάρωση κλπ, από το οποίο η κυβέρνηση περίμενε, υπερβολικά βέβαια, κάποια οικονομική βελτίωση.
Τώρα, μπροστά στην «αβεβαιότητα» και τη «ρευστότητα» το σίγουρο είναι ότι η οικονομική κατάσταση, ήδη τραγική, θα χειροτερεύσει.
Α.Θ.