Ένα «Plan B» για το ελληνικό πρόγραμμα, στο φόντο των Γερμανικών εκλογών επεξεργάστηκαν οι Ευρωπαίοι στο τελευταίο Eurogroup.
Έγκυροι κύκλοι ενέτασσαν και αυτό το ”Plan B’‘ στο πλαίσιο των παιχνιδιών, των απειλών και των εκβιασμών που παίζονται πιο έντονα αυτήν περίοδο με θύμα την Ελλάδα, την οποία παίζουν ”μπαλάκι” με θωπείες και φοβέρες, με πιο ήπια και πιο άγρια μέτρα.
Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, το οποίο δημοσιεύει η «Καθημερινή»:
Α) Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν θα βρίσκεται πλέον στο “μπροστινό κάθισμα” του ελληνικού προγράμματος.
Β) Η περιορισμένη και ανεπαρκέστατη ”ελάφρυνση” του χρέους θα καταλήξει να είναι ακόμα μικρότερη.
Γ) Η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί να εφαρμόσει όλα τα μέτρα που συμφωνήθηκαν για μετά τη λήξη του προγράμματος, στο οποίο επέμενε το ΔΝΤ.
Ευρωπαίος αξιωματούχος δήλωσε, ότι το σχέδιο αυτό συζητήθηκε για πρώτη φορά στο περιθώριο του τελευταίου Eurogroup και έχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
Το φθινόπωρο και πριν ξεκινήσει η τρίτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, μπορεί να αποφασιστεί πως το ΔΝΤ δεν θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα, καθώς η υποτιθέμενη ”ελάφρυνση” του χρέους που απαιτεί για την ελληνική οικονομία είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που προτίθενται να δώσουν οι εταίροι.
Με αυτόν τον τρόπο, η Γερμανία, από τη μία, δεν θα χρειαστεί να προχωρήσει σε μια δύσκολη για αυτήν πολιτικά, ”ελάφρυνση” του χρέους και το ΔΝΤ από την άλλη, θα κρατήσει την χαμένη, έτσι και αλλιώς, αξιοπιστία του – στους τεχνοκράτες του, στο διοικητικό του συμβούλιο, αλλά και στις αγορές – καθώς θα επιχειρήσει, ματαίως, να αποδείξει, πολύ καθυστερημένα πάντως, πως δεν λυγίζει σε πολιτικές πιέσεις όταν τα νούμερα δεν βγαίνουν.
Αν όντως αποχωρίσει το Ταμείο, τότε θα πρέπει να καταρτιστεί ένα καινούργιο πρόγραμμα αντικαθιστώντας το υφιστάμενο.
Στο νέο πρόγραμμα που δεν αναμένεται να έχει νέα μέτρα είναι ξεκάθαρο ότι η επίβλεψη της εφαρμογής θα πέσει σε γερμανικά χέρια, κάνοντας το νέο πρόγραμμα εξίσου δύσκολο, αν όχι δυσκολότερο από το αν θα συμμετείχε το ΔΝΤ.
Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο μια τέτοια εξέλιξη θα έδινε την δυνατότητα στην ελληνική κυβέρνηση να παρουσιάσει την αποχώρηση του “σκληρού ΔΝΤ” ως δήθεν νίκη, ενώ μερικά από τα επώδυνα μέτρα που απαίτησε το Ταμείο και ψήφισε η ελληνική Βουλή δεν θα εφαρμοστούν.
Αν το σχέδιο αυτό γίνει πραγματικότητα, τότε αναμένεται οι Ευρωπαίοι να δεχθούν να μην γίνουν οι περικοπές συντάξεων ύψους 1% του ΑΕΠ το 2019, αλλά να διατηρήσουν τη μείωση του φορολογικού ορίου που απαίτησε το ΔΝΤ και αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή το 2020.
Το βασικό μειονέκτημα για την Ελλάδα είναι πως με την αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα η συμφωνία για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, έτσι και αλλιώς ανεπαρκέστατη, σχεδόν, θα εξατμιστεί και θα αποτελεί ακόμα περισσότερη στάχτη στα μάτια του κόμου,θα είναι πολύ μικρότερη από αυτή που θα εξασφάλιζε η συμμετοχή του Ταμείου.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι θα κληθούν να δώσουν πολύ συγκεκριμένες εξασφαλίσεις ότι θα τηρήσουν το δικό τους μέρος της συμφωνίας και δεν θα μεταφέρουν πάλι τις αποφάσεις για το χρέος στο μέλλον.
Συγχρόνως, έξοδος της Ελλάδας στις αγορές, έτσι και αλλιώς, δυσχερέστατη χωρίς τη σφραγίδα του ΔΝΤ, θα αποδειχθεί μάλλον αδύνατη, ενώ οι περίφημοι ξένοι επενδυτές ”κοράκια” θα σκεφτούν δύο φορές πριν επενδύσουν σε μια χώρα που οι μόνοι εγγυητές είναι Ευρωπαίοι.
Να δούμε τι άλλο θα ακούσουμε και τι δούλεμα θα πέσει ακόμα.