Την περασμένη εβδομάδα, μετά από πολλά χρόνια μικρών και μεγάλων προβλημάτων μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, που είναι μέλη του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι διαθέτουν 12 εκατομμύρια δολάρια για όσους δώσουν πληροφορίες που θα οδηγήσουν στην «ταυτοποίηση ή την τοποθεσία» τριών ηγετικών μορφών του ΡΚΚ (Murad Qarailan, Jamil Bayk και Duran Kalkan).
Αυτή η απόφαση ήταν απροσδόκητη στην παρούσα κατάσταση. Αλλά αυτό είναι το αποτέλεσμα των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων. Οι πολιτικές των μεγάλων χωρών μετά τη συμφωνία Sykes-Picot (1916), όταν τα συμφέροντά τους άρχισαν να αντικρούονται, άρχισαν να χάνουν τις ανθρωπιστικές, φιλοσοφικές και ελευθεριακές αρχές τους. Οι ΗΠΑ μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κέρδισαν πολλά, υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των πολιτών της Ανατολικής Ευρώπης και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο έδωσαν την ελπίδα για την ενίσχυση και επέκταση της δημοκρατίας.
Μετά την πτώση του καθεστώτος του Σαντάμ, για πρώτη φορά το Νότιο Κουρδιστάν έχει κερδίσει σημαντικούς υποστηρικτές. Και η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη έφερε την επέκταση της ελευθερίας, στην οποία οι Η.Π.Α. έδειξαν και πάλι την υποστήριξή τους στους πολίτες που μέσα από την εξέγερση διεκδικούσαν τα βασικά τους δικαιώματα και την ελευθερία τους.
Μετά την εμφάνιση του ISIS οι συσχετισμοί άλλαξαν και ο κίνδυνος υποχρέωσε τις ΗΠΑ και τις δυτικές χώρες να αναλάβουν ενεργό ρόλο εναντίον του, υποστηρίζοντας τους Κούρδους Peshmerga και άλλες δυνάμεις που πολεμούσαν εναντίον του ISIS.
Όταν η πολιτική των ΗΠΑ στρεφόταν εναντίον των εχθρών της δημοκρατίας και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γινόταν αποδεκτή από τους καταπιεζόμενους λαούς της περιοχής. Μέχρι στιγμής, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υποστηρίζουν την κυβέρνηση του Assad στη Συρία, δεν έχουν σταματήσει τις ενέργειές τους κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, δεν έχουν μειώσει τις πιέσεις προς την Τουρκία και η πολιτική άποψη της Ουάσιγκτον είναι σαφής σχετικά με τις φυλετικές δυνάμεις στο Ιράκ.
Όταν η κατάσταση στη Συρία μετατράπηκε σε ένα διεθνές περιφερειακό ζήτημα, τότε η Ρωσία άρχισε να στέλνει στρατεύματα στη Συρία και να επεμβαίνει στρατιωτικά. Τότε και οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν τις δυνάμεις που μάχονταν εναντίον του ISIS στο δυτικό Κουρδιστάν και τότε μίλησαν για πρώτη φορά για την ανάγκη να βγει το ΡΚΚ από τον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων.
Και ξαφνικά, στα πλαίσια συναλλαγών που γίνονται μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Τουρκίας για να επιλύσουν τις μεταξύ τους διμερείς διαφορές, οι ΗΠΑ θυσίασαν τρεις ηγέτες του ΡΚΚ.
Αυτή η απόφαση είναι προφανώς γεμάτη από μυστικά που δεν γνωρίζουμε. Το πιο σημαντικό, όμως, κατά την άποψή μου, είναι το εξής:
“Αυτή η κίνηση των ΗΠΑ εξυπηρετεί τη δημοκρατική στρατηγική, την ομαλή πολιτική ζωή, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία, τα οποία αποτελούν στοιχεία της στρατηγικής των ΗΠΑ; Αν συμβαίνει αυτό, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες πήραν χωρίς αμφιβολία τη σωστή απόφαση. Αν όμως δεν υποστηρίζει τη στρατηγική των ΗΠΑ, τότε πρέπει να πω ότι πρόκειται για λανθασμένη απόφαση.
Για να κάνω τις σκέψεις μου πιο καθαρές προς την Τουρκία ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, πρέπει να διευκρινίσω τα εξής:
Μετά τον ψυχρό πόλεμο και σε αυτήν την εποχή της παγκοσμιοποίησης, ανέκαθεν έλεγα: Η ιδεολογία του ΡΚΚ και η στρατηγική του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα έχουν λήξει. Έχει λήξει ακόμα και το μοντέλο της κομματικής δομής του ΡΚΚ. Δεν είμαι υπέρ της παράδοσης των όπλων, αλλά είμαι υπέρ της ειρηνικής λύσης, της πολιτικής-πολιτισμικής επανάστασης, υπέρ των δημοκρατικών εκλογών και των δημοκρατικών επαναστάσεων.
Όταν το Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP) κέρδισε 80 έδρες στο τουρκικό κοινοβούλιο, έστειλα το μήνυμά μου στο όρος Κανδήλι και στο Ντιγιαρμπακίρ και τους είπα ότι είμαι υπέρ του να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση.
Όταν μετέφεραν τον αγώνα στις πόλεις, σκέφτηκα ότι ήταν μια επικίνδυνη απόφαση. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ολόκληρο το ζήτημα (δημοκρατικό-εθνικό) του βορρά και του δυτικού Κουρδιστάν θα πρέπει να εξεταστεί από αυτή την οπτική γωνία.
Αν υποθέσουμε ότι η πολιτική του PKK έχει προκαλέσει τα περισσότερα προβλήματα, την ίδια στιγμή πρέπει να αναρωτηθούμε επίσης εάν η τουρκική κυβέρνηση έχει κάνει λιγότερα λάθη.
– Η Τουρκία έχει λιγότερα προβλήματα στην περιοχή;
– Η οικονομική κατάσταση της Τουρκίας βελτιώνεται ή επιδεινώνεται;
– Υπάρχει χώρος για άλλους δημοσιογράφους, πολιτικούς και ακτιβιστές στις τουρκικές φυλακές;
-Γιατί σε διεθνές επίπεδο, δεν αποδέχονται την Τουρκία στην ΕΕ;
– Το ποσοστό ανεργίας αυξάνεται, και οι επιχειρήσεις αποσύρονται, τα οικονομικά εμπόδια είναι σαφή ή όχι;
– Γιατί ο τούρκικος στρατός πραγματοποίησε πραξικόπημα;
Αν συγκρίνουμε τα προβλήματα της Τουρκίας και τα λάθη του ΡΚΚ με οποιονδήποτε τρόπο, τότε προκύπτει ότι η Τουρκία είναι δέκα φορές πιο υπεύθυνη για την κατάσταση της Τουρκίας, για την δημοκρατική διαδικασία και την ελευθερία των πολιτών. Όμως, οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου σε ένα δευτερόλεπτο εκατοντάδες πληροφορίες φτάνουν στο Πεντάγωνο και το Υπουργείο Εξωτερικών, και ενημερώνονται συνεχώς για τα ζητήματα στην περιοχή αλλά και για τους συσχετισμούς καθώς και για την πολιτική εξίσωση της περιοχής, μετά την απελευθέρωση του πάστορά τους, πήραν μια τέτοια απόφαση εναντίον των ηγετικών στελεχών του ΡΚΚ. Και αν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί ως έχει, τότε οι Η.Π.Α. ενδέχεται επίσης να αποχωρήσουν και από το δυτικό Κουρδιστάν.
Φυσικά ο χαρακτηρισμός των τριών ηγετικών στελεχών του PKK ως τρομοκρατών, οι οποίοι έχουν θυσιάσει τη ζωή τους για την ελευθερία, δεν εξυπηρετεί σίγουρα τους στρατηγικούς στόχους των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και δεν θα σώσει την Τουρκία από τις διάφορες κυρώσεις.
Η στήριξη στην Τουρκία, τη στιγμή που αυτή έχει απομακρυνθεί από τη δημοκρατία, δεν αποτελεί λύση, γιατί με τον τρόπο αυτό η Τουρκία ενθαρρύνεται να συνεχίσει την πολιτική της και να συνεχίσει να παραβιάζει τα δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα των Κούρδων στο βόρειο Κουρδιστάν.
Επίσης, και το PKK από την πλευρά του δεν μπορεί να επιμένει στον ένοπλο αγώνα για την επίλυση του Κουρδικού ζητήματος.
Η ειρηνική λύση, όπως αυτή που επιτεύχθηκε στην Κολομβία, είναι καλύτερη από την τουρκική καταστολή και την ένοπλη επανάσταση του ΡΚΚ.
Τέλος, αξίζει να πω ότι: Πριν από 3 μήνες, στις 12-8-2018, όταν ο νέος Αμερικανός πρόξενος στην περιοχή του Κουρδιστάν, ο Στίβεν Φέιγκιν, μας επισκέφθηκε και επέκρινε το PKK, εγώ του απάντησα:
“Οι ΗΠΑ επέβαλαν οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία για τον φυλακισμένο πάστορα, αλλά 13 χιλιάδες Κούρδοι είναι στις φυλακές και πάνω από 20 εκατομμύρια Κούρδοι στην Τουρκία δεν έχουν το δικαίωμα να σπουδάσουν στη δική τους γλώσσα. Πώς λοιπόν να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση, ποιος δρόμος τους μένει”;
Ο Πρόξενος χαμογέλασε, ενώ στο δικό μου πρόσωπο ήταν ζωγραφισμένη η θλίψη για τα λόγια που είπε.
*Ο Mala Bakhtiyar είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Πολιτικού Γραφείου της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν – PUK.
