Ανάμεσα στα πολλά που ελέχθησαν για αυτό το (κωμικό και πολυδάπανο από στρατιωτικής πλευράς) χτύπημα των ιμπεριαλιστών – νεοαποικιοκρατών στην πολύπαθη Συρία, κατά κόρον ελέχθη ότι ο στόχος θα ήταν συριακές εγκαταστάσεις και Σύροι (όντως, τραυματίσθηκαν τρεις) και οπωσδήποτε – και προς Θεού – όχι Ρώσοι!
Ήγουν, οι Σύροι είναι αναλώσιμοι και ποιος τους γαμεί (όταν δεν τους σφάζει), αλλά οι Ρώσοι είναι ανωτέρας ποιότητος και κάτσε καλά!
Είναι γνωστόν ότι ο επιθετικός πόλεμος χρησιμοποιεί γλώσσα κυνική και αγριότατη, όχι συχνά αλλά πάντα ηλίθια. Το ότι όμως μπορεί αυτή η γλώσσα να είναι αφόρητα γελοία (μάλιστα με παγκόσμια κατά την πλειονότητα αποδοχή) είναι σημείο των καιρών. Οι οποίοι
καιροί φαίνεται να λέγουν: καλά φθάσατε ώς εδώ καταστρέφοντας τα πάντα γύρω σας, καταστρέψτε τώρα εαυτούς και αλλήλους, να ησυχάσουμε! να ξαναγίνει η Γη μια ήσυχη ιστορία πετρωμάτων.
***
Ένας σοφός, δυστυχώς δεν ενθυμούμαι ποιος, είχε πει ότι «η Ιστορία των ανθρώπων είναι η ιστορία του χάλυβος». Μπορεί λοιπόν κάλλιστα η Ιστορία να συνεχίσει να ’ναι η Ιστορία του χάλυβος, χωρίς τους ανθρώπους.
***
Ας επιστρέψουμε όμως στα αναλόγως γελοία δικά μας. Ο κ. Ερντογάν, ο κ. Ζάεφ, η «καθαρή έξοδος» και ο Τσίπρας.
1. Ο κ. Ερντογάν έγινε αποδεκτός (ενώ βρισκόταν σε διεθνή απομόνωση) για επίσκεψη στην Αθήνα, με το Μαξίμου απαρασκεύαστο και χωρίς ένα σχέδιο με στόχους για τα εθνικά μας θέματα. Έτσι, Ερντογάν και οικοδεσπότες αντάλλαξαν αιχμηρές (επιθετικές και αμυντικές) τοποθετήσεις. Κάτι δηλαδή που ούτε βελτίωσε τις διμερείς σχέσεις, ούτε προήγαγε τις ελληνικές θέσεις σε επίμαχα θέματα.
Προσέτι ο Ερντογάν, είδε, οίδε και εγνώρισε, κοινώς «έκοψε κίνηση» και απήλθε επιθετικότερος και θρασύτερος, όπως οι περαιτέρω κινήσεις του απέδειξαν. Στο μεταξύ ο Τσίπρας και ορισμένοι παρακεντέδες τενεκέδες είχαν προλάβει να πανηγυρίσουν μιαν ακόμη επιτυχία της εξωτερικής μας πολιτικής. Πλην όμως, πριν αλέκτορα μέσα στο κεφάλι τους φωνήσαι, προσγειώθηκαν ανώμαλα
και μαζί τους η χώρα μας σε νέους θρήνους για άδικους θανάτους. Ακόμα και όταν υποκριτικώς ο Τούρκος Πρωθυπουργός εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στον Έλληνα ομόλογό του, ο τελευταίος αντί να φέρει την Τουρκία προ των ευθυνών της, αντί να την καταγγείλει urbiet orbi για την παραβατικότητα και τις παρανομίες της, ίσα που δεν κέρασε τον ηθικό αυτουργό του φόνου καφέ της παρηγοριάς, να πάνε τα φαρμάκια κάτω και τα μαύρα κουτιά στον βυθό.
Όντως ο κ. Ερντογάν ήρθε, είδε, οίδε και απήλθε λογαριάζοντας τους ελλιποβαρείς για ελλιποβαρείς και τους άμυαλους για υπομείωνες.
2. Έπιασε η σφίξη τις ΗΠΑ να τακτοποιήσουν έτι περαιτέρω τα του οίκου τους στα Βαλκάνια κι έσπευσαν οι μπιστικοί τους στην Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις με τους σμπίρους τους στα Σκόπια περί το όνομα. Απαρασκεύαστη (και πάλι) η ελληνική πλευρά (και για τη λύση και για τη σπουδή) εσύρθη με τον κομπορρήμονα κ. Κοτζιά καβάλα στο καρουζέλ να νομίζει ότι ηγείται του αγήματος Κάστερ – νάτο και το Λιτλ Μπιγκ Χορν! Τώρα ο κ. Ζάεφ την κάνει γυριστή (ίσως και κάτι να άλλαξε στην αμερικανική πολιτική, ίσως μια «ειδική σχέση» της FYROM με το ΝΑΤΟ να ’ναι για την ώρα αρκετή) και το Έβδομο Σύνταγμα Ιππικού, ήτοι Κοτζιάς, Τσίπρας και λοιποί της Ελαφρόμυαλης Ταξιαρχίας, τρώνε στο ξάγναντο τα τόμαχοκ στο κεφάλι, σαν μπούμερανγκ που γυρίζουν στον τόπο του εγκλήματος. Άλλη
μια μεγάλη επιτυχία της οποίας τον ερχομό πανηγύριζε εκ των προτέρων ο Τσίπρας εν χορδαίς και οργάνω, κοινώς με νταούλια και ζουρνάδες, που τώρα αίφνης
άρχισαν να σφυρίζουν χαιρετίσματα.
3. Περί όλων αυτών (και άλλων) – και περί τα οικονομικά, η κυβέρνηση όλον αυτόν τον καιρό έχει περιορισθεί σε κυνήγι δηλώσεων. Προς επικοινωνιακή χρήση. Ευμενών δηλώσεων και ό,τι τέλος πάντων έχει κανείς την ευχαρίστηση να μας ελεήσει. Για τα μεν ελληνοτουρκικά ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ μας «έστειλε» λέγοντας «να τα βρουν Τουρκία – Ελλάδα μεταξύ τους, δεν μας αφορά το πρόβλημα», για δε την «καθαρή έξοδο» σειρά Ευρωπαίων μας έστειλαν για κρύο μπάνιο, με προεξάρχουσα την ψυχρολουσία που επιφύλαξε στον δυστυχή Τσακαλώτο ο νέος Γερμαναράς Υπουργός στη θέση του Σόιμπλε. Μεγάλες επιτυχίες, απορώ πώς τις αντέχουμε.
4. Η «καθαρή έξοδος» του Τσίπρα. Δεν θα είναι ακριβώς καθαρή λέει τώρα ο ευέλικτος εργαζόμενος Τσακαλώτος. Και προσπαθεί να επινοήσει μια παρενδεδυμένη ορολογία-σαρανταποδαρούσα που θα αποδίδει το πράγμα. Κάτι σαν: επί μακρόν παρακολούθηση και τα λοιπά γελοία, για ένα έγκλημα απλώς προμελετημένο. Οι μέλλοντες
φόνοι έχουν προϋπογραφεί, τα μέλλοντα θύματα έχουν προγραφεί και ο Τσίπρας ψεύδεται, σαν τον τελευταίο κατεργάρη στην πιάτσα, περί «καθαρής εξόδου».
Το μόνον καθαρό που θα έχει αυτή η έξοδος είναι ότι θα συνεχίσει να καθαρίζει κόσμο και κοσμάκη για πολύν καιρό ακόμα…
***
Τίποτα δεν της κάθεται αυτής της κυβέρνησης πλέον, εκτός από το να μας κάθεται στον σβέρκο. Όπως στον σβέρκο θα μας καθήσουν και οι καρεκλοκένταυροι της επόμενης κυβέρνησης.
Δη δει άλλων άλλων της πολιτείας πραγμάτων, κυρίες και κύριοι, σύντροφοι και συντρόφισσες…
*Πηγή: topontiki.gr
