Ο G. Pyatt και οι απελάσεις: Κωδικός αποστολής η μετατροπή της Ελλάδας σε Ουκρανία του Νότου

Για όσους παρακολουθούν στοιχειωδώς τις εξελίξεις, γνωρίζουν ότι ο G. Pyatt δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας τυπικός συνηθισμένος πρεσβευτής των ΗΠΑ, από αυτούς που διορίζει συχνά για τιμητικούς λόγους ή αναγνωρίζοντας τις υπηρεσίες τους στον ίδιο, ο εκάστοτε Αμερικανός Πρόεδρος.

Ο G. Pyatt είναι ένας πρεσβευτής ειδικών αποστολών με ειδική στρατηγική σημασία για τα αμερικανικά συμφέροντα.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο G. Pyatt ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Κίεβο της Ουκρανίας ήταν ο άνθρωπος που εν μέρει σχεδίασε και στην πράξη ενορχήστρωσε και εκτέλεσε το αμερικανικό πραξικόπημα της 22^ης Φεβρουαρίου 2014 στην Ουκρανία, το οποίο, εν μέσω ρωσικής ύπνωσης, έφερε στο προσκήνιο στο Κίεβο ένα ακροδεξιό, τυφλά φιλοαμερικανικό καθεστώς στην Ουκρανία, στο οποίο οι νεοναζιστικοί θύλακες κατέχουν θέσεις περιωπής στο κράτος, στις ένοπλες δυνάμεις και σε κρίσιμες κοινωνικές οργανώσεις.

Ο G. Pyatt έλαβε άριστα από τους πιο σκληροπυρηνικούς κύκλους της Ουάσιγκτον, διότι θεωρήθηκε ο αρχιτέκτονας μιας «επιτυχημένης» αποστολής που έκανε πράξη ένα βαθύ μακροχρόνιο πόθο της Δύσης, ο οποίος είχε καταστεί έμμονη ιδέα για τις ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες: να χαθεί για την Ρωσία το «ευρωπαϊκό μπαλκόνι» της, η Ουκρανία και η τελευταία να μετατραπεί σε αμερικανικό προτεκτοράτο και σε νεοψυχροπολεμικό-αντιρωσικό φράγμα, ρίχνοντας την Ρωσία στην αγκαλιά της βαθιάς Ασίας.

Ο G. Pyatt στην Ελλάδα

Δύο και κάτι χρόνια μετά το πραξικόπημα στο Κίεβο, ο G. Pyatt παίρνει τον δρόμο, στις αρχές Μαΐου του 2016, για την χώρα μας, έχοντας στις βαλίτσες του τον διορισμό του ως πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα με έκτακτες ειδικές αρμοδιότητες και εξουσίες, που σπάνια, παρά μόνο σε εξαιρετικά κρίσιμες περιπτώσεις, χορηγούνται σε διπλωμάτες των ΗΠΑ.

Και είναι αλήθεια ότι ο περίφημος Πιουριφόι των χρόνων του ’50, μάλλον ωχριά σε αρμοδιότητες και ρόλο μπροστά στον νέο τοποτηρητή των ΗΠΑ στη χώρα μας.

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι σχολιαστές, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή διέγνωσαν ότι ο G. Pyatt δεν ήρθε στην Αθήνα για διακοπές μετά την δύσκολη αποστολή του στην Ουκρανία ή γιατί δεν χρειαζόταν πλέον στο Κίεβο, αφού οι ΗΠΑ όφειλαν να εμφανίσουν μια νέα εικόνα στην ουκρανική πρωτεύουσα.

Αρκετοί κύκλοι τόνισαν ότι η έλευση του G. Pyatt στην Αθήνα με ευρύτατες εξουσιοδοτήσεις, πραγματοποιήθηκε σε μια πολύ κρίσιμη και ευαίσθητη περίοδο για την Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Ανατ. Μεσόγειο.

Οι ίδιοι κύκλοι τόνιζαν, επίσης, ότι ο G. Pyatt ήρθε στην Αθήνα για μια ανάλογη σε στρατηγική σημασία αλλά και περιεχόμενο ειδική αποστολή, όπως αυτή της Ουκρανίας.

Ο G. Pyatt φρόντισε, σχεδόν, από την πρώτη στιγμή να μη διαψεύσει αυτούς τους άριστα ενημερωμένους κύκλους, οι οποίοι ελάχιστα εισακούονταν απ’ όσους έπρεπε να τους ακούσουν τόσο εκτός, όσο και εντός της χώρας μας.

Ο G. Pyatt μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα ανέπτυξε πλατύτατες δημόσιες σχέσεις και μια ευρύτατη επικοινωνιακή πολιτική και κυρίως μια τρομακτική πολυπραγμοσύνη και παρεμβατικότητα στα πολιτικά, τα δημόσια και κοινωνικά πράγματα της χώρας.

Ιδιαιτέρως όμως ο νέος πολυπράγμων και υπερδραστήριος Αμερικανός πρεσβευτής αξιοποίησε στο έπακρο και εκμαίευσε στον μέγιστο βαθμό την προθυμία της κυβέρνησης Τσίπρα να υπηρετήσει απολύτως τον αμερικανικό σχεδιασμό στην περιοχή και να τον υπηρετήσει με τον πλέον τυφλό και πειθαρχημένο τρόπο και μάλιστα εφ’ όλης της ύλης, κάτι που προσφέρθηκε στο πιάτο του νέου Αμερικανού πρεσβευτή ιδιαίτερα από τα Υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας.

Έργα και ημέρες του G. Pyatt

Ο G. Pyatt μέσα σε πολύ λίγο χρόνο αναδιοργάνωσε πλήρως όλους τους μηχανισμούς επέμβασης των ΗΠΑ στη χώρα μας και τους έθεσε σε τροχιά επιτέλεσης της ειδικής αποστολής που είχε αναληφθεί με τον κωδικό: Ελλάδα, η νέα Ουκρανία των Βαλκανίων και της Ανατ. Μεσογείου».

Μέσα στον ίδιο λίγο χρόνο, ο G. Pyatt, έχοντας βάλει στο χέρι μια δουλόφρονα κυβέρνηση, η οποία εξαρτά την ύπαρξή της από την εξωτερική εύνοια και η οποία μεταφράζει το ευρωατλαντικό-αμερικανικό συμφέρον σε εθνικό, εξελίχθηκε σε υπερπρωθυπουργό της χώρας, στον άνθρωπο που παρεμβαίνει δυναμικά σε όλους τους τομείς, μπαινοβγαίνει άνετα σε όλα τα υπουργεία και έχει μετατρέψει, περίπου, σε δεύτερο σπίτι του το Υπουργείο Άμυνας.

Ο G. Pyatt με τις δραστήριες κινήσεις του συνέβαλε καθοριστικά στην αναβάθμιση της Σούδας ως της νέας στρατηγικότερης βάσης των ΗΠΑ σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Προώθησε επιτυχώς την στρατηγική συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, συνεργασία που μετατρέπει τη χώρα μας σε αθλιέστατο δορυφόρο των γερακιών του Ισραήλ, την ώρα, μάλιστα, που ανακηρύσσουν την Ιερουσαλήμ σε πρωτεύουσά του και δολοφονούν ανηλεώς τους Παλαιστινίους. Ενίσχυσε την πολιτική των κυρώσεων που εφαρμόζει η Ελλάδα ενάντια στην Ρωσία και την Κριμαία και την διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με την Συρία του Άσαντ. Μετέτρεψε την Αλεξανδρούπολη σε νέο ειδικά ελεγχόμενο χώρο των ΗΠΑ, πρώτον με τη βάση αμερικανικών ελικοπτέρων και τον έλεγχο του υπό ιδιωτικοποίηση λιμανιού της και ιδιαίτερα με την χρησιμοποίησή της ως κέντρου, με την βοήθεια του θαλάσσιου σταθμού μεταφόρτωσης, για την διείσδυση του αμερικανικού σχιστολιθικού αερίου μέσω του IGB και του TAP στην Ευρώπη, ως ανταγωνιστικού εργαλείου στο ρωσικό φυσικό αέριο.

Δεν ήταν καθόλου αμελητέος, επίσης, ο ρόλος του Pyatt για την αναβαθμισμένη χρήση όλων των αεροδρομίων της χώρας από ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, για την σωρεία των προωθημένων ασκήσεων ΗΠΑ, Ελλάδας και Ισραήλ με διάφορες παραλλαγές κρατών, που προοιωνίζονται ετοιμασίες πολέμου και βεβαίως ο νευραλγικός ρόλος για την εμφύτευση νέας βάσης κατασκοπευτικών και βομβαρδιστικών drones στη Λάρισα.

Ο κατάλογος των «επιτυχιών» του Pyatt, με όχημα μια παραδομένη κυβέρνηση, είναι μακρύς για να ολοκληρωθεί σε ένα άρθρο.

Η «Μαύρη Βίβλος» G. Pyatt σε βάρος της χώρας μας και της περιοχής μας γρήγορα θα γραφεί με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και για τις συναλλαγές με πρόσωπα και πράγματα και τις συνέπειές τους.

Απελάσεις: Το ποτήρι ξεχείλισε

Εκεί, όμως, που πράγματι το ποτήρι ξεχείλισε και έγινε το ποιοτικό άλμα, υπήρξε η απόφαση της κυβέρνησης να απελάσει «αιφνιδίως» τους δύο Ρώσους διπλωμάτες, στο πλαίσιο μιας πρωτοφανούς διμερούς αντιρωσικής κίνησης.

Ο G. Pyatt μπορεί άνετα να παινευτεί ότι υπήρξε ο πραγματικός αρχιτέκτονας αυτής της καθαρά εχθρικής και ψυχροπολεμικής κίνησης προς την Ρωσία, η οποία δεν έχει προηγούμενο στα ελληνικά χρονικά και απέναντι στην οποία η υπόθεση Μποχάν μοιάζει ως παρωνυχίδα.

Ο G. Pyatt διευθύνοντας σχεδόν απευθείας τις αναδιοργανωμένες αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στη χώρα μας, που αλωνίζουν κυριολεκτικά ανενόχλητες το «ξέφραγο αμπέλι» τους, σχεδίαζε και προετοίμαζε πριν από καιρό την κίνηση της απέλασης Ρώσων διπλωματών.

Με επίκεντρο την ασύδοτη πρεσβεία των ΗΠΑ, η οποία παίζει πολύ χειρότερο και πιο ανεξέλεγκτο ρόλο για την χώρα μας από την μακάβρια εποχή του εμφυλίου πολέμου και των μετεμφυλιακών χρόνων, ο G. Pyatt οργάνωνε τα «στοιχεία» και τις «πληροφορίες» για να «τεκμηριώσει» τις στημένες εισηγήσεις του στα αρμόδια υπουργεία και ειδικά στο Υπουργείο Εξωτερικών και ειδικότερα για να βρει «αξιόπιστους» τρόπους για να διοχετεύσει αυτές τις πληροφορίες σε ανθρώπους-κλειδιά και κέντρα εξουσίας.

Τελικά, όπως μαθαίνουμε, η επιχείρηση «Κεραυνός κατά Ρωσίας» με τις απελάσεις επισπεύσθηκε λόγω και των αρνητικών εξελίξεων στο μέτωπο της απαράδεκτης Νατοϊκής και ειδικά Made in USA συμφωνίας Τσίπρα – Ζάεφ, η οποία συνάντησε, από πολλές και διαφορετικές, συχνά, σκοπιές, ένα τεράστιο κύμα απόρριψης μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Η επίσπευση της απέλασης των Ρώσων διπλωματών έγινε απαραίτητη, προκειμένου να χρεωθεί σε «ρωσικό δάκτυλο» η εναντίωση και η δυσφορία του ελληνικού λαού απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών, ακόμη και να χρεωθούν στην Ρωσία και την υποκίνησή της οι όποιες αντιδράσεις στη συμφωνία και ιδιαίτερα όσες έφεραν κατά απαράδεκτο τρόπο ένα έντονα ακροδεξιό ή θρησκόληπτο πρόσημο.

Ένα όργιο δημοσιευμάτων και γαργαλιστικών πληροφοριών, χαλκευμένων κυρίως στα κέντρα της αμερικανικής πρεσβείας, μυστικών υπηρεσιών και σκοτεινών κύκλων, βλέπουν το φως τις τελευταίες μέρες και κατακλύζουν με την «κατασκοπευτική» τους «δεινότητα» τα μέσα ενημέρωσης. Μια ματιά στον κυριακάτικο Τύπο αρκεί, για να υποστεί κανείς πλύση εγκεφάλου και να κατατρομοκρατηθεί.

Ελλάδα, η Ουκρανία του Νότου

Η απέλαση των δύο Ρώσων διπλωματών ξεχείλισε το ποτήρι και σηματοδότησε μια ακραία ένταση στις σχέσεις Ελλάδας – Ρωσίας, η οποία ίσως να βρίσκεται στην αρχή.

Ο στόχος των σχεδιασμών της αμερικανικής στρατηγικής με τον G. Pyatt στην πρώτη γραμμή, είναι να μετατρέψουν τη χώρα μας σε ένα είδος Ουκρανίας του Νότου.

Με δυο λόγια να καταστεί η Ελλάδα ένα καθαρό αμερικανικό πολιτικοστρατιωτικό οικόπεδο και ταυτόχρονα οικονομικό προτεκτοράτο του ευρώ και της ΕΕ (βλ. Γερμανία), που θα χρησιμοποιηθεί με τον πλέον αδίστακτο και κυνικό τρόπο ως ο νεοψυχροπολεμικός θώρακας των ΗΠΑ και γενικότερα της Δύσης, με έναν τόσο υποτελή για την χώρα μας τρόπο, που θα είναι χειρότερος από εκείνο μιας παραδοσιακής αποικίας.

Εν μέσω συνεχιζόμενης νεομνημονιακής οικονομικής κηδεμονίας η μετατροπή της Ελλάδας σε νοτιοβαλκανικό και ανατολικομεσογειακό ουκρανικό ομοίωμα, πιόνι της παρακμάζουσας Αμερικής, του ξεθωριάζοντος ΝΑΤΟ και της υπό αποσύνθεση ΕΕ, θα συνιστά και εθνικά τη χαριστική βολή για τη χώρα.

Πολύ γρήγορα η Ελλάδα θα δει, ήδη το βλέπει, να ξεπέφτει ταχύτατα σε μια παραπαίουσα χώρα δίχως μέλλον, όπως η Ουκρανία, που περιμένει να επιβιώσει ματαίως από την αμερικανική επαιτεία και προστασία.

Πριν η χώρα μας εξελιχθεί σε ένα είδους τριτοκοσμικού βόθρου, χρειάζεται επειγόντως μια μεγάλη ριζοσπαστική προοδευτική ανατροπή, πρώτα απ’ όλα στις συνειδήσεις μας.

Ν.Ζ

«Αριστερές παραφωνίες»

ΥΓ: Το δράμα δεν βρίσκεται μόνο στο γεγονός ότι σύσσωμες οι μνημονιακές και συστημικές δυνάμεις, σε κοινό, σχεδόν, μέτωπο με την ακροδεξιά, υποστηρίζουν πλήρως την πολιτική των απελάσεων Ρώσων διπλωματών.

Το θλιβερό είναι ότι πλήθος δυνάμεων της Αριστεράς, χοροστατούντος του ΚΚΕ, αναφερόμενες στις απελάσεις, ακολουθούν πολιτική ίσων αποστάσεων, στο όνομα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία. «Τσακώνονται ανάμεσά τους ΗΠΑ, Γερμανία και Ρωσία σε βάρος των λαών», είπε χαρακτηριστικά ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας, απαντώντας σε ερώτηση του Ν. Χατζηνικολάου για τις απελάσεις των Ρώσων διπλωματών, θεωρώντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι αυτές οι απελάσεις είναι αποτέλεσμα «ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων», οι οποίες πρέπει να αφήνουν, μάλλον, αδιάφορη την Αριστερά. Πολλές δυνάμεις της Αριστεράς εξομοιώνουν, έτσι, απαράδεκτα τους ρόλους ΗΠΑ και Ρωσίας στη χώρα μας, τις συνέπειες και τις προεκτάσεις τους. Έτσι, όμως, οι μόνες που διευκολύνονται είναι οι ΗΠΑ και ο κύριος G. Pyatt, που κυριαρχούν στην χώρα μας και στην περιοχή, ενώ βγαίνει εκ των πραγμάτων «λάδι» η κυβέρνηση με την απίστευτη υποτέλειά της στις ΗΠΑ και βεβαίως διευκολύνονται τα σχέδια της περαιτέρω ευρωατλαντικής αποικιοποίησης της χώρας μας.

Σήμερα όσο ποτέ ο μέγας αντίπαλος της Ελλάδας, του ελληνικού λαού και της περιοχής μας είναι ένας και μοναδικός: ο δυτικός ιμπεριαλισμός και ειδικότερα οι ΗΠΑ, η γερμανική ευρωζώνη και ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τα γεράκια το Ισραήλ. Και αυτήν την ώρα οφείλουμε να αναπτύξουμε, πέρα και παρά τις διαφορές μας, ένα ευρύτατο μέτωπο των πιο ποικίλων δυνάμεων, διεθνών και εσωτερικών, για να ηττηθεί αυτός ο ηγεμονικός δυτικός ιμπεριαλισμός, που πνίγει και εκμεταλλεύεται εργαζόμενους, λαούς και χώρες σε παγκόσμια κλίμακα.

Ν.Ζ

Ο Δ. Κουτσούμπας στον Real FM  για τις απελάσεις των Ρώσων διπλωματών

Στη συνέχεια, προς σφαιρικότερη και πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών μας, παραθέτουμε αυτούσια την απαράδεκτη τοποθέτηση του Δ. Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για τις απελάσεις των Ρώσων διπλωματών, στη συνέντευξη που έδωσε στον Real FM και στον δημοσιογράφο Ν. Χατζηνικολάου:

ΕΡΩΤ.: Σήμερα η «Καθημερινή» έχει μία αποκάλυψη, ότι έδιωξε η ελληνική κυβέρνηση, απέλασε Ρώσους διπλωμάτες, οι οποίοι κινούνταν εναντίον της συμφωνίας με τα Σκόπια…

ΑΠΑΝΤ.: Φυσικά δεν μπορούμε να ξέρουμε τα ακριβή στοιχεία, αλλά είναι γνωστό αυτό το κυνήγι μαγισσών και των πρακτόρων. Είναι γνωστό ότι η Ρωσία δεν προκρίνει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Δεν θέλει δηλαδή να χάσει την όποια επιρροή της έχει απομείνει στα Βαλκάνια. Από την άλλη, οι ΗΠΑ είναι γνωστό ότι κάνουν την ίδια δουλειά, από τη δική τους σκοπιά, προκειμένου να ελέγξουν τα Βαλκάνια, να τα μαντρώσουν στο ΝΑΤΟ, οι Γερμανοί επίσης στην ΕΕ και πάει λέγοντας. Κι όλοι αυτοί τσακώνονται μεταξύ τους σε βάρος των λαών. Υπάρχουν ισχυροί ανταγωνισμοί, ισχυρές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και βεβαίως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μας εμπλέκει σε όλους αυτούς τους πολεμικούς, στρατιωτικούς, οικονομικούς κλπ. ανταγωνισμούς για συμφέροντα άλλων. Εμπλέκει τον ελληνικό λαό, εμπλέκει τη χώρα μας και τους υπόλοιπους λαούς των Βαλκανίων.

Ε, τώρα, η απέλαση θα δούμε πώς θα εξελιχθεί και τι επιπτώσεις θα έχει. Αλλά αυτούς που πρέπει να απελάσει κυρίως ο ελληνικός λαός είναι οι εκάστοτε κυβερνώντες που τον οδηγούν σε τέτοια επικίνδυνα μονοπάτια.