Το σχέδιο της διάλυσης της ΔΕΗ που ξεκίνησε πριν από 16 χρόνια ολοκληρώνεται με τον πιο ωμό τρόπο. Αλλά το ιστορικά αξιοσημείωτο είναι πως πάντα έχει τους ίδιους πρωταγωνιστές: τις κυβερνήσεις, τις διοικήσεις της εταιρείας και την ανοχή του συνδικάτου.
Η Διοίκηση του κ. Παναγιωτάκη – που για άλλα είχε δεσμευτεί – εφαρμόζει υπάκουα και επί ζημία της ΔΕΗ και του ελληνικού δημοσίου όλες τις πολιτικές που προκαλούν συνοπτικά τα παρακάτω:
● Το διαχωρισμό του ΑΔΜΗΕ και την απώλεια των δικτύων από τη ΔΕΗ που οδηγούν στο ξεπούλημά τους σε ξένα συμφέροντα.
● Την εφαρμογή και ταχύτατη εξέλιξη της διαδικασίας ΝΟΜΕ, όπου δημοπρατούν (εκχωρούν) σταδιακά τη φτηνή ηλεκτρική ενέργεια κάτω του κόστους στους ανταγωνιστές της μέχρι και ποσοστού πάνω από 50% καθώς επίσης την πώληση πελατών της ακόμη και την πώληση παραγωγικού της δυναμικού .
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά:
● Έσπευσε και υπέγραψε μια ετεροβαρή σύμβαση της ΔΕΗ με την κινέζικη εταιρεία CMEC. Βαφτίζει επενδύσεις την εκχώρηση των ηλεκτροπαραγωγικών της μονάδων και εγκεκριμένων αδειοδοτήσεων της σε εταιρικά σχήματα, όπως αυτό με την κινέζικη CMEC και τις άλλες εγχώριες εταιρείες, έναντι μειοψηφικής συμμετοχής.
Απέναντι σε όλα αυτά, το συνδικάτο με διαμορφωμένο συσχετισμό στην ηγεσία του και συμφωνία των ΠΑΣΚΕ – ΕΑΜΕ – ΣΑΔ και της ΔΑΚΕ παραμένει σε ακινησία.
Σε συνεννόηση με Υπουργείο και Διοίκηση της ΔΕΗ, η ΓΕΝΟΠ παριστάνει το «φασουλή», προσπαθώντας τη μια να τα βρίσκει με τον Υπουργό και την άλλη με τη Διοίκηση της ΔΕΗ.
Θεωρεί ως αναπόφευκτο το ξεπούλημα Μονάδων της ΔΕΗ, προβάλλει ως αίτημα όχι ενάντια στην πώληση αλλά την ένταξη στο Υπερταμείο του 17% των μετοχών της ΔΕΗ που είναι στο ΤΑΙΠΕΔ. Την ώρα που τρέχουν οι εξελίξεις και πρώτα απ’ όλα η ΔΕΗ αποτελεί ένα από τα βασικότερα θέματα για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση από τη λεγόμενη «λίστα με τα προαπαιτούμενα» των δανειστών απλά παρακολουθεί τα γεγονότα. Την ίδια ώρα ασχολήθηκε με τη «φέτα ΠΟΠ»!
Τηρεί στάση «ήξεις αφίξεις» για τις ετεροβαρείς συμπράξεις και την «αποχώρηση» εργαζομένων που έχουν συμπληρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, δεν συζήτησε αποδεχόμενη την τροποποίηση του νέου συστήματος αξιολόγησης που ανοίγει το δρόμο για στασιμότητα του 30% του προσωπικού και στην ουσία του αποσκοπεί σε εργαζόμενους φθηνούς, ευέλικτους, με εντατικοποίηση και χωρίς τους ικανότερους.
Νομίζει πως έτσι υπηρετεί στο ακέραιο το συνδικαλιστικό και ταξικό της καθήκον. Όμως, το μόνο που την ενδιαφέρει πραγματικά είναι να συνεχίσει να υπάρχει αδιαφορώντας τόσο για τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων όσο και για τον εργασιακό «Αρμαγεδδώνα» που ετοιμάζουν κυβέρνηση και δανειστές. Αδυνατεί να οργανώσει ή να προετοιμάσει οποιαδήποτε κινητοποίηση και έτσι παρασέρνει τους εργαζομένους στην αδράνεια και στην απογοήτευση, ώστε εύκολα και χωρίς αντίδραση να δέχονται κάθε φορά και το χειρότερο. Αντί να προετοιμάσει την αφετηρία μιας πραγματικής εργασιακής αντίστασης, με ενωτικά και ταξικά χαρακτηριστικά, γίνεται νεροκουβαλητής μιας εξουσίας που πολιτικά είναι εξαρτημένη από τους δανειστές και συνεργάζεται κανονικά μαζί της σαν να μη τρέχει τίποτα.
Τόσο με το 3ο μνημόνιο όσο και τα σχέδια που έχουν εκπονηθεί στο παρελθόν, καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα, στη δραστική συρρίκνωση, ιδιωτικοποίηση και διάλυση της ΔΕΗ.
Στόχος που είχε τεθεί εξαρχής από την Ε.Ε. και τις αγορές με την ολοκλήρωση της απελευθέρωσης της κερδοσκοπικής δράσης των ιδιωτών στην ηλεκτρική ενέργεια, τη μετατροπή της από κοινωνικό αγαθό, σε είδος πολυτελείας και ο αφοπλισμός της χώρας από τον μοχλό παραγωγικής της ανασυγκρότησης.
Οι επιπτώσεις από όλα τα παραπάνω είναι προφανείς. Το ηλεκτρικό ρεύμα πολύ σύντομα θα είναι ένα πανάκριβο προϊόν για τους πολλούς και ένα εργαλείο κερδοσκοπίας για τους ολίγους. Ο Ελληνικός λαός δεν μπορεί να ελπίζει σε φτηνό ρεύμα, η βιομηχανία δεν θα βρει φτηνή ενέργεια για να αναπτυχθεί, η χώρα και η εθνική της υπόσταση θα είναι σε καθεστώς υποτέλειας, αφού ενεργειακά θα εξαρτάται από τα ιδιωτικά συμφέροντα τα οποία και θα καθορίζουν με βάση την κερδοφορία τους την ενεργειακή στρατηγική της.
ΚΑΛΟΥΜΕ για ένα ΜΕΤΩΠΟ σωτηρίας της ΔΕΗ και της χώρας.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ: ΔΕΗ Ενιαία, καθετοποιημένη, 100% Δημόσια με αποκλειστικότητα σε παραγωγή – μεταφορά – διανομή, που θα λειτουργεί για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Μόνο μια τέτοια ΔΕΗ μπορεί να συνδυάζει αποτελεσματικά την αξιοποίηση του εγχώριου ενεργειακού μας πλούτου (ορυκτού και ανανεώσιμου) σε όφελος ενός ριζοσπαστικού και παραγωγικού μετασχηματισμού της χώρας που να μπορεί να εξασφαλίσει φθηνό ρεύμα για το λαό, χιλιάδες νέες θέσεις σταθερής εργασίας με ικανοποιητικές απολαβές και δικαιώματα.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους και την ελληνική κοινωνία σε κοινή δράση για να τερματιστεί η εκποίηση του δημόσιου πλούτου της χώρας και για να ανακτηθούν από το Δημόσιο, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, όλες οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, όπως είναι η ΔΕΗ, και να μπει ένα τέρμα στα μνημόνια, στην ξένη εξάρτηση, για να ανοίξει ο δρόμος για τον παραγωγικό μετασχηματισμό της χώρας μας και την ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων και των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.
*Ο Σαράντος Αλεξανδρής είναι μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Ορυχείων – Σταθμών ΔΕΗ Μεγαλόπολης.
