Τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών δεν δίνουν απάντηση στην ισπανική κρίση, ούτε βοηθούν τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Ο Αλ. Ταίπρας υποκρίνεται και εμπαίζει όταν μιλάει για «νίκη» των δήθεν «προοδευτικών» δυνάμεων στην Ισπανία.
Τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών δεν πρόκειται να βοηθήσουν την Ισπανία να βγει από την κρίση, ούτε θα βοηθήσουν τους ευρωπαϊκούς λαούς να αντιμετωπίσουν τον ολοκληρωτισμό και τον νεοφιλελευθερισμό των Βρυξελλών.
Η ανάδειξη ως πρώτου κόμμματος στις ισπανικές εκλογές των Σοσιαλιστών του Σάντσεθ, η σημαντική υποχώρηση των Podemos και η συντριβή της συντηρητικής Δεξιάς, με ενίσχυση, όμως, των ακραία νεοφιλελεύθερων Ciudadanos και των ακροδεξιών του VOX, αντιπροσωπεύουν ένα καταθλιπτικό και αδιέξοδο πολιτικό σκηνικό, το οποίο όχι μόνο δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματα της Ισπανίας, αλλά προοιωνίζει επιδείνωση της οικονομίας και κυρίως της θέσης των εργαζομένων και των λαών αυτής της χώρας.
Αποτελούν εμπαιγμό και μεγάλη υποκρισία οι δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος εμφανιζόμενος ως πιο ακραίος και από τους πιο δεξιούς και αντιδραστικούς σοσιαλδημοκράτες, μίλησε για «νίκη των προοδευτικών δυνάμεων στην Ισπανία», αγνοώντας την καθίζηση των Podemos και αναγορεύοντας ως δήθεν προοδευτική δύναμη το Σοσιαλ-φιλελεύθερο κόμμα του Σάντσεθ, το οποίο είναι συνυπεύθυνο, μαζί με το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα, για την κρίση της Ισπανίας και τα δεινά των εργαζομένων και της νεολαίας της.
Ο Αλ.Τσίπρας, αφού με τη μετάλλαξή του διέσυρε την Αριστερά στην Ευρώπη, κατά τρόπο που δεν μπορούσε να το πράξει και ο πιο αδίστακτος εγκάθετος της αντίδρασης στον αριστερό-προοδευτικό χώρο, επιχειρεί τώρα να επιβιώσει με συνεχείς μεταμφιέσεις ανάλογα με τις περιστάσεις και τα ακροατήρια.
Ο Αλ. Τσίπρας τη μία μέρα εμφανίζεται ως «ριζοσπάστης-αριστερός», την άλλη ως ακραιφνής σοσιαλδημοκράτης, την παράλλη ως «ρεαλιστής» σοσιαλφιλελεύθερος και τέλος και συχνότερα ως υπάλληλος της Μέρκελ, του Γιούνκερ, των Βρυξελλών και του Τραμπ.
Οι εκλογές, πάντως, στην Ισπανία επιβεβαιώνουν κάτι το πολύ ουσιαστικό για την Αριστερά, που έχει γίνει καταφάνερο στους καιρούς μας.
Για τη σημερινή Αριστερά έχει κλείσει οριστικά ένας ιστορικός κύκλος και μόνο με μια τολμηρή και εκ βάθρων επαναθεμελίωσή της, στη βάση των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεών της και με ένα ανανεωμένο, ρεαλιστικό εναλλακτικό πρόγραμμα αντιιμπεριαλιστικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, θα μπορέσει να αποκτήσει εκ νέου αίγλη και προοπτική ως μια μεγάλη λαϊκή δύναμη.