Η περίοδος χάριτος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει παρέλθει οριστικά.
Η κυβέρνηση αντιμέτωπη με τα σημερινά προβλήματα αποτυγχάνει και η βαθμολογία της γίνεται όλο και πιο κακή.
Πρώτον: στην οικονομία και την κοινωνική κατάσταση οι δείχτες δεν δείχνουν καμία βελτίωση και πολύ περισσότερο η σκληρή πραγματικότητα.
Οι πρώτες αναλαμπές ξεθωριάζουν.
Αρνητικά καταγράφονται τα στοιχεία που προκύπτουν το τελευταίο διάστημα για την ανεργία και την οικοδομική δραστηριότητα έως τις εξαγωγές, ενώ η αγορά πνίγεται και η ανάπτυξη γίνεται όλο και πιο αναιμική.
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση στοιχειώνει τον νόμο Κατρούγκαλου με δόλωμα κάποιες αυξήσεις-ψίχουλα στο 7% των συνταξιούχων, ενώ την ίδια ώρα ετοιμάζει από 1η Μαΐου γενικό ξεσπίτωμα των νοικοκυριών με την απελευθέρωση από κάθε εμπόδιο των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.
Δεύτερον: Σε βατερλό για την κυβέρνηση εξελίσσεται το προσφυγικό-μεταναστευτικό.
Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου βουλιάζουν από πρόσφυγες-μετανάστες που ζουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης και έχουν ξεσηκωθεί, ενώ οι κάτοικοι των νησιών βλέπουν τη ζωή τους να επιβαρύνεται και το μέλλον τους να διαγράφεται άδηλο.
Η κυβέρνηση αντί να λάβει μέτρα και να ταρακουνήσει την παχυδερμία και αναισθησία της Ε.Ε, που έχει κλείσει τα σύνορα και χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως φράγμα και αποθήκη ψυχών, εκλιπαρεί να ανταλλάξει τη δυστυχία και τα αδιέξοδα που βιώνουν οι κάτοικοι των νησιών με τη χαλάρωση από τους “θεσμούς” των οικονομικών δεσμεύσεων σε βάρος της χώρας.
Την ίδια ώρα οργιάζουν ανενόχλητα η κερδοσκοπία μιας μερίδας ΜΚΟ, η καταλήστευση των χρημάτων που θα έπρεπε να κατευθυνθούν για τη βελτίωση της ζωής των προσφύγων, ενώ επιτείνονται οι ροές από την Τουρκία προς τα νησιά.
Είναι κωμικό ότι απέναντι σε μια κατάσταση, η οποία συνεχώς θα χειροτερεύει με μαζικές εισροές προσφυγικών μεταναστευτικών ρευμάτων από την Τουρκία, η κυβέρνηση καταφεύγει αυτογελοιοποιούμενη σε μέτρα όπως…… ο “πλωτός φράχτης“.
Τρίτον: Την ίδια ώρα η κυβέρνηση, απροετοίμαστη, βιώνει μια βαθιά αμηχανία και κρίση εξωτερικής πολιτικής, παρακολουθώντας νευρική, εγκαταλελειμμένη από τους δήθεν συμμάχους, ως θεατής, την τουρκική προκλητικότητα και τα τετελεσμένα που προκαλεί.
Η τραγωδία της χώρας δεν εξαντλείται μόνο στα κυβερνητικά αδιέξοδα αλλά και στο γεγονός ότι στην παρούσα Βουλή δεν υφίσταται αντιπολίτευση με θετική πρόταση, ενώ ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ του οποίου την πολιτική μέσες-άκρες ακολουθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δεν έχει να προτείνει τίποτα το διαφορετικό πέραν των λεκτικών ακροβασιών.
Φυσικά, δεν θεωρούμε ως αντιπολίτευση την ευτελή τυχοδιωκτική εθνοκαπηλεία του Κυριάκου Βελόπουλου, του ανθρώπου που ψήφισε πατριωτικότατα το πρώτο μνημόνιο του ΓΑΠ και συνέβαλλε να φορτωθούμε την κυβέρνηση Παπαδήμου και τον Σαμαμο-Βενιζελισμό, δεν θεωρούμε,επίσης, για άλλους λόγους, ως ουσιαστική αντιπολίτευση ούτε το ΜέΡΑ25 του Γ. Βαρουφάκη, ο οποίος άνοιξε τον δρόμο στη λεηλασία του τρίτου μνημονίου και σήμερα λανσάρει ένα “ψευτο-διεθνισμό” τύπου Βρυξελλών και ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτήν την ώρα ο τόπος χρειάζεται ένα μεγάλο προοδευτικό πατριωτικό μέτωπο για ανατροπή και άμεση σύγχρονη προοδευτική εναλλακτική λύση και όχι την παραπομπή της αντιμετώπισης των αδιεξόδων στο “σοσιαλισμό”, όπως τον εννοούν και όταν ωριμάσουν οι συνθήκες.
Αυτό το μέτωπο των πιο πλατιών αριστερών, προοδευτικών, πατριωτικών, αντισυστημικών δυνάμεων μπορεί να συγκροτηθεί άμεσα στη βάση μιας σύγχρονης, ριζοσπαστικής και ρεαλιστικής εναλλακτικής πρότασης εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης και να βάλει τη σφραγίδα του για μια ανεξάρτητη και δίκαιη Ελλάδα της παραγωγικής ανάπτυξης και της δημοκρατίας.
Ν.Ζ