Κοινωνικό μέρισμα: Η μεγάλη νεοφιλελεύθερη απάτη

Ο στό­χος είναι σαφής: να πε­ριο­ρι­στούν οι απώ­λειες στην εκλο­γι­κή επιρ­ροή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, να ανα­κο­πεί το κύμα των δη­μο­σκο­πή­σε­ων που προει­δο­ποιούν για βαριά πο­λι­τι­κή ήττα του κυ­βερ­νώ­ντος συ­να­σπι­σμού (με με­γά­λη μεί­ω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και εξα­έ­ρω­ση των ΑΝΕΛ). Έχει ελ­πί­δες επι­τυ­χί­ας αυτός ο επι­κοι­νω­νια­κός ελιγ­μός; Πε­ριο­ρι­σμέ­νων δια­στά­σε­ων, αβέ­βαιες και εντε­λώς προ­σω­ρι­νές. Να θυ­μί­σου­με ότι ακρι­βώς το ίδιο «κόλπο» είχε χρη­σι­μο­ποι­ή­σει ο Αντ. Σα­μα­ράς το 2014 και δεν κα­τόρ­θω­σε ούτε να απο­φύ­γει την ήττα του ’15, ούτε να πε­ριο­ρί­σει τις δια­στά­σεις της…
Ας δούμε όμως την ουσία του «κοι­νω­νι­κού με­ρί­σμα­τος».
Από το δια­βό­η­το «πλε­ό­να­σμα» -που δη­μιουρ­γεί η μνη­μο­νια­κή λε­η­λα­σία σε βάρος των ερ­γα­τι­κών και κοι­νω­νι­κών δι­καιω­μά­των- η κυ­βέρ­νη­ση προ­τί­θε­ται να μοι­ρά­σει 720 εκατ. ευρώ σε 3,4 εκα­τομ­μύ­ρια δι­καιού­χους. Οι δι­καιού­χοι είναι άν­θρω­ποι γύρω μας που έχουν πέσει σε μια δια­βί­ω­ση κάτω από τα όρια της φτώ­χειας: νοι­κο­κυ­ριά με ετή­σιο ει­σό­δη­μα ως 9.000 ευρώ και με ακί­νη­τη πε­ριου­σία μι­κρό­τε­ρη των 180 χι­λιά­δων ευρώ. Μια απλή διαί­ρε­ση δεί­χνει ότι πρό­κει­ται για ένα εφά­παξ ετή­σιο φι­λο­δώ­ρη­μα.
Όμως τι κα­λεί­ται να «ξε­χά­σει» η κοι­νω­νία με βάση αυτό το φι­λο­δώ­ρη­μα; Δυ­στυ­χώς εδώ η «λίστα» είναι πολύ πιο «πλού­σια»:
α) Το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα πλη­θαί­νουν οι ει­δή­σεις για μα­ζι­κή κα­τα­στρα­τή­γη­ση ακόμα και της ακραί­ας νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης μνη­μο­νια­κής νο­μο­θε­σί­ας, με στόχο ακόμα με­γα­λύ­τε­ρες πε­ρι­κο­πές στα λαϊκά ει­σο­δή­μα­τα. Είναι γνω­στό ότι επί χρό­νια πα­ρα­κρα­τού­νταν υψη­λό­τε­ρες από τις νό­μι­μες ει­σφο­ρές για την πε­ρί­θαλ­ψη. Σή­με­ρα απο­δει­κνύ­ε­ται ότι η κυ­βέρ­νη­ση εφαρ­μό­ζει «λάθος» τον νόμο Κα­τρού­γκα­λου, επι­βάλ­λο­ντας υψη­λό­τε­ρες από τις νό­μι­μες πε­ρι­κο­πές στις συ­ντά­ξεις, κλέ­βο­ντας μέχρι και 250 ευρώ μη­νιαί­ως από εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες συ­ντα­ξιού­χους! Είναι κοινό μυ­στι­κό ότι εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες «εφά­παξ» που έχουν εγκρι­θεί από τα Τα­μεία, πα­ρα­κρα­τού­νται πα­ρά­νο­μα και δεν κα­τα­βάλ­λο­νται στους δι­καιού­χους επί χρό­νια, για να μη δια­τα­ρα­χθούν οι «νόρ­μες» που αυτή η κυ­βέρ­νη­ση συ­νυ­πέ­γρα­ψε με την τρόι­κα.
Το «πλε­ό­να­σμα» του Τσί­πρα στη­ρί­ζε­ται στη λε­η­λα­σία των συ­ντά­ξε­ων, σε μια πο­λι­τι­κή που δεν δι­στά­ζει να συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει στις με­θό­δους της ακόμα και τη μα­ζι­κή πα­ρα­νο­μία, την κλοπή σε βάρος ανί­σχυ­ρων αν­θρώ­πων.
β) Όμως και η «νο­μι­μό­τη­τα», η μνη­μο­νια­κή «κα­νο­νι­κό­τη­τα» είναι εξί­σου αντι­δρα­στι­κή. Η κυ­βέρ­νη­ση που κα­μώ­νε­ται ότι «θα μοι­ρά­σει λεφτά» στους πιο αδύ­να­μους, έχει υπο­γρά­ψει και έχει κα­τα­στή­σει υπο­χρε­ω­τι­κές τις πε­ρι­κο­πές 7,5 δισ. ευρώ από τη συ­ντα­ξιο­δο­τι­κή δα­πά­νη της τριε­τί­ας 2019-20-21! Αν σε αυτό το κο­λοσ­σιαίο ποσόν προ­στε­θούν οι προ­δια­γε­γραμ­μέ­νες πε­ρι­κο­πές των οι­κο­γε­νεια­κών επι­δο­μά­των στους μι­σθούς και η κα­τάρ­γη­ση του αφο­ρο­λό­γη­του ει­σο­δή­μα­τος από το 2019, απο­δει­κνύ­ε­ται ότι αυτά που ο Τσί­πρας ισχυ­ρί­ζε­ται ότι θα «μοι­ρά­σει» με το ένα χέρι (του κοι­νω­νι­κού με­ρί­σμα­τος), τα παίρ­νει πίσω με το άλλο χέρι (της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής) ενι­σχυ­μέ­να εις το… δε­κα­πλά­σιο!
γ) Δυ­στυ­χώς η λη­στεία δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται πλέον στα κρί­σι­μα πεδία των μι­σθών, των συ­ντά­ξε­ων και της φο­ρο­λο­γί­ας. Οι πε­ρι­κο­πές στις κοι­νω­νι­κές δα­πά­νες έχουν φτά­σει στο απώ­τα­το όριο αντο­χής μιας ορ­γα­νω­μέ­νης κοι­νω­νί­ας. Η κα­τά­στα­ση στα δη­μό­σια σχο­λεία και νο­σο­κο­μεία είναι εν­δει­κτι­κή, όπως ήταν εν­δει­κτι­κές οι τρα­γι­κές συ­νέ­πειες από τις πλημ­μύ­ρες στη δυ­τι­κή Ατ­τι­κή.
Το σύ­νο­λο της πο­λι­τι­κής της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ δη­μιουρ­γεί σε πρω­το­φα­νώς μα­ζι­κή κλί­μα­κα φτώ­χεια και απελ­πι­σία. Η επι­χεί­ρη­ση «κοι­νω­νι­κό μέ­ρι­σμα» είναι τμήμα της προ­σπά­θειας να πα­ρα­μεί­νουν οι κυ­βερ­νώ­ντες στη θέση τους, ώστε να συ­νε­χί­σουν ανε­νό­χλη­τοι τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές.
Η ιδε­ο­λο­γι­κή βάση του «κοι­νω­νι­κού με­ρί­σμα­τος» είναι ο άκρα­τος νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός: η κα­τάρ­γη­ση των δι­καιω­μά­των που είναι συν­δε­δε­μέ­να στα­θε­ρά και πάγια με την ερ­γα­σία, συν­δυά­ζε­ται με «βοη­θή­μα­τα» που δί­νο­νται σε όλο και λι­γό­τε­ρους, κο­στί­ζουν όλο και λι­γό­τε­ρα και, κυ­ρί­ως, δί­νο­νται αν και όποτε «προ­αι­ρεί­ται» ο άρ­χο­ντας ή το αφε­ντι­κό.
Από αυτήν την πο­λι­τι­κή υπάρ­χουν προ­φα­νείς κερ­δι­σμέ­νοι: Οι δα­νει­στές που καρ­πώ­νο­νται το με­γά­λο μέρος του πλε­ο­νά­σμα­τος. Η ντό­πια κυ­ρί­αρ­χη τάξη που καρ­πώ­νε­ται τα διαρ­κή απο­τε­λέ­σμα­τα της συ­ντρι­βής των μι­σθών και των ερ­γα­τι­κών κα­τα­κτή­σε­ων.
Αυτή η κοι­νω­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι πιο ισχυ­ρή από κάθε επι­κοι­νω­νια­κό ελιγ­μό. Και στο τέλος της ημέ­ρας η κοι­νω­νία θα πα­ρου­σιά­σει το λο­γα­ρια­σμό των ευ­θυ­νών στους υπεύ­θυ­νους.
Γιατί, όπως σωστά έγρα­ψε ο Γ. Μαυ­ρής, «το με­γα­λύ­τε­ρο λάθος που μπο­ρεί να δια­πρά­ξει η εκά­στο­τε κυ­βέρ­νη­ση (άρα και η ση­με­ρι­νή) είναι να “δια­βά­σει λάθος” τις με­γά­λες αλ­λα­γές που έχουν με­τα­σχη­μα­τί­σει βίαια την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία. Να θε­ω­ρή­σει ότι η κάμψη της κοι­νω­νι­κής δια­μαρ­τυ­ρί­ας… η προ­σαρ­μο­γή στις νέες συν­θή­κες δια­βί­ω­σης που χα­ρα­κτη­ρί­ζουν τη με­τα­μνη­μο­νια­κή Ελ­λά­δα ση­μαί­νει και εξα­σφά­λι­ση της κοι­νω­νι­κής συ­ναί­νε­σης προς τους κυ­βερ­νώ­ντες» (Γ. Μαυρή: «κοι­νω­νι­κή προ­σαρ­μο­γή δεν ση­μαί­νει κοι­νω­νι­κή συ­ναί­νε­ση»).
*Πηγή: rproject.gr