Η επιβεβαίωση από το ιατροδικαστικό πόρισμα για αυτό που όλοι είχαμε δει σε video – αλλά κάποιοι προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι δεν το βλέπαμε – ότι δηλαδή ο Ζακ Κωστόπουλος δέχθηκε δολοφονικά χτυπήματα που οδήγησαν στον θάνατό του, είναι μια εξέλιξη τεράστιας πολιτικής σημασίας.
Αποκαλύπτει ότι αστυνομία και αρκετά ΜΜΕ είχαν στήσει μια τεράστια επιχείρηση συγκάλυψης, που ξεκινά από απλούς ρεπόρτερ και φτάνει στα ανώτερα κλιμάκια της ΕΛ.ΑΣ.
Αποτελεί επίσης μια δικαίωση για τους συγγενείς και τους φίλους του αλλά και ολόκληρη την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, η οποία έχει πραγματική ανάγκη να σπάσει τα στερεότυπα περί παραβατικότητας που της φορτώνουν τα πιο αντιδραστικά και οπισθοδρομικά στοιχεία της ελληνικής κοινότητας.
Όλοι αυτοί λοιπόν έπραξαν πολύ σωστά που έδωσαν την μάχη για να αποδείξουν ότι ο Ζακ δεν ήταν ούτε ληστής ούτε βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών. Δικαιώθηκαν και τώρα πρέπει να το βροντοφωνάξουν με κάθε τρόπο που έχουν στη διάθεσή τους.
Για εμάς όμως, που δεν γνωρίσαμε ποτέ τον Ζακ από κοντά, υπάρχει και μια άλλη αλήθεια. Θα ήμασταν δίπλα του ακόμη και αν είχε μπει να κλέψει το κοσμηματοπωλείο υπό την επήρεια ναρκωτικών.
Γιατί ήταν ένας άνθρωπος. Και αυτό τον καθιστά ανώτερο από τα μπιχλιμπίδια με τις αλυσιδίτσες που πούλαγε ο κοσμηματοπώλης. Η ζωή του είναι ανώτερη από την ιδιωτική περιουσία.
Δεν καταδίκασα ποτέ τη βία από όπου και αν προέρχεται. Αν κάποιος έρχεται να σου στερήσει την ελευθερία και να σου επιβάλλει ένα απολυταρχικό, δικτατορικό καθεστώς – είτε προέρχεται από τη χώρα σου ή από κάποια άλλη – έχεις το δικαίωμα να αμυνθείς χρησιμοποιώντας ως ύστατη λύση και τη βία.
Αν όμως θεωρείς ότι ένα γαμημένο κόσμημα (πολύ περισσότερο αν δεν είναι καν δικό σου) αξίζει περισσότερο από μια ανθρώπινη ζωή, ζεις ήδη και αναπαράγεις ένα τρομακτικό απολυταρχικό καθεστώς. Το λένε καπιταλισμό.
Πρέζες υπάρχουν πολλές, και η ηρωίνη δεν είναι η μόνη που σκοτώνει.
Άντε και καλή τύχη Ζακ
