Ενώ δεν αποκλείεται πια ακόμα και ο εμφύλιος…
Μέχρι και τον περασμένο Νοέμβρη ήταν σερβιτόρα στη Νέα Υόρκη, εδώ και μια βδομάδα είναι το πρόσωπο των ημερών στα ΜΜΕ της χώρας της και τον προσεχή Νοέμβρη θα είναι -στα 28 της!- το νεότερο μέλος της Γερουσίας στην ιστορία των ΗΠΑ! Είναι η Alexandria Ocasio-Cortez, μιγάδα πορτορικανής καταγωγής και μέλος του κόμματος των Δημοκρατών Σοσιαλιστών της Αμερικής (DSA), που η σαρωτική νίκη της στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών επί του εκλεκτού του κατεστημένου του κόμματος και προοριζόμενου για την προεδρία της Γερουσίας (!) συγκλονίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Να λοιπόν που το απίθανο και αδιανόητο έγινε πραγματικότητα εγκαινιάζοντας ταυτόχρονα μια νέα εποχή στην πολιτική ιστορία της καπιταλιστικής υπερδύναμης. Για πρώτη φορά μετά από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το Σοσιαλιστικό κόμμα του Γιουτζίν Ντεμπς εξέλεγε ακόμα βουλευτές, μια νεαρή Λατίνα που προτάσσει τα σοσιαλιστικά της πιστεύω και προτείνει ένα άκρως ριζοσπαστικό πρόγραμμα άμεσης δράσης, ετοιμάζεται να γίνει το νεότερο στην ιστορία μέλος της αμερικανικής Γερουσίας εκπροσωπώντας το Μπρονξ και το Κουίνς, την καρδιά της Νέας Υόρκης. Για να φτάσει σε αυτό το αποτέλεσμα χρειάστηκε να ανατρέψει όλα τα προγνωστικά συντρίβοντας (57% έναντι 42%) τον επονομαζόμενο και “βασιλιά του Κουίνς” και “μπος” του Δημοκρατικού κατεστημένου απερχόμενο γερουσιαστή Joe Crowley, που τύγχανε της δημόσιας υποστήριξης της Γουώλ Στρητ και της ανοιχτής χρηματοδότησής του από καπιταλιστικούς γίγαντες όπως Facebook, Google, Blackrock, Citigroup, JP Morgan, Lockheed Martin και Viacom! Πώς τα κατάφερε; Αρνούμενη κάθε υποστήριξη και χρηματοδότηση από τους παραδοσιακούς μεγαλοχρηματοδότες του Δημοκρατικού κόμματος, εμπνέοντας και κινητοποιόντας χιλιάδες νεαρούς πολίτες (που συνήθως δεν ψηφίζουν), καταγγέλοντας τον αμερικανικό δικομματισμό (τι Γιάννης τι Γιαννάκης), προτείνοντας “επαναστατικά” -για τις ΗΠΑ αλλά όχι μόνο- μέτρα όπως ένα “Πράσινο New Deal” άμεσης δράσης ενάντια στη κλιματική καταστροφή, άμεση κατάργηση της υπηρεσίας δίωξης των μεταναστών (ICE), ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους και όλες χωρίς εξαίρεση, υπερδιπλασιασμό της ελάχιστης ωριαίας αμοιβής, προοδευτική εργατική νομοθεσία, νομοθετικά εγγυημένες θέσεις απασχόλησης, τερματισμό του ισχύοντος αποικιοκρατικού καθεστώτος στο Πόρτο Ρίκο, κ.ά. Με δεδομένο ότι η περιφέρεια του Μπρονξ-Κουίνς είναι προπύργιο των Δημοκρατικών που συγκεντρώνουν παραδοσιακά το 80% των ψήφων, η εκλογή της Alexandria στη Γερουσία τον προσεχή Νοέμβριο θεωρείται ήδη βέβαιη.
Φυσικά, η ηγεσία των Δημοκρατικών προσπάθησε να μειώσει τη σημασία της πανωλεθρίας της αποδίδοντάς την σε “τοπικές συνθήκες”, στο ότι η Alexandria Ocasio-Cortez κέρδισε χάρη στην υποστήριξη των “εγχρώμων” και των Λατίνων, κλπ. Όμως, η ανάλυση των αποτελεσμάτων απόδειξε ότι την υπερψήφισαν κυρίως οι φτωχοί εργαζόμενοι λευκοί, ενώ δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι επίσης σαρωτικές νίκες επί αντιπάλων του κομματικού κατεστημένου πέτυχαν πρόσφατα και συνεχίζουν να πετυχαίνουν δεκάδες άλλοι ριζοσπάστες και σοσιαλιστές υποψήφιοι, και πρωτίστως υποψήφιες, σχεδόν παντού στις ΗΠΑ, ακόμα και στις παραδοσιακά ρατσιστικές και συντηρητικές πολιτείες του Νότου! (1)
Με άλλα λόγια, η μέχρι χτες “αδιανόητη” επικράτηση της νεαρής μιγάδας σοσιαλίστριας όχι μόνο δεν αποτελεί “μεμονωμένο” γεγονός αλλά και αντιμετωπίζεται πια περίπου από όλους στις ΗΠΑ ως κορυφαία μεν αλλά εμβληματική “ιδρυτική πράξη” μιας νέας εποχής που χαρακτηρίζεται από την εισβολή στο πολιτικό προσκήνιο της νεολαίας της χώρας που δεν διστάζει πια να αυτοπροσδιορίζεται ως ριζοσπαστική και… σοσιαλιστική. Και για του λόγου το αληθές, μόλις πριν λίγες μέρες δημοσιεύτηκε νέα δημοσκόπηση που επιβεβαιώνοντας το πόρισμα πάμπολλων προηγούμενων, φέρει το 61% των Δημοκρατικών millennials, δηλαδή νέων ηλικίας από 18 μέχρι 35 ετών, να κλίνουν υπέρ του σοσιαλισμού, ποσοστό που είναι ακόμα μεγαλύτερο μεταξύ των κατά πολύ πολυπληθέστερων “ανεξάρτητων” νεαρών Αμερικανών! Ακόμα και οι ταυτισμένοι με την Γουώλ Στρητ και με το κατεστημένο των Δημοκρατικών Τάϊμς της Νέας Υόρκης δεν διστάζουν τώρα να παραδεχτούν ότι… “Έρχονται οι σοσιαλιστές millennials”…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αλλεπάλληλες εκλογικές επιτυχίες μελών των Δημοκρατών Σοσιαλιστών της Αμερικής και άλλων ριζοσπαστών ενισχύουν την επιλογή του Μπέρνι Σάντερς να μην προχωρήσει στην ίδρυση του περίφημου “τρίτου κόμματος” και να επιμείνει -καθώς φαίνεται- στη διεκδίκηση της υποψηφιότητας του Δημοκρατικού κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του 2020. Σε πρόσφατες δηλώσεις του, ο Μπέρνι ξεκαθάρισε ότι δεν τρέφει την παραμικρή ψευδαίσθηση για την ικανότητα της ηγεσίας αυτού του κόμματος να απαγκιστρωθεί από τα (μεγαλοαστικά) συμφέροντα που υπηρετεί, αλλά ταυτόχρονα τόνισε ότι η δημιουργία και ανάπτυξη ενός τρίτου κόμματος απαιτεί χρόνο που τώρα πια δεν διαθέτουμε. Γιατί; Μα, επειδή πρέπει να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά και κυρίως, άμεσα οι θανάσιμες απειλές που αντιπροσωπεύει ο Τραμπ και οι δικοί όχι μόνο ενάντια στους πολίτες των ΗΠΑ, αλλά και ενάντια στον πλανήτη και σε όλη την οικουμένη! Το δίλημμα είναι όντως υπαρξιακό και η απάντηση του Μπέρνι, που συνοψίζεται στις λέξεις “δεν προλαβαίνουμε”, είναι τουλάχιστον άξια σεβασμού και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ανεύθυνα ευχολόγια…
Οι φόβοι του Μπέρνι είναι προφανώς…ακατανόητοι στην Ευρώπη μας όπου ακόμα και οι αριστεροί έχουν μόνιμα γυρισμένη την πλάτη στις (τρομακτικής σημασίας) αμερικανικές εξελίξεις και περιορίζονται να σφυρίζουν αδιάφορα χωρίς καν να τους περνάει από το μυαλό ότι υπάρχει εκεί ένας ολάκερος κόσμος που παλεύει για λογαριασμό όλων μας και που ζητάει την ενεργό (διεθνιστική) αλληλεγγύη τους. Όμως, στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ατμόσφαιρα είναι διαμετρικά αντίθετη. Μόλις πριν λίγες μέρες, δημοσκόπηση αποκάλυπτε ότι ένας στους τρεις Αμερικανούς (το 32%) πιστεύει ότι επίκειται… εμφύλιος πόλεμος στις ΗΠΑ! Υπερβολή; Όχι, απλώς ένα σενάριο που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο αληθοφανές και συνάμα…εφιαλτικό. Και αυτό επειδή σχεδόν οι πάντες στις ΗΠΑ μιλάνε σήμερα και προβληματίζονται με το “έρπον πραξικόπημα” του Τραμπ, με τα όλο και πιο έντονα φασιστικά χαρακτηριστικά μιας αμερικανικής κυβέρνησης που θέλει και τείνει να γίνει καθεστώς. Και αλίμονο, δεν είναι ο ίδιος ο Τραμπ και οι δικοί του που διαψεύδουν όλα αυτά. Το αντίθετο μάλιστα καθώς ο Τραμπ αποκαλύπτει καθημερινά τις προθέσεις και τις φιλοδοξίες του να γίνει ισόβιος πρόεδρος, να μιμηθεί τους διάφορους δικτάτορες που τόσο θαυμάζει, να τσακίσει οριστικά και αμετάκλητα τους επικριτές του, να εξαλείψει κάθε αντιπολίτευση, να ξεριζώσει ό,τι απομένει από την αμερικανική δημοκρατία και τους θεσμούς της, να συντρίψει τα εργατικά συνδικάτα και τις άλλες οργανώσεις των εργαζομένων. Και το χειρότερο είναι ότι κρατάει το λόγο του και κάνει πράξη τα λόγια του…
Αντίθετα όμως από ό,τι συμβαίνει στην ταλαίπωρη Γηραιά μας ήπειρο, στις ΗΠΑ του Τραμπ υπάρχει όλο και πιο μαζικός, έντονος και ριζοσπαστικός ο αντίλογος, η αντίθεση και η αντίσταση. Οι δυό τελευταίοι μήνες έγιναν μάρτυρες μεγάλων -και νικηφόρων- απεργιακών κινητοποιήσεων των δασκάλων, που αρχίζοντας στη Δυτική Βιρτζίνια, απλώθηκαν σχεδόν ακαριαία στην Οκλαχόμα, στην Αριζόνα, στο Κεντάκι, και αλλού καθώς παντού κερδήθηκαν αυξήσεις που φτάνουν και ξεπερνούν το 20%! Στ’αλήθεια, πόσες δεκαετίες πάνε από τότε που έχουμε να δούμε στην Ευρώπη μας εργατικούς αγώνες που νικούν και κερδίζουν έστω μονοψήφιες αυξήσεις μισθών; Και πόσα χρόνια πάνε από τότε που είδαμε για τελευταία φορά γιγάντιες και μαχητικές διαδηλώσεις 40.000 και 50.000 μισθωτών σαν κι αυτές που έγιναν τον τελευταίο καιρό από τους αμερικανούς δασκάλους όχι σε μεγαλουπόλεις αλλά σε μικρές και μεσαίες επαρχιακές πόλεις; Και επίσης, πού στην Ευρώπη, εκτός από την Καταλονία και τον αδάμαστο λαό της, βλέπουμε να γίνονται διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων αντιρατσιστών και αντι-νεοφιλελεύθερων διαδηλωτών σαν κι αυτές που ακόμα πριν από μια βδομάδα έγιναν σε…εκατοντάδες αμερικανικές πόλεις ενάντια στη ρατσιστική και άγρια κατασταλτική μεταναστευτική πολιτική του Τραμπ και σε αλληλεγγύη στους κρατούμενους και υπό απέλαση μετανάστες και στα παιδιά τους;
Ναι, στις Ηνωμένες Πολιτείες της ιστορικής κρίσης και του καταρρέοντα δικομματισμού, όπου το χειρότερο συνυπάρχει με το καλύτερο και οι εφιάλτες με τα όνειρα, όλα αλλάζουν σε χρόνο ρεκόρ και οι προαιώνιες “βεβαιότητες” ανατρέπονται και εξαφανίζονται καθώς μαίνεται –ήδη- μια γιγάντια σύγκρουση που γίνεται όλο και πιο ταξική, όλο και πιο άγρια και μέχρι την τελικη πτώση του αντιπάλου. Και αν κανείς δεν μπορεί να πει σήμερα ποιος θα υπερισχύσει, τείνει πάντως να γίνει κοινός τόπος ότι από την έκβαση αυτής της αμερικανικής εμφύλιας αναμέτρησης μέχρι θανάτου εξαρτιέται πια η τύχη του πλανήτη, της οικουμένης, δηλαδή όλων μας! Ας συνειδητοποιήσουμε λοιπόν το ταχύτερο δυνατό αυτή τη νέα πραγματικότητα και -κυρίως- ας βγάλουμε τα πρακτικά συμπεράσματα που ορίζουν τις προτεραιότητες και τα καθήκοντα του καθενός…
Σημειώσεις
1. Όλα αυτά τα γεγονότα και εξελίξεις στην κορυφή και -κυρίως- στη βάση της αμερικανικής κοινωνίας, καθώς και οι κάθε λογής διεργασίες μέσα στα κινήματα και στην αριστερά των ΗΠΑ, καλύπτονται με άρθρα, αναλύσεις, μελέτες και βίντεο από πρώτο χέρι, που ανανεώνονται κάθε δυο ώρες, στο Facebook: https://www.facebook.com/Gree
