Γράφει ο Σάββας Ιακωβίδης
Τα σχέδια των Τούρκων για την Αμμόχωστο ήταν γνωστά εδώ και χρόνια. Γιατί, συνεπώς, ο πρόεδρος Αναστασιάδης και η πολιτική ηγεσία ολοφύρονται ως μωρές Ιερεμιάδες; Ο Τούρκος Πρόεδρος ήταν ξεκάθαρος από πέρσι τον Οκτώβρη-Νιόβρη. Οι προθέσεις της Άγκυρας ήταν εξίσου ξεκάθαρες και τις διαμήνυσαν κατ’ επανάληψη.
Οι Τούρκοι έχουν ένα… «καλό» για τους τρεμαλέους ηγέτες του Ελληνισμού: Βροντοφωνάζουν δημόσια τις απαιτήσεις και διεκδικήσεις τους.
- Και επειδή γνωρίζουν σαν τον παρά τον κάλπικο τις τουρκοφοβικές ηγεσίες του ελληνισμού, οι οποίες ασκούνται μόνο σε φλυαρίες και λήρους, προχωρούν ανεμπόδιστα την υλοποίηση των σχεδίων τους.
Όπως τώρα με την Αμμόχωστο. Το Εθνικό Συμβούλιο συνήλθε την Τετάρτη (21.7.2021) για να ενημερωθεί από τον Πρόεδρο για τα διαβήματα και την τηλεφωνική-επιστολική διπλωματία του προς ξένους αποδέκτες και τις γονυπετείς εκκλήσεις του να αποτρέψουν την νέα τουρκική εκνομία.
Ο Ν. Αναστασιάδης και οι Εθνοσύμβουλοι επικαλέστηκαν τα ψηφίσματα 550 (1984) και 789 (1992), που αφορούν την Αμμόχωστο, για να απαιτήσουν από την κατοχική Τουρκία να τα σεβαστεί. Αλλά, τι; Ξεχνούν όλοι ότι ο Αναστασιάδης μετέτρεψε την όποια ισχύ αυτών των ψηφισμάτων σε ΜΟΕ, για να καλοπιάσει και να κατευνάσει το τουρκικό θηρίο.
- Για ακόμα μια φορά, ο πρόεδρος Αναστασιάδης και η πολιτική ηγεσία επιβεβαιώνουν ότι δεν έχουν στρατηγική μακράς πνοής για απελευθέρωση και σωτηρία της Κύπρου. Δεν έχουν σχέδιο Β’. Δεν ξέρουν τι να κάνουν.
Είναι απελπιστικά αγκιστρωμένοι στην τουρκοδιζωνική επειδή είναι πελαγωμένοι και η βολική διέξοδός τους είναι η προσμονή ότι, κάποιοι ξένοι θα κάνουν κάτι που οι ηγέτες μας όφειλαν και οφείλουν, έστω και τώρα, να πράξουν.
- Το μέγα και αναπάντητο ερώτημα είναι: Πώς θα αντιδράσει η ελληνική πλευρά, και εννοούμε την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, στα νέα τουρκικά τετελεσμένα;
Η Λευκωσία ζήτησε όπως το Συμβούλιο Ασφαλείας, που συνήλθε για την έκθεση του ΓΓ του ΟΗΕ για την ανανέωση της Ειρηνευτικής Δύναμης, συζητήσει και τις νέες τουρκικές προκλήσεις. Τι να αναμένει κανείς; Παροτρύνσεις προς τα μέρη να αποφύγουν εντάσεις και να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου.
Δηλαδή, εξίσωση του θύτη με το θύμα. Ήδη προσχέδιο ψηφίσματος που συνέταξε και πάλι η δόλια Αγγλία, δεν αναφέρθηκε καν στον Ερντογάν και στις τουρκικές παρανομίες
- Τι παρατηρείται; Για ακόμα μια φορά, οι Τούρκοι προσφέρουν στην ελληνική πλευρά μία και μοναδική ευκαιρία να απαγκιστρωθεί από την τερατώδη τουρκοδιζωνική και να χαράξει στρατηγική πορεία απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό.
Οι Τούρκοι είναι ξεκάθαροι και ανένδοτοι: Απαιτούν συζήτηση μόνο στη βάση δύο κυρίαρχων κρατών. Η ελληνική πλευρά εμφανίζει και πάλι το σύνδρομο της Στοκχόλμης:
- Ελλείψει σωτήριας στρατηγικής, απορρίπτει μετά βδελυγμίας τη λύση δύο κρατών, που οδηγούν στην κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά… Μένει αγκιστρωμένη στην εξίσου τουρκική διζωνική, που επίσης καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα: Κατάργηση και κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Παράνοια; Πολιτική σχιζοφρένεια; Ανεκδιήγητος παραλογισμός; Κάτι χειρότερο και πρωτοφανές στα παγκόσμια πολιτικά και διπλωματικά χρονικά:
- Ο πρόεδρος Αναστασιάδης και η πολιτική ηγεσία επιμένουν να διαπραγματευτούν την κατάργηση και εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας για μια δυσλειτουργική, ανεφάρμοστη ομοσπονδία τουρκοαγγλικής κοπής και επινόησης, η οποία οδηγεί κατευθείαν σε πλήρη έλεγχο της νήσου από την Τουρκία και στην τουρκοποίηση των Ελλήνων.
Η ελληνική πλευρά έχει πολλά όπλα στην φαρέτρα της, πέρα από νομικά. Η υλοποίησή τους προϋποθέτει ηγεσία, η οποία θα σχεδιάσει και θα συναποφασίσει μία νέα στρατηγική διάσωσης του κυπριακού Ελληνισμού από το αττιλικό τέρας, ανεξαρτήτως πολιτικού, διπλωματικού, οικονομικού ή άλλου κόστους. Έτσι,
>Πρώτον, η Λευκωσία σε συνεννόηση με την Αθήνα, να ξεκαθαρίσουν στους εταίρους μας ότι στο εξής θα εμποδίζουν την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και την τελωνειακή ένωση ενώ θα παγώσουν κάθε κονδύλι προς την χώρα του Αττίλα.
- Δεύτερον, Αθήνα και Λευκωσία οριοθετούν, επιτέλους, ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών και διασώζουν το Καστελόριζο.
>Τρίτον, οι Τούρκοι εμμένουν και απαιτούν συζήτηση μόνο στη βάση δύο κυρίαρχων κρατών και δεν δέχονται πλέον την ομοσπονδία. Η ελληνική πλευρά να απορρίψει, επιτέλους, την τουρκοδιζωνική, όπως και τα δύο κράτη και να εμμείνει στο εξής αταλάντευτα στην διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τροποποιήσεις του Συντάγματος ώστε να συνάδει με τις αρχές και αξίες της ΕΕ και τις θεμελιώσεις ελευθερίες.
>Τέταρτον, οι Τούρκοι μία γλώσσα καταλαβαίνουν και σέβονται, την ισχύ. Η Κυπριακή Δημοκρατία εξοπλίζεται σε συνεργασία με την Ελλάδα και αναβιώνει το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.
>Πέμπτον, αξιοποιούνται οι γεωπολιτικές παράμετροι και συνάπτονται αμυντικές συμφωνίες με γειτονικές και φίλες χώρες.
- Έκτον, Αθήνα και Λευκωσία εξηγούν στο Ισραήλ, στην Αίγυπτο, στις ΗΠΑ, στην Γαλλία, ακόμα και στη Ρωσία ότι δεν συμφέρει σε κανέναν υπαγωγή και έλεγχος της Κύπρου από την νεο-Οθωμανική, ισλαμιστική, τζιχαντιστική Τουρκία.
>Έβδομον, καλλιεργείται έμπρακτα η ενότητα και αναπτύσσεται εθνικό φρόνημα και φιλοπατρία με στράτευση όλων, και των γυναικών, και στηρίζεται η οικονομία ως προαπαιτούμενο της αμυντικής μας θωράκισης.
>Όγδοον, επιτέλους, σχηματοποιείται το δικό μας αφήγημα για το Κυπριακό ώστε ξεκάθαρα να εξηγείται στους ξένους γιατί πρέπει να τερματιστεί η τουρκική κατοχή, γιατί απαιτούμε όσα δικαιούνται όλοι οι εταίροι μας και γιατί πρέπει να ισχύει η παγκόσμια αποδεκτή αρχή, «ένας άνθρωπος, μία ψήφος».
Σαράντα επτά χρόνια κατοχής και συνομιλιών επιβεβαίωσαν ότι η διαχρονική πολιτική της ελληνικής πλευράς για κατευνασμό και εξημέρωση του αττιλικού θηρίου, έχει αποτύχει παταγωδώς. Όχι μόνο εξαιτίας των κατακτητικών αξιώσεων της τουρκικής πλευράς αλλά και λόγω οδυνηρών παραχωρήσεων και καταστροφικών υποχωρήσεων της ελληνικής πλευράς, ανίατης τουρκοφοβίας και ραγιαδισμού.
- Τώρα είναι η ευκαιρία για ανατροπή της ολέθριας κατολίσθησης και χάραξη μιας νέας πορείας και μιας νέας στρατηγικής σωτηρίας της Κύπρου και διάσωσης του Ελληνισμού από τον Αττίλα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να δραπετεύει από τις εθνικές ευθύνες της ούτε από τον ρόλο της ως δυνάμεως εκτεινομένης από τα Βαλκάνια μέχρι τα όρια της Μέσης Ανατολής.
Αν χαθεί και τουρκέψει η Κύπρος, η Ελλάδα θα ακρωτηριασθεί στο Αιγαίο και θα χάσει τη Δυτική Θράκη. Γι’ αυτό και η Αθήνα δεν νομιμοποιείται, εθνικά, μητρικά ή συμβατικά, να ακολουθεί και να συμφωνεί με την ολέθρια τουρκοδιζωνική πορεία της Λευκωσίας. Ούτε να αρκείται σε συμπαρατάξεις και συμπαραστάσεις.
Είναι η τελευταία ώρα πανεθνικού συναγερμού και αγώνα για ανακοπή της τουρκοποίησης της Κύπρου. Διαφορετικά, δεν θα προλάβουμε ούτε τη νέα Κύπρο να κτίσουμε στο λεκανοπέδιο της Αττικής…
