Η παρέμβαση Λαφαζάνη στην Πρωτοβουλία των 1-1-4

Η ενωτική πρωτοβουλία των 1-1-4 έρχεται σε μια επίκαιρη και κρίσιμη στιγμή που η κυβέρνηση δεσμεύει την χώρα με 4^ο Μνημόνιο και τα εθνικά μας θέματα βρίσκονται σε οριακό σημείο.

Αυτήν την στιγμή είναι όσο ποτέ αναγκαίο ένα μεγάλο μέτωπο. Ένα μέτωπο πολιτικό, κινηματικό, πολιτιστικό και εκλογικό όλων ανεξαιρέτως των αριστερών, των προοδευτικών, των πατριωτικών και δημοκρατικών δυνάμεων που θέλουν πραγματικά να απαλλάξουν την χώρα από τα μνημόνια, την κηδεμονία και την λιτότητα, με στοίχημα την ανασυγκρότηση της χώρας.

Η σημερινή μας πρωτοβουλία νομίζω ότι στέλνει ένα θετικό μήνυμα.

Ένα ελπιδοφόρο ενωτικό μήνυμα.

Αυτό που κάνουμε σήμερα ίσως αποτελέσει ένα πρώτο βήμα.

Λείπουν πολλοί/ες που θα έπρεπε να υπογράψουν το κείμενο.

Λείπουν πολλοί και πολλές που θα έπρεπε να βρίσκονταν σε αυτήν την αίθουσα.

Θα έπρεπε να είχαμε δίπλα μας πολλούς/ες, άλλους/ες σε αυτό το τραπέζι.

Ξέρουμε ότι πρέπει να γίνουν πολλά αν και σε πολύ λίγο χρόνο, γιατί οι εξελίξεις τρέχουν πολύ πιο γρήγορα από τους δικούς μας νωχελικούς αρειμάνιους ρυθμούς.

Το κείμενο που συνυπογράφουμε δεν είναι τέλειο. Κάθε άλλο.Είναι ανοικτό σε περαιτέρω διαμόρφωση και παρατηρήσεις.

Θέλει πολύ ακόμη επεξεργασία, πολλές συμβουλές και πολύ περισσότερες συμμετοχές και υπογραφές.

Το κάλεσμα είναι γνήσιο.

Η ενωτική προσπάθεια μας δεν είναι πρόσκληση για προσχώρηση κανενός σε κανένα.

Είναι κάλεσμα αγώνα και δράσης σε όσα μπορούν να μας ενώσουν, ενώ ο καθένας και κάθε συλλογικότητα διατηρούν την αυτονομία και την διαφορετικότητά τους.

Μέτωπο δεν σημαίνει ισοπέδωση αλλά ενότητα μέσα από την ποικιλομορφία και την διαφορετικότητα.

Μέτωπο σημαίνει αλληλεγγύη μέσα από μια ζωογόνα άμιλλα.

Να αγγίξω και μερικά ζητήματα επί του περιεχομένου της πρωτοβουλίας.

Ένα από τα κεντρικά θέματα της προσπάθειας, αν όχι το κεντρικότερο, για να ανοίξουμε νέους προοδευτικούς ανορθωτικούς ορίζοντες, είναι να απαλλαγεί η πατρίδα μας από την «εξάρτηση» και την «αποικιοποίηση» στη βάση ενός ριζοσπαστικού προοδευτικού προγράμματος ανασυγκρότησης, ανόρθωσης και μετασχηματισμού.

Σήμερα, που τα πάντα αλλάζουν κάτω από τα ανυποψίαστα, ίσως, βλέμματα μας, το ιστορικό αυτό ζήτημα γίνεται πολύ πιο αναγκαίο και πολύ πιο ρεαλιστικό.

Γίνεται, σχεδόν, όρος επιβίωσης μας.

√ Η Δύση που ξέρουμε δεν υπάρχει πια.

Διαπερνάται από βαθιές διαιρέσεις, διαμάχες και ενδοϊμπεριαλιστικές συγκρούσεις.

Η «ενότητά» της έχει κλονισθεί βαθιά.

Δεν πρόκειται να επανέλθει και ίσως να δούμε οδυνηρές εξελίξεις.

√ Οι ΗΠΑ έχασαν οριστικά την παλιά αδιαμφισβήτητη παγκόσμια ηγεμονία τους και ακολουθούν μια ανεπίστρεπτη σταδιακή πορεία οπισθοχώρησης, που μπορεί να γνωρίσει απότομες και επικίνδυνες για τον κόσμο καμπές.

Το «παντοδύναμο» ΝΑΤΟ που ξέραμε ακολουθεί φθίνουσα πορεία και επιχειρεί, με απεγνωσμένες διευρύνσεις, μάταιες τονωτικές ενέσεις.

√ Σήμερα φαίνεται πολύ πιο καθαρά ότι δεν υπάρχει ενιαία ευρωπαϊκή ταυτότητα, ενώ διανύουμε μια φάση βαθιάς παρακμιακής κρίσης της ευρωζώνης και της ΕΕ.

Ο λεγόμενος «ευρωπαϊσμός» αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ως ένας σύγχρονος αδιέξοδος ολοκληρωτισμός.

√ Το νέο τέταρτο μνημόνιο που βρίσκεται εν κινήσει, με επίκεντρο το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε, επιβεβαίωσε πλήρως την τραγική αποτυχία των ανταγωνιζόμεων ιμπεριαλιστικών κέντρων της τρόικας (ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ) να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση.

Παντού σε όλα τα μήκη και πλάτη, το ΔΝΤ καταγράφει, πλέον, μόνο ανάπηρες παρεμβάσεις και πλήρεις αποτυχίες.

√ Τέλος, να σημειώσω ότι η αυξανόμενη θηριωδία των σιωνιστών του Ισραήλ στην Γάζα και τα κατεχόμενα, δεν συνιστά επίδειξη δύναμης αλλά απεγνωσμένη εκδήλωση αδιεξόδου.

Είναι όνειδος ότι η Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της συντάσσεται με τόση υποτέλεια και με τόση αφασία ενάντια στα συμφέροντα της, με ένα καθεστώς τόσο απροκάλυπτης κατοχής, όπως αυτόν των γερακιών της Ιερουσαλήμ.

Αυτήν την ώρα, η Αριστερά, μέσα από την συνέχεια των καλύτερων παραδόσεων της, χρειάζεται μια ριζική επαναθεμελίωση, ώστε με νέα σκέψη να μπορέσει να καταστεί ηγεμονική δύναμη στην συγκρότηση ενός μεγάλου μετώπου θετικής ανατροπής.

Κεντρικό στοιχείο αυτής της επαναθεμελίωσης είναι να ανακαλύψει η Αριστερά εκ νέου και με επίκαιρους όρους ένα σύγχρονο τολμηρό πατριωτικό προσανατολισμό, σε μια περίοδο που το έθνος – κράτος επιστρέφει και γίνεται πολύ πιο ρεαλιστική και αναγκαία μια ανεξάρτητη εθνική και κοινωνική πορεία, ως βάση νέων ισότιμων ευρωπαϊκών και διεθνών σχέσεων.

Xωρίς αυτόν το νέο πατριωτισμό δεν μπορεί πια να υπάρξει ελκυστικός και πραγματικός διεθνισμός.

Με δυο λόγια, η Αριστερά θα πρέπει να ξαναπιάσει το κομμένο νήμα της Εαμικής της μεγάλης παράδοσης πάνω στο πνεύμα της εποχής μας. Χρειαζόμαστε μια δημιουργική επιστροφή στο μέλλον.

Αυτό αντιπροσωπεύει η εκδήλωση στην Μεσούντα Άρτας, στα Τζουμέρκα, στον τόπο που μαρτύρησε ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης, ένας μεγάλος αγωνιστής, ένας φλογερός πατριώτης.

Οι λαοί δεν χρειάζονται μόνο προγράμματα αλλά κυρίως παραδείγματα, πρότυπα και απροσκύνητα σύμβολα, που, παρ’ ό,τι κυνηγημένοι από αντίπαλους και απομονωμένοι από φίλους, δεν λύγισαν στις θύελλες και δεν γονάτισαν.

Και ο Άρης αποτελεί ένα μεγάλο επίκαιρο σύμβολο, για την ρήξη που πρέπει να κάνουμε ακόμα και με το παρελθόν μας και το παρόν μας και την αυταπάρνηση που χρειάζεται να επιδείξουμε.

Μόνο μια σύγχρονη επαναθεμελιωμένη Αριστερά με ρεαλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα και στρατηγικό ορίζοντα ένα νέο σοσιαλισμό, μπορεί να ηγηθεί μιας πετυχημένης ενωτικής προσπάθειας για ένα νέο μεγάλο μέτωπο.

Μόνο μια τέτοια Αριστερά μπορεί να τα καταφέρει, καταπολεμώντας με καινοτόμο αισιόδοξο πνεύμα το άγος από ήττες, στρατηγικά λάθη και προδοσίες.

Χαιρετίζω την προσπάθεια των 1-1-4 και κάθε ενωτική κίνηση στον ευρύτατο δημοκρατικό χώρο που αλύγιστα επιδιώκει την ανατροπή.

Με αγάπη, αφοσίωση και αγώνα αλλά και με λιγότερους αφορισμούς, αποκλεισμούς και δογματισμούς, θα πετύχουμε!