Δεν ξέρω αν είναι πρώτη φορά, πάντως είναι σπάνια η περίπτωση ένας ηγέτης μιας χώρας να χάνει ένα κρίσιμο πόλεμο, όπως συνέβη με τον Αρμένιο πρωθυπουργό Νικόλ Πασινιάν στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ (Αρτσάχ) και να κατορθώνει να κερδίζει και μάλιστα με άνεση, αν και η αντιπολίτευση καταγγέλλει νοθεία, τις εκλογές που ακολούθησαν.
Πολύ περισσότερο προκαλεί έκπληξη αυτό το γεγονός, γιατί ο Νικόλ Πασινιάν, με την δυτικόστροφη, σχεδόν φιλοαμερικάνικη πολιτική του και την αμυντική εγκατάλειψη της Αρμενίας και του Αρτσάχ, έχει πελώριες ευθύνες για την Αρμενική ήττα και τα άκρως δυσμενή μεταπολεμικά επακόλουθα. Δεν ξέρω αν η αρμενική αντιπολίτευση ήταν τόσο άχρηστη, ώστε να διευκολύνει τόσο πολύ τον Πασινιάν στην εκλογική του επικράτηση.
Αυτό που φοβούμαι πάντως, είναι ότι ο Ν. Πασινιάν με την εκλογική του νίκη θα ενθαρρυνθεί ακόμα περισσότερο για να κλιμακώσει τον αμερικανονατοϊκό προσανατολισμό της χώρας του, πράγμα που είναι βέβαιον ότι θα επιδεινώσει ραγδαία τη θέση της και ίσως να επιφέρει την καταστροφή τής Αρμενίας στις αφόρητες συμπληγάδες Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν.
Το κλειδί για το μέλλον της Αρμενίας το κρατάει πια η Ρωσία, εφ’ όσον και αυτή μπορέσει να το χρησιμοποιήσει σωστά.
«Ίδωμεν».
Είναι καιρός πάντως η Ελλάδα να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη πολιτική και αμυντική στενή συνεργασία και συμμαχία με την Αρμενία για την κοινή ασφάλεια και το μέλλον τους.
Γιατί αν χαθεί η Αρμενία ούτε για την Ελλάδα θα μπορέσει να υπάρξει μέλλον!
