Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι Κούρδοι και Καταλανοί είναι δυο λαοί με μεγάλη παράδοση αλληλοστήριξης, αλληλεγγύης και κοινών αγώνων. Αλλά ίσως και να μην είναι τυχαίο πως Κούρδοι και Καταλανοί είναι τούτες τις μέρες, στο στόχαστρο των πιο αγριανθρωπικών Ιερών Συμμαχιών της εποχής μας! Κοινή νιοστή τραγωδία, κοινή μοίρα αλλά και κοινή λαϊκή οργή και αποφασιστικότητα πως ο αγώνας συνεχίζεται!…
Κοινοί λοιπόν οι αγώνες και κοινές οι θυσίες, αλλά υπάρχει και μια πολύ σημαντική διαφορά: Τα ΜΜΕ και οι απανταχού γης καγκελαρίες επιφυλλάσσουν εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση στους δυο λαούς. Έτσι, ενώ η εγκατάλειψη των Κούρδων της Συρίας από τον Τραμπ και η σφαγή τους από τον στρατό του Ερντογάν συγκινεί, κατεβάζει χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους, κινητοποιεί -έστω και για τα μάτια- τη διεθνή διπλωματία και καλύπτεται από τα ΜΜΕ, η άγρια καταστολή του καταλανικού λαού από το Ισπανικό Κράτος προκαλεί μόνο την παρατεταμένη εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ (1) και την κυνική αδιαφορία των κυβερνώντων. Και αυτό για μερικούς πολύ απλούς λόγους: Επειδή προφανώς η Καταλονία είναι στην καρδιά της Ευρώπης και η εξέγερση του λαού της προσφέρει ένα άκρως επικίνδυνο παράδειγμα προς μίμηση στους λαούς της και σε κάθε καταπιεσμένο. Και σίγουρα, επειδή η καταστολή του καταλανικού λαού συνιστά καθήκον ζωτικής σημασίας για τους απανταχού γης νεοφιλελεύθερους τυρράνους και λοιπούς αντιδραστικούς και σκοταδιστές!
Τι λοιπόν είναι αυτό που δεν μας λένε πως συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Καταλονία; Κατ’αρχήν, είναι ότι η πρόεδρος της Καταλανικής Βουλής Κάρμε Φουρκαντέλ, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησής της Οριόλ Ζουνκέρας και οι μισοί υπουργοί της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της Καταλονίας που βρίσκονται, μαζί με τους ηγέτες των μαζικότερων πολιτιστικών της οργανώσεων ANC και Omnium, στα σίδερα εδώ και δυο χρόνια, καταδικάστηκαν τελικά από το Ανώτατο Δικαστήριο της Μαδρίτης σε ποινές φυλάκισης 9-13 ετών, δηλαδή σε συνολικά 104 χρόνια φυλακής! Και αυτό μόνο και μόνο επειδή έκαναν χρήση του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση του λαού τους, δηλαδή του αναφαίρετου δικαιώματός του να αποφασίζει -ψηφίζοντας δημοκρατικά- αυτός και μόνον αυτός για το μέλλον του!…
Κατόπιν, μας απαγόρευσαν να μάθουμε και να δούμε ότι, με το που έγινε γνωστή η βάρβαρη καταδίκη, εκατοντάδες χιλιάδες Καταλανοί κατέβηκαν στους δρόμους όλων των καταλανικών πόλεων διαμαρτυρόμενοι ειρηνικά και ότι δέχτηκαν συνεχείς επιθέσεις τόσο από την καταλανική αστυνομία (Mossos) όσο και από τη διαβόητη Guardia Civil της Μαδρίτης. Δεν μας είπαν λέξη και δεν μας έδειξαν π.χ. 40.000 διαδηλωτές (σύμφωνα με τη δημοτική αστυνομία της Βαρκελώνης) να πολιορκούν επί 12 ώρες την αντιπροσωπεία της κυβέρνησης της Μαδρίτης και να δέχονται συνεχείς επιθέσεις της αστυνομίας. Ή ένα τεράστιο πλήθος διαδηλωτών να έχει καταλάβει το αεροδρόμιο της Βαρκελώνης και να χτυπιέται με την αστυνομία επί ώρες. Ή δεκάδες χιλιάδες άλλους διαδηλωτές να πολιορκούν το αρχηγείο της αστυνομίας στο κέντρο της Βαρκελώνης, και το ίδιο να συμβαίνει σε δεκάδες άλλες καταλανικές πόλεις (Ταραγκόνα, Γέϊντα, Τζιρόνα,…). Ή εκατοντάδες διαδηλωτές να κόβουν και να μπλοκάρουν για μέρες τους αυτοκινητοδρόμους της χώρας και τις λεωφόρους των πόλεών της, να παραλύουν τις σιδηροδρομικές και άλλες συγκοινωνίες, κλπ. Και επίσης, μας απαγόρευσαν να μάθουμε ότι, τις δυο πρώτες μέρες των διαδηλώσεων, υπήρξαν τουλάχιστον 250 τραυματίες και πάνω από 100 συλλήψεις, ότι έχουν παραλύσει τα πανεπιστήμια και τα σχολεία με τη νεολαία να είναι μαζικά στους δρόμους και επικεφαλής των κινητοποιήσεων. Ότι -τουλάχιστον την Τρίτη 15 Οκτωβρίου- το κέντρο της Βαρκελώνης ήταν γεμάτο με οδοφράγματα. Ότι την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου, πέντε πορείες δεκάδων χιλιάδων (!) Καταλανών ξεκίνησαν από κάθε γωνιά της χώρας για να συγκλίνουν μετά από 3 μέρες και να ενωθούν στη Βαρκελώνη. Ότι η Συνομοσπονδία Εναλλακτικών Συνδικάτων Βάσης” Intersindical παραλύει τη χώρα με τη Γενική Απεργία που οργανώνει την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου. Ότι ακολουθούν πολλές άλλες δίκες δεκάδων Καταλανών πολιτικών, καλλιτεχνών, διανοούμενων εργαζόμενων και συνδικαλιστών στις επόμενες εβδομάδες και μήνες. Ότι η καταδίκη των Καταλανών ηγετών συνέπεσε με την επέτειο της εκτέλεσης τoυ Λουίς Κουμπάνις το 1940, του τελευταίου σοσιαλιστή προέδρου της Δημοκρατικής Καταλονίας, που παραδόθηκε από την Γκεστάπο στους φασίστες του Φράνκο που τον βασάνισαν επί ένα μήνα πριν τον εκτελέσουν. Και βέβαια, ότι ο Κασάδο, πρόεδρος του Λαϊκού κόμματος που κυβερνούσε μέχρι πριν ένα χρόνο την Ισπανία, έχει “προειδοποιήσει” δημόσια τον εκλεγμένο πρόεδρο της Καταλονίας Κάρλες Πουτσντεμόντ ότι… θα έχει την τύχη αυτού ακριβώς του Κουμπάνις…
Αυτά και πάρα πολλά άλλα, τα καλά μας ΜΜΕ μάς απαγόρευσαν να τα μάθουμε και να τα δούμε επειδή ακολουθούν τυφλά -όπως το κάνουν εδώ και χρόνια- τις εντολές των αφεντικών τους και των κυβερνήσεών τους. Και αφού δεν μας άφησαν να μάθουμε τα “στοιχειώδη”, δεν μπορούμε, βέβαια, να περιμένουμε από δαύτους να μας πληροφορήσουν για τα πιο ουσιαστικά, δηλαδή εκείνα τα γεγονότα που γράφουν την πραγματική ιστορία. Όπως π.χ. ότι η καταλανική αστυνομία που χτυπάει ανελέητα τους διαδηλωτές υπακούει στον αξιότιμο κ. Μπουκ, υπουργό εσωτερικών της… καταλανικής κυβέρνησης που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται το ίδιο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση που έχουν κάνει σημαία τους οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές! Και ότι για αυτό ακριβώς το λόγο, οι διαδηλωτές, όπως και οι οργανώσεις και τα κινήματά τους, απαιτούν την άμεση παραίτηση του Μπουκ και της κυβέρνησής του! Ή ότι αυτή η καταλανική κυβέρνηση σπεύδει να καταδικάσει δημόσια τους “βίαιους διαδηλωτές”, προς μεγάλη -φυσικά- αγαλίαση των (καθεστωτικών) κομμάτων και της κυβέρνησης της Μαδρίτης, που πανηγυρίζουν για τη “διάσπαση του ανεξαρτησιακού μετώπου των Καταλανών”…
Αν όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι από το καταλανικό (και ισπανικό) 1936, ναι, δεν κάνετε λάθος. Όπως τότε έτσι και τώρα, η ταξική πραγματικότητα της κινητοποιημένης και όλο και πιο ριζοσπαστικής κοινωνίας τείνει να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο, διαλύοντας την ομιχλώδη (διαταξική) ενότητα των ποικίλων “δημοκρατικών συνεργασίων” και ανεξαρτησιακών παρατάξεων. Και για αυτό ακριβώς το λόγο, βλέπουμε τώρα, όπως και τότε, τους “μετριοπαθείς” Καταλανούς ανεξαρτηστές και την κυβέρνησή τους να μην διστάζουν να στραφούν ενάντια στην ίδια την εξεγερμένη κοινωνία τους, από τη στιγμή που διαπιστώνουν έντρομοι ότι χάνουν τον έλεγχο των λαϊκών κινημάτων, και κατά συνέπεια, των εξελίξεων.
Νάμαστε λοιπόν στην καρδιά του καταλανικού ζητήματος και στην κύρια αιτία που εξηγεί γιατί γινόμαστε μάρτυρες της μεγαλύτερης συνωμοσίας σιωπής που έχουμε γνωρίσει. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή η πολύ μεγάλη πλειοψηφία του καταλανικού λαού που διαδηλώνει, είναι πια οργανωμένη στις CDR, (2) σε αυτές τις ενωτικές και συνάμα τόσο μαζικές και ριζοσπαστικές “Επιτροπές Υπεράσπισης της Δημοκρατίας” που, υποστηριζόμενες πια ενεργά από τις ANC και Omnium με τα εκατοντάδες χιλιάδες μέλη, καταγγέλουν τον αναβλητισμό της καταλανικής κυβέρνησης που δείχνει να ικανοποιείται με μια (βελτιωμένη) αυτονομία, και απαιτούν την άμεση κήρυξη της ανεξάρτητης Δημοκρατίας (Republica) της Καταλονίας. Αλλά όχι μόνο. Οι CDR και οι οργανώσεις, κόμματα και κινήματα που τις υποστηρίζουν (ANC, Omnium, CUP,…), ζητούν και αγωνίζονται ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, για τη διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, για ανοιχτά σύνορα στους μετανάστες, για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και την πυρηνική ενέργεια, για τα δικαιώματα των γυναικών και ενάντια στην πατριαρχία, για την αυτοοργάνωση του πληθυσμού εκεί που εργάζεται και ζει. Και φυσικά, δεν είναι τυχαίο ότι τα ΜΜΕ της Μαδρίτης απαιτούν πια καθημερινά να κηρυχθούν οι CDR εκτός νόμου, καθώς με μια (μικρή) δόση υπερβολής τις καταγγέλουν ότι εργάζονται για να γεμίσουν την Καταλονία με… “σοβιέτ”!
Κλείνουμε δίνοντας το λόγο στις οργανώσεις και τα κινήματα του εξεγερμένου καταλανικού λαού. Μας προειδοποιούν λοιπόν, να προσέξουμε πολύ επειδή αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι οι -κάθε ιδεολογικής απόχρωσης- επίγονοι του Φράνκο που κυβερνούν το Ισπανικό Κράτος, μετατρέπουν σήμερα την Καταλονία σε πανευρωπαϊκό εργαστήρι των αντιδημοκρατικών και αυταρχικών σχεδιασμών τους, που μοιράζονται εξάλλου με τις περισσότερες ηγεσίες και κυβερνήσεις της Ενωμένης Ευρώπης. Και η αυστηρή προειδοποίηση που (μας) απευθύνουν είναι η εξής: Αν περάσουν τα σχέδια τους, δηλαδή αν περάσει χωρίς ουσιαστικές λαϊκές αντιδράσεις που θα την ανατρέψουν, η καταδίκη των Καταλανών ηγετών με την κατηγορία ότι είπαν και έκαναν πράγματα που αφορούν τα πιο στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, όπως η ελευθερία γνώμης ή συνάθροισης και διαδήλωσης, τότε η γενίκευση σε όλη την Ευρώπη της ποινικοποίησης και καταστολής στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών θα είναι απλό ζήτημα χρόνου. Ακριβώς όπως το 1936-1938, η επικράτηση του Φράνκο και των ναζιστών και φασιστών συμμάχων του άνοιξε το δρόμο για την επέλαση των ακροδεξιών δικτατοριών σε όλη την Ευρώπη και την έκρηξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Μακελειού!…
Στο χέρι μας λοιπόν να μην επαναληφθεί η ιστορία σαν ακόμα μεγαλύτερη τραγωδία…
Σημειώσεις
1. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της -πρώτης σε τηλεθέαση- βραδυνής τηλεφημερίδας της γαλλικής κρατικής τηλεόρασης στις 14 Οκτωβρίου, δηλαδή ακριβώς τη μέρα που η ανακοίνωση των ποινών φυλάκισης κατέβασε στους δρόμους και στα οδοφράγματα εκατοντάδες χιλιάδες Καταλανούς πολίτες. Αυτή λοιπόν η τηλεφημερίδα όχι μόνο αγνόησε όλα αυτά τα γεγονότα αλλά και πρόβαλε προκλητικά ως 4η είδησή της ένα ρεπορτάζ με θέμα… “Πώς η Ισπανία φροντίζει τους ηλικιωμένους της”! Θυμίζουμε ότι η Γαλλία συνορεύει με την Καταλονία και έχει μια καθόλου ασήμαντη καταλανική μειονότητα, που εξάλλου διαδηλώνει όλο και περισσότερο την αλληλεγγύη της στους νότιους αδελφούς της. Ίσως λοιπόν να είναι και αυτός ένας λόγος που τα γαλλικά ΜΜΕ (συμπεριλαμβανομένων και των εφημερίδων) έχουν συνηθίσει να μην λένε, εδώ και χρόνια, ούτε λέξη για ό,τι συμβαίνει στην Καταλονία, που είναι σαν να μην υπάρχει πια για αυτά…
