Ο φανατισμός, το άγονο πάθος και η ιδεολογική μισαλλοδοξία συχνά τυφλώνουν.
Δυστυχώς, σχεδόν όλες οι ηγεσίες της Αριστεράς δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την θετική στάση στον εμβολιασμό από μια φρικτή κυβερνητική εκστρατεία που θέλει να μετατρέψει τον εμβολιασμό σε υποχρεωτικό, επιστρατεύοντας τα πιο απεχθή αυταρχικά μέτρα, που ξεκινούν από την διακοπή μισθοδοσίας, και φτάνουν έως την ουσιαστική απόλυση για όσους αντιστέκονται μέχρι τέλους στο εμβόλιο.
Δυστυχώς και οι ηγεσίες της Αριστεράς, το λένε ανοικτά ή όχι, θεωρούν όσους και όσες δεν επιθυμούν τον εμβολιασμό ότι είναι περίπου καθυστερημένοι, βαθιά οπισθοδρομικοί, συνωμοσιολόγοι, αν όχι και “ψέκες”, πράγματα που έχουμε φτάσει να τα βλέπουμε και ως κατηγορίες σε σχόλια σε βάρος της Iskra από το facebook.
Αν τέτοιου είδους επιθέσεις δέχεται η Iskra, που έχει ταχθεί σαφώς υπέρ του εμβολιασμού, παρά τα όποια προβλήματα των εμβολίων, καταλαβαίνετε με τι εχθρότητα αντιμετωπίζουν οι μισαλλόδοξοι του φανατικού εμβολιασμού τον απλό κόσμο που είναι καχύποπτος ή εχθρικός προς τα εμβόλια.
Αυτή η περίεργη στάση των ηγεσιών της Αριστεράς απέναντι στους ανεμβολίαστους τις έχει οδηγήσει στο να υιοθετούν περίπου τον υποχρεωτικό εμβολιασμό και τις έχει σπρώξει σε μια αποστασιοποιημένη και σχεδόν ουδέτερη αντιμετώπιση του πρωτοφανούς κυβερνητικού αυταρχισμού, ο οποίος έχει φτάσει σε απώτατα όρια με τα οποία οι ανεμβολίαστοι θεωρούνται περίπου ως πολίτες β’ κατηγορίας και σε κάθε περίπτωση χωρίς δικαιώματα και εκτός ελευθεριών.
Γι’ αυτό και η Αριστερά αλλά όχι ευτυχώς οι απλοί αριστεροί, τουλάχιστον μεγάλο μέρος τους, δεν συμμετέχει με το δικό της φυσικά στίγμα και τη δική της ταυτότητα και προοπτική, σε κινητοποιήσεις ενάντια στα υποχρεωτικά εμβόλια και τα πρωτοφανή “χουντικά” μέτρα απάνθρωπων διακρίσεων, κατάλυσης δικαιωμάτων και ελευθεριών κατά των ανεμβολίαστων συμπολιτών μας.
Κάποιοι δεν θέλουν να καταλάβουν ότι τα “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” δια το καλόν σας, που υφίστανται σήμερα οι ανεμβολίαστοι, χωρίς ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα και στα ποσοστά εμβολιασμού, θα τα υποστούν οι ίδιοι αύριο για άλλες ενοχλητικές στάσεις και τελικά θα τα υποστεί το σύνολο της κοινωνίας.
Δυστυχώς, η Αριστερά, όλο και πιο συχνά τελευταία, χάνει την επαφή της με την πραγματικότητα και αφήνει μεγάλα πολιτικά και κινηματικά κενά, τα οποία δυστυχώς καλύπτουν άλλες δυνάμεις αμφιβόλου ή ανύπαρκτου δημοκρατικού και προοδευτικού προσανατολισμού για να μην πούμε επικίνδυνες για τον τόπο.
Δυστυχώς, αυτή είναι η μοίρα πολιτικών παρατάξεων που έχουν πάψει να αναζωογονούνται και οι οποίες κλίνουν ως καταφύγιο σε όλες τις πτώσεις τον ριζοσπαστισμό, ενώ στην πράξη ακολουθούν βαθιά συντηρητικές και ανεπίκαιρες επιλογές που αφορούν όλο και λιγότερους.
Π.Λ
