Η εποχή που η Τουρκία υπήρξε ο πλέον πιστός χωροφύλακας του ΝΑΤΟ και στρατηγικός σύμμαχος των ιεράκων του Ισραήλ, μοιάζει σαν μακρινό ωραίο όνειρο για τις ΗΠΑ και την Δύση.
Ο νέος ”σουλτάνος’ της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, αργά αλλά σταθερά, απομακρύνθηκε από τις ΗΠΑ αλλά και την Ε.Ε., τείνοντας να διαμορφώσει νέους, ρευστούς ακόμα, εξωτερικούς και εσωτερικούς προσανατολισμούς στην μετα-Κεμαλική Τουρκία.
Αυτό το γεγονός βρίσκεται στην βάση της σημερινής επίθεσης και των μέτρων των ΗΠΑ σε βάρος της Τουρκίας του Ερντογάν, με αφορμή την κράτηση του αμερικανού πάστορα Μπράνσον.
Η αντιδυτική, όμως, στροφή του νέου καθεστώτος της Τουρκίας είναι αλλοπρόσαλλη και χαρακτηρίζεται από αντιφατικά και ιδιαίτερα προβληματικά στοιχεία.
Η διαφοροποίηση της Τουρκίας έναντι της Δύσης δεν γίνεται με αντιϊμπεριαλιστικούς δημοκρατικούς όρους και όρους μιας νέας προοδευτικής οικονομικής πολιτικής ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά ούτε στην βάση μιας εξωτερικής πολιτικής ειρήνης και αλληλεγγύης με τους γειτονικούς λαούς.
Το αντίθετο!
Η Τουρκία του Ερντογάν ακολουθεί έναν αντιδημοκρατικό δρόμο και μια επεκτατική πολιτική ανάδειξης της σε περιφερειακή ηγεμονική δύναμη.
Την ίδια ώρα ο Ερντογάν έχει κτίσει, με σημαία το Ισλάμ, ένα αυταρχικό ολιγαρχικό καθεστώς, διεφθαρμένο σε μεγάλο βαθμό, το οποίο εκμεταλλεύεται σκληρά τον τούρκικο λαό, παρά τις λαϊκίστικες παροχές στην φτωχολογιά της Τουρκίας.
Αυτή η φιλοδοξία του Ερντογάν να αναδείξει την Τουρκία σε έναν επίβουλο περιφερειακό ηγεμόνα, με την ενίσχυση του εσωτερικού αυταρχισμού και των διώξεων και την ανάδειξη μιας νέας ημέτερης ”Ισλαμικής ολιγαρχίας”, δίνει στις επιλογές Ερντογάν μια άκρως επικίνδυνη διάσταση, με ιδιαίτερα αρνητικές προεκτάσεις σε βάρος της Ελλάδας.
Η ήττα του ανελέητου αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή μας και η ήττα των επιθέσεων και εκβιασμών του σε βάρος χωρών αποτελεί βασικό καθήκον των λαών και προϋπόθεση για μια πορεία εθνικής χειραφέτησής τους.
Γι’ αυτό τασσόμαστε χωρίς κανέναν ενδοιασμό υπέρ της ανακοπής και ακύρωσης των αμερικάνικων μέτρων κατά της Τουρκίας, στο πλαίσιο του γενικότερου αγώνα για την υποχώρηση, την ήττα και την αποχώρηση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από τα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή, αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που αποτελεί τον κυριότερο και μεγαλύτερο εχθρό των λαών.
Αυτό δεν σημαίνει με κανέναν τρόπο ότι παρέχουμε την παραμικρή υποστήριξη στην αντιδημοκρατική, καταπιεστική και επεκτατική Τουρκία του Ερντογάν.
Αντίθετα, η ήττα του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή μας, πρέπει να επιδιώξουμε να επιτευχθεί με όρους θετικούς, δημοκρατικούς και προοδευτικούς, που θα ενισχύουν την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση λαών και χωρών, την ειρήνη, την ισότητα, την συνεργασία και την αλληλεγγύη, μέσα σε ασφαλή και εγγυημένα σύνορα.
Αυτά σημαίνουν ότι, παράλληλα με τον αγώνα ενάντια στους εκβιασμούς των ΗΠΑ και την συνολική ήττα του μεγάλου εχθρού της περιοχής μας, του αμερικάνικου και ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, αγωνιζόμαστε και για την ήττα του καθεστώτος Ερντογάν και για θετικές δημοκρατικές φιλειρηνικές εξελίξεις στην Τουρκία.
Και το κυριότερο, φυσικά, καθήκον στην σημερινή συγκυρία είναι να αγωνιστούμε με επιτυχία για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση Τσίπρα και ένα ξενόδουλο μνημονιακό κατεστημένο, μαζί με τις ακροδεξιές και νεοναζιστικές αποφύσεις του, για μια Ελλάδα που θα ασκεί μια νέα πολυδιάστατη, ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και θα ακολουθεί ένα καινούργιο δρόμο οικονομικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού με κοινωνική δικαιοσύνη.
Νέος Ανατολικός