Αν νομίσατε ότι η τοποθέτηση Σκουρλέτη υπέρ της υπερψήφισης με ευρεία πλειοψηφία των νέων μέτρων που θα φέρει η κυβέρνηση για έγκριση από τη Βουλή έδειξε κάποια διαφοροποίηση από τη θέση Τσίπρα ότι αρκούν προς τούτο οι 153 της κυβερνητικής πλειοψηφίας, είσθε
Η αλήθεια είναι αλλιώς, την καταγράφει σοβαρή φιλοκυβερνητική εφημερίδα (δεν έχει σημασία ποια) κι έχει ως εξής: «Η αναστάτωση που προκάλεσε στην αξιωματική αντιπολίτευση και σε μερίδα του Τύπου η αποστροφή του Πάνου Σκουρλέτη περί ανάγκης ψήφισης του πακέτου μέτρων και αντιμέτρων από ευρύτερη πλειοψηφία δημιούργησε ικανοποίηση στο Μαξίμου. Στελέχη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος που παρακολουθούν με προσοχή τις δηλώσεις και τις επεξεργασίες στον ευρύτερο αντιπολιτευτικό χώρο διαπίστωσαν ότι η φράση του υπουργού Εσωτερικών πυροδότησε ποικίλες συζητήσεις στη Ν.Δ.» κ.τ.λ. (οι υπογραμμίσεις δικές μου).
Με δυο λόγια: «Το Μαξίμου έστησε “παγίδα” στη Ν.Δ.», όπως η εν λόγω σοβαρή εφημερίδα διαπιστώνει στον τίτλο που στέφει το ρεπορτάζ της.
Μη μένετε άφωνοι! Οταν είναι υποχρεωμένος κανείς να υποστηρίξει σοφιστείες, λέει μαλακίες. Ή αλλιώς: όταν είναι υποχρεωμένος κανείς να υποστηρίξει μαλακίες, λέει σοφιστείες.
Το ενδιαφέρον από σημειολογική άποψη σε αυτό το ζήτημα είναι το εξής: μπορεί μια κυβέρνηση, κι εν προκειμένω η τρέχουσα, να παρουσιάζει εμφανή σημάδια αποκολοκύνθωσης, αλλά όταν αυτήν την αποκολοκύνθωση σπεύδουν να υποστηρίξουν, ή αναγκάζονται να υποστηρίξουν, ή αισθάνονται το καθήκον να υποστηρίξουν σοβαροί μηχανισμοί, τότε τα πράγματα είναι πιο σοβαρά απ’ όσο δείχνουν.
Αλλά ας κατεβούμε από τη νεφελοκοκκυγία της κυβερνητικής δοκησισοφίας – στην πραγματικότητα, ο κ. Σκουρλέτης με όσα είπε μας υπενθύμισε ως άλλος Φρύνιχος οικεία κακά. Ποια; Οταν υπερψηφίσθηκε το πρώτο Μνημόνιο από τη Βουλή, υπερψηφίσθηκε μόνον από την τότε κυβερνητική πλειοψηφία. Τούτο καθιστούσε το Μνημόνιο παράνομο και αντισυνταγματικό. Καθ’ ότι, επειδή το Μνημόνιο άλλαξε το διεθνές στάτους της χώρας (θέτοντας κρίσιμους τομείς του Αυτεξούσιου υπό καθεστώς Επιτροπείας και Εντολής), ήταν, σύμφωνα με το Σύνταγμα, απαραίτητη η υπερψήφιση μιας τέτοιας θεμελιακής μεταβολής από τα δύο τρίτα της Βουλής ή, άλλως, από τουλάχιστον 180 βουλευτές.
Συνεπώς, το πρώτο Μνημόνιο ήταν παράνομο και αντισυνταγματικό (ήγουν προδοτικό), ώσπου ήρθε ο Τσίπρας και το νομιμοποίησε πρωθύστερα, περνώντας το «δικό του» Μνημόνιο με τη προβλεπόμενη από το Σύνταγμα πλειοψηφία των δύο τρίτων. Που,
στην προκειμένη περίπτωση, σήμαινε και σημαίνει την αυτοκατάργηση στην ουσία του Συντάγματος (διά της εκχώρησης της Ασυλίας, μέρους των εθνικών πόρων καθώς και την αποδοχή διαταγμάτων και υπαγορεύσεων που η εκτέλεσή τους θα έπρεπε να λαμβάνει μορφή ελληνικών νόμων).
Με έναν λόγο, ο Τσίπρας νομιμοποίησε τη Δικτατορία των Μνημονίων. Και ταυτοχρόνως αθώωσε τους πρώτους ενόχους διά της δικής του συνενοχής στα έργα τους. Ενοχος ένοχον ου ποιεί και τώρα όλα αυτά τα ματοβαμμένα κοράκια που κατασπάραξαν και κατασπαράζουν την πατρίδα υπερίπτανται στους επτά ουρανούς ως λευκές περιστερές.
Ο Τσίπρας εξασφάλισε για τον κ. Γ. Παπανδρέου και τους κ.κ. Σαμαρά, Βενιζέλο, Παπαδήμο και Σία το άπληκτον και το ακαταδίωκτον – όπως επίσης το ίδιο εξασφάλισε και για τον εαυτόν του.
Οι χουνταίοι τη γλίτωσαν διά του «Στιγμιαίου», οι μνημονιακοί την έχουν γλιτώσει διά της αλληλοσυνενοχής.
Ψιλά γράμματα για τη μνήμη μας όλα αυτά, θα μου πείτε. Μεγάλο το δίκιο σας. Με τον λωτό λοβοτομημένοι και από τις αλλεπάλληλες σφαλιάρες αλλοπαρμένοι, μνέσκουμε με τα νέα δεινά να υπερκαλύπτουν στην αντίληψή μας τα προηγούμενα. Λογικόν. Ποιος να θυμάται και να ανακαλεί καθημερινώς στη σκέψη του κορυφαία ζητήματα όπως, φέρ’ ειπείν, τη διεκδίκηση των Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων. Είναι τέτοια η πυκνότητα των δεινών, είναι τόσο ατελέσφορη και παράλογη η συζήτηση που τα αφορά (καθώς και η διαχείρισή τους), που πλέον πολλοί αφήνονται σε μια αχλή αυτοεγκατάλειψης.
Βεβαίως, από αυτήν την αυτοεγκατάλειψη, αλλά και από τον εθισμό μας στη μαλακία, επωφελείται σφόδρα η κυβέρνηση των ανδρεικέλων. Λέει, ας πούμε, τρικάταρτες μαλακίες ο κ. Κατρούγκαλος για τους μουσουλμάνους της Θράκης και παραμένει υπουργός! Δεν μας κάνει πια καμιά εντύπωση τέτοια αποκολοκύνθωση – και ο όποιος ψιλοθόρυβος από πλευράς αντιπολίτευσης γίνεται μόνον για τις «εντυπώσεις».
Είναι παράδοξο, είναι γκροτέσκ, αλλά ο εθισμός μας στην αναλγησία, την ανικανότητα και την ακατάσχετη μπουρδολογία της κυβέρνησης, της δίνει χρόνο…
Μα αρκεί μια πλειοψηφία δύο τρίτων στη βουλή,για να καταργήσει το σύνταγμα της χώρας κ την εθνική κυριαρχία,που είναι κατιχυρωμένη κ από το διεθνές δίκαιο; Και αρκεί μια εκλογική διαδικασία κ μια ψηφοφορία στη βουλή,για να αθωώσει παρανομίες κ εθνοπροδοσίες; Στο κάτω-κάτω η δικαιοσύνη θεωρείται ότι είναι ανεξάρτητη. Ή όχι;
Συμπλήρωση: Και η Χούντα είχε κάνει δημοψήφισμα κ το είχε κερδίσει.Αλλα αυτο δεν την αθώωσε.