«Έφυγε» σε ηλικία 56 ετών, μετά από μια άνιση μάχη για την υγεία του, μια ξεχωριστή προσωπικότητα – σημείο αναφοράς για τον σοσιαλιστικό πατριωτικό χώρο. Έφυγε ο σύντροφος Παύλος Τουμανίδης.
Ο Παύλος γεννήθηκε στον Βύρωνα και συνδέθηκε από τα γυμνασιακά του χρόνια με τους αγώνες της νέας γενιάς στη δεκαετία του 1970 και με τις αντιστασιακές λαϊκο-δημοκρατικές παραδόσεις των Ανατολικών και Νότιων συνοικιών της Αθήνας, στις οποίες εμβάθυνε υπό το πρίσμα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης. Παραδόσεις, των οποίων υπήρξε γνήσιο τέκνο και τις οποίες υπηρέτησε στρατευμένα ως τις τελευταίες στιγμές του.
Ο Παύλος ήταν απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών, εργάσθηκε στην Ολυμπιακή και διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ο.Σ.Π.Α. Ήταν από το 1999 μέλος της Κ.Ε. και του Π.Σ. του ΔΗΚΚΙ και μέλος της ΛΑ.Ε., με συμμετοχή σε επιτροπές της.
Την περίοδο της «αναστροφής του πολιτικού κλίματος του ΄81», όπως ο ίδιος χαρακτήριζε την περίοδο μετά από το 1993 – 1995, περίοδο η οποία συνέπιπτε με την πιο παραγωγική ηλικία στη πολιτική του δράση, ο Παύλος βρέθηκε με αναγνωρισμένες τις πολιτικές του δυνατότητες και με ευρεία καταξίωση στον χώρο του. Δεν αντάλλαξε όμως με τίποτα τα πιστεύω του. Δεν υπέκυψε στην Κίρκη της εξουσίας.
Όχι μόνο διαχώρισε την θέση του, αλλά, σε καιρούς δύσκολους όπου κυριαρχούσε η Ευρωπαϊκή «μεγάλη ιδέα», στάθηκε απέναντι από ό,τι προδιάγραφε για τη χώρα η εκχώρηση της εθνικής της κυριαρχίας. Ανέδειξε με άρθρα και με παρεμβάσεις του τη συνολική ιδεολογική στροφή η οποία συντελείτο με τη συνοδό του Μάαστριχτ ιδεολόγημα του «εκσυγχρονισμού» και της κεντροαριστεράς (ψευδο-αριστεράς) των Κ. Σημίτη – Γ. Παπανδρέου.
Ιδεολόγημα, το οποίο, δέσποζε όλα τα επόμενα χρόνια και έμελλε να καθορίσει και την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδεολόγημα που χρησιμοποιείται τώρα, μαζί με τη Κίρκη της εξουσίας, ως βάση της προσχηματικής, κούφιας αντι-δεξιάς ρητορείας, για την μεταλλαγή των κοινωνικών δυνάμεων που αντιστάθηκαν στα μνημόνια και στη νέο-φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, και ακολούθησαν στο δημοψήφισμα του 2015 την Αριστερά.
Αλλά δεν ήταν αυτό το κύριο σημείο που τον ξεχώριζε και προσέδιδε εμβληματικά στοιχεία, επάνω σε μια στέρεα συγκροτημένη προσωπικότητα.
Ο Παύλος, συνδύαζε την αυθεντική ελληνική λαϊκότητα και αμεσότητα στον πολιτικό του λόγο, με την πολιτική επάρκεια και την υψηλή ιδεολογική κατάρτιση. Παρήγαγε πολιτικό λόγο, ο οποίος, όπως αποδεικνύεται από τα γραπτά που μας αφήνει, χωρίς να χάνει την αμεσότητά του, δομείται με πρωτογενή στοιχεία, σε αντίθεση με τον διαδεδομένο μετανεωτερικό – σοφιστικό πολιτικό λόγο των καιρών μας.
Παράλληλα, συνδύαζε την ανυποχώρητη στάση αρχών, την ελευθερία σκέψης και το ανυπότακτο πνεύμα που βγάζει αυτός ο τόπος, με την ενσυνείδητη προσήλωση στην οργανωμένη πάλη και την υπόθεση του Ενιαίου Μετώπου.
Ιδιαίτερα ασχολήθηκε, από τα χρόνια που θήτευσε στον ιδεολογικό τομέα της πρώτης περιόδου του ΠΑΣΟΚ, και θα μείνει γνωστός για την συμβολή του -κυρίως μετά το 1990 και την ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων- στα γεωπολιτικά και στα μεγάλα εθνικά ζητήματα, στο Παλαιστινιακό και κυρίως τον τουρκικό επεκτατισμό στο Αιγαίο και την πολύπαθη Κύπρο.
Ήταν από τους πρώτους που αρθρογράφησαν από το 2011 και πήραν θέση για την υπεράσπιση της Συρίας, αντιλαμβανόμενος την σημασία και τον χαρακτήρα αυτού του πολέμου, κόντρα στο ρεύμα που μιλούσε για εμφύλιο.
Ήταν από τους πρώτους που κάλεσε να υπάρξει ένα κίνημα αλληλεγγύης στην χώρα μας, αντιδιαστέλλοντας τον αληθινό διεθνισμό απ΄ τον φιλελεύθερο δικαιωματισμό της Παγκοσμιοποίησης. Ήταν από τους πρώτους που συνέδεσαν τον αγώνα για εθνική και λαϊκή απελευθέρωση, που απαιτείται στη χώρα μας, με τον αγώνα κατά του νέου κύκλου επεμβάσεων και σταυροφοριών της Δύσης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης για τον Παύλο Τουμανίδη
Ο Παναγ. Λαφαζάνης μόλις πληροφορήθηκε την πρόωρη απώλεια του Παύλου Τουμανίδη έκανε την παρακάτω δήλωση:
“Με αισθήματα οδύνης και πόνου πληροφορήθηκα την απώλεια ενός φίλου, ενός αληθινού λαϊκού αγωνιστή και φλογερού πατριώτη. Ενός συντρόφου με απαράμιλλο ήθος, ανιδιοτέλεια, σεμνότητα, αφοσίωση σε αρχές και αξίες και απεριόριστη συνέπεια, του Παύλου Τουμανίδη.
Καλό ταξίδι φίλε, η μνήμη σου θα θερμαίνει πάντα με ελπίδα και θέληση τις καρδιές μας. Τα βαθιά συλλυπητήρια μας στην οικογένεια σου.”