Τον Μάη θα κληθούμε όλοι να ψηφίσουμε τους ευρωβουλευτές μας. Η μικρή Ελλάδα θα στείλει τους εκπροσώπους της στο Ευρωκοινοβούλιο και δίπλα με τους Γάλλους και Γερμανούς συναδέλφους τους θα αποφασίζουν για την τύχη των λαών της Ευρώπης.
Φυσικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν έναν ευγενικό σκοπό, ασχέτως σε ποιο κόμμα ανήκουν. Και εκεί υπάρχουν «διεθνή» κόμματα: της Αριστεράς, του Κέντρου, της Δεξιάς, που το καθένα από τη σκοπιά του επιδιώκει την ευημερία και την ευτυχία μας. Και αυτό δηλώνουν στις προεκλογικές τoυς διακηρύξεις. Αλλά φυσικά ο καθένας με διαφορετική μέθοδο.
Περιττό να πούμε πως οι ευρωβουλευτές μας έχουν κάνει λαμπρές σπουδές στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, συχνά έχουν περισσότερα προσόντα από αυτά των Ευρωπαίων συναδέλφων τους. Και γι’ αυτό διαπρέπουν. Ο,τι πει Ελληνας ευρωβουλευτής, όχι σπάνια, γίνεται τσιτάτο. Και υπάρχουν περιπτώσεις που τους συγκρίνουν με τους αρχαίους κλασικούς.
Η ως άνω παράγραφος που μόλις διαβάσατε, είναι όλη ψευδής. Και για να γίνω πιο κατανοητός, είναι fake news, εκτός από τον μήνα των εκλογών. Αλλά θα μπορούσε να την είχε επινοήσει κάποιο γραφείο δημοσίων σχέσεων.
Και ο μέσος Ελληνας ψηφοφόρος θα το έχαβε, όπως έχει συνηθίσει εξάλλου να τρώει αμάσητα τα λόγια των κομμάτων εξουσίας. Είναι αλήθεια πως μια Ενωμένη Ευρώπη των λαών την είχαν ονειρευτεί πολλοί στοχαστές. Εκτός από την κατάργηση της φτώχειας, ήθελαν και την απαγόρευση των πολέμων.
Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την επέλαση των βαρβαρικών φυλών –που σε τελική ανάλυση αυτές διαμόρφωσαν τα ευρωπαϊκά έθνη-κράτη– δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή οι πόλεμοι. Ενας μάλιστα κράτησε εκατό χρόνια. Και όντως, η παύση των πολέμων έγινε πραγματικότητα για την Ευρώπη. Αλλά δεν καταργήθηκαν οι πόλεμοι. Απλά μεταφέρθηκαν στην περιφέρεια. Πράγματι, έχουμε ζήσει τα τρία τέταρτα ενός αιώνα με ειρήνη. Τέτοιο μεγάλο ειρηνικό διάστημα δεν έχει ξαναγνωρίσει η Ευρώπη.
Ομως η φτώχεια όχι μονάχα δεν καταργήθηκε, αλλά αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Οχι μονάχα στις χώρες του Νότου αλλά και στον ανεπτυγμένο Βορρά, που εξαθλιώνει τις μεσαίες τάξεις και μετατρέπει τους φτωχούς σε σκουπίδια. Γιατί αυτό; Η καπιταλιστική επανάσταση του νεοφιλελευθερισμού, που επικράτησε σε όλη την υφήλιο, στηρίζεται πάνω στον κανιβαλισμό.
Οι άνθρωποι είναι προς βρώσιν. Δεν έχουν αξία. Μόνο το κέρδος μετράει. Και προϋπόθεση αυτής της ανάπτυξης είναι οι ανισότητες. Οσο πιο μεγάλη είναι η απόσταση μεταξύ φτωχών και πλουσίων, τόσο τα κέρδη αυξάνονται. Από τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού που μας κυβερνούν στο όνομα της Αριστεράς και της Προόδου, θα ήθελα την άποψή τους για κάποια στοιχεία που μας γνωστοποίησε η Παγκόσμια Τράπεζα.
Πεντακόσιες εταιρείες έχουν περιουσία όσο το 52,8% του παγκόσμιου πλούτου. Η Exxon Mobil είναι πιο πλούσια από την Αυστρία. Η General Motors ξεπερνάει κατά πολύ το ΑΕΠ της Δανίας. Οι 562 πιο πλούσιοι άνθρωποι στον κόσμο είδαν να αυξάνεται η περιουσία τους μεταξύ 2010-2015 κατά 41%.
Την ίδια περίοδο 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, περίπου ο μισός πληθυσμός του πλανήτη, έχασε 44% από τα εισοδήματά του. Αυτοί είναι οι νέοι κυρίαρχοι του κόσμου. Και όχι μόνο οικονομικά. Ελέγχουν κατά απόλυτο τρόπο την πολιτική και κοινωνική ζωή, όπως και τα ΜΜΕ, και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Στη Γαλλία πέντε άνθρωποι ελέγχουν το 80% του Τύπου.
Στο Ευρωκοινοβούλιο δεν λαμβάνεται καμία απόφαση. Απλά επικυρώνουν τις αποφάσεις που έχει πάρει η Κομισιόν, όργανο που δεν έχει εκλεγεί από κανέναν. Το ίδιο ισχύει και για την Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Στην ουσία οι παλιοί ιμπεριαλιστές της Ευρώπης, που κάποτε είχαν 160 αποικίες σε όλο τον κόσμο, περίπου το 70% του πλανήτη, και σ’ αυτές οφείλουν τον πλούτο τους, συνεχίζουν την ίδια πολιτική, αλλά με άλλα μέσα.
Πια δεν χρειάζονται πόλεμοι και στρατιωτικά αγήματα για να κλαπεί ο πλούτος μιας χώρας. Μια πίστωση αρκεί και η χώρα γίνεται αποικία. Οπότε όλος της ο πλούτος πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους το οποίο αναπαράγεται και δεν τελειώνει ποτέ. Και αν μια κυβέρνηση δεν υποταχθεί πλήρως στους κανίβαλους του καπιταλισμού, είναι αναλώσιμη. Και όπου η Αριστερά προσαρμόστηκε στην πραγματικότητα, έγινε πιο δεξιά και από τη δεξιά και πήρε μέτρα που δεν θα τολμούσε να πάρει μια συντηρητική κυβέρνηση.
Δεν είναι πρώτος ο Τσίπρας που έκανε κωλοτούμπα. Είχε προηγηθεί η Σοσιαλδημοκρατία που στη Γερμανία ήταν το κόμμα του Μαρξ. (Ο πρώτος τόμος του Κεφαλαίου, που εκδόθηκε όσο ζούσε, πούλησε 42 αντίτυπα. Ας ενθαρρυνθούν οι νέοι συγγραφείς που θα συγκρίνονται με τον Κάρολο).
Αποτέλεσμα: Εδωσαν την κοινωνική τους βάση σε ακροδεξιά και φασιστικά κινήματα που βρήκαν έκφραση μέσα από τον εθνικισμό σαν αντίθεση στον πολυεθνισμό της Ευρώπης. Και αν η Μαρίν Λεπέν έρθει πρώτη στις εκλογές του Μαΐου και επαναλάβει την επιτυχία της στις εθνικές, τότε η έξοδος της Γαλλίας ίσως θα πρέπει να αναμένεται. Και τα πράγματα γίνονται πιο μαύρα απ’ ό,τι είναι. Μετά τον εθνικισμό ακολουθεί ο πόλεμος.
*Πηγή: efsyn.gr
