Το ακούσαμε και αυτό από τον Αλ. Τσίπρα και περίπου πέσαμε από τα σύννεφα.
Αντί ο Αλ. Τσίπρας να ζητήσει συγκλίσεις και πολιτικές ισοτιμίας εντός της ΕΕ, βρήκε ενδιαφέρουσα την συζήτηση για την “Ευρώπη των διαφοροποιημένων βαθμών ολοκλήρωσης” (έτσι χρυσώνει φραστικά το χάπι των πολλών ταχυτήτων), αρκεί , όπως είπε, την αλλαγή των Συνθηκών να την αποφασίζουν οι λαοί και οι ενισχυμένες συνεργασίες να είναι ανοικτές.
Θα μου πείτε τί τον ενδιαφέρουν τον Αλ. Τσίπρα οι πολλαπλές ταχύτητες.
Έτσι κι αλλιώς η Ελλάδα προτεκτοράτο θα παραμείνει και θα βρίσκεται στον πάτο. Τώρα, αν ο χωρισμός της ΕΕ σε κύκλους πατρκίων και πληβείων θεσμοθετηθεί κιόλας και το χάσμα μεταξύ τους διευρυνθεί περαιτέρω, του είναι αδιάφορο και στο κάτω – κάτω δεν είναι αυτός ο λόγος για να δυσαρεστήσει στη Σύνοδο την Μέρκελ και τον Ολάντ.
Άλλωστε σκέφτηκε η θέση της χώρας δεν θα αλλάξει. Στο βυθό ήταν και στο βυθό θα μείνει. Θα ήθελε όμως να διατηρεί ανοιχτή την αυταπάτη πως κάποτε με χρόνια και καιρούς…Οι λαοί μπορούν να ζήσουν χωρίς πολλά και απαραίτητα. Χφρίς αυταπάτες, όμως, όχι!
ΕΕ και ξερό ψωμί αδέρφια!
