Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για την 75η επέτειο από τη «Μάχη της Κοκκινιάς», που έγινε στις 6, 7 και 8 Μαρτίου το 1944, πραγματοποιήθηκαν την Πέμπτη, 7 Μαρτίου, στη Μάντρα του Μπλόκου της Κοκκινιάς και στην πλατεία Δαβάκη του Δήμου Νίκαιας-Αγ.Ρέντη.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Δαβάκη με επιμνημόσυνη δέηση και στη συνέχεια με ομιλία από τον υπεύθυνο του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης Νίκαιας-Αγ.Ι.Ρέντη Αλέξανδρο Στεφανίδη για το ιστορικό της ημέρας. Μπουκέτα με κόκκινα γαρύφαλλα κατέθεσαν μεταξύ άλλων οι Δημήτρης Στρατούλης εκ μέρους της ΛΑΕ και Κώστας Παπαδόπουλος, δημοτικός Σύμβουλος και υποψήφιος Δήμαρχος με την «Κίνηση πολιτών Νίκαιας Ρέντη Κόντρα στο ρεύμα».
Στις 7 το απόγευμα στη Μάντρα Μπλόκου Κοκκινιάς μίλησε ο ομότιμος καθηγητής πολιτικής επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) Ηλίας Νικολακόπουλος με θέμα «Ο εκλογικός χάρτης στις περιοχές του Πειραιά μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο». Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης και η Μάντρα Μπλόκου Κοκκινιάς.
Η «Μάχη της Κοκκινιάς» αποτελεί μια σημαντική στιγμή στην ιστορία της πόλης της Νίκαιας, καθώς σηματοδοτεί μια περίοδο αντίστασης του ελληνικού λαού κατά των Γερμανών κατακτητών.
Σε όλη τη διάρκεια παραμονής των Γερμανών κατακτητών στον ελλαδικό χώρο ο αγώνας του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ της Αθήνας, του Πειραιά και των συνοικιών έπαιξε κυρίαρχο και αποφασιστικό ρόλο για την εθνική απελευθέρωση.
Ενέργειες, όπως σαμποτάζ, απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις, σε συνδυασμό με τον συνειδητό χαρακτήρα του αγώνα προκάλεσαν την αντίδραση των κατακτητών με αποτέλεσμα οι περιοχές αυτές να βρίσκονται σε μία διαρκώς εμπόλεμη κατάσταση.
Μεταξύ αυτών ήταν και η Κοκκινιά, η οποία λόγω της εργατικής σύνθεσής της, επέδειξε ένα ιδιαίτερα αγωνιστικό πνεύμα με κύρια χαρακτηριστικά τη μαζικότητα και την οργανωμένη αντίσταση. Οι Γερμανοί κατακτητές γνώριζαν ότι ένα “πλήγμα” στη Κοκκινιά θα αποτελούσε καίριο “πλήγμα” στο αγωνιστικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα.
Την Κυριακή, 5 Μαρτίου του 1944, οι Κοκκινιώτες πραγματοποιούν συλλαλητήριο κατά της τρομοκρατίας στην πλατεία του Αγίου Νικολάου, ενώ με το πέρας του οι συγκεντρωμένοι δέχτηκαν πολυμέτωπη επίθεση από τις δυνάμεις κατακτητών.
Την επόμενη ημέρα, Δευτέρα 6 Μαρτίου, ο Πειραιάς συμπαραστέκεται στον λαό της Κοκκινιάς με μία μαζική πανεργατική απεργία με καθολική συμμετοχή, αλλά και πάλι η Κοκκινιά δέχεται σχεδιασμένη επιδρομή από γερμανούς και ταγματασφαλίτες, που καταλήγει σε αιματοχυσία.
Την Τρίτη 7 Μαρτίου οι επιθέσεις των Γερμανών εντείνονται, γίνονται μάχες σώμα με σώμα για την κατάληψη του κάθε δρόμου, αλλά μέχρι τις 11 το πρωί η αντίσταση έχει καμφθεί λόγω έλλειψης πυρομαχικών, αφού ο ανεφοδιασμός από τις γύρω περιοχές είναι αδύνατος. Η Κοκκινιά έχει κυκλωθεί από περίπου 1800 Ναζί, οι οποίοι διανυκτερεύουν στην περιοχή και κατά τη διάρκεια της νύχτας κάνουν επιδρομές στην πόλη τρομοκρατώντας, ερευνώντας εξονυχιστικά τα σπίτια και συλλαμβάνοντας Κοκκινιώτες.
Το πρωί της Τετάρτης 8 Μαρτίου εκτελούνται οι συλληφθέντες της 5ης Μαρτίου, ενώ αργά το απόγευμα 300 αιχμάλωτοι μεταφέρονται στο Χαϊδάρι.
Έπειτα, η Κοκκινιά ανασαίνει προσωρινά κι εξακολουθεί τον αγώνα μέχρι το επόμενο μεγάλο δολοφονικό χτύπημα των γερμανών ναζιστών και των ελλήνων ταγματασφαλιτών στο μπλόκο της Κοκκινιάς, που πραγματοποιείται 5 μήνες μετά.
