Από το «πειρατικό του Στάθη» στο Ποντίκι, 21-6-2018
Εις την Πόλιν
Στο κακόγουστο και μεγαληγορικό σποτ του Ερντογάν υπάρχει μια σημειολογία κάπως παράξενη για το ανυποψίαστο δυτικό μάτι και παντελώς ακατάληπτη για τους Έλληνες που η ταυτότητά τους βρίσκεται σε κατάσταση silver alert.
Στο εν λόγω προεκλογικό σποτ ο Ερντογάν αφηγείται το τουρκικό έπος ξεκινώντας απ’ τον Αλπ Αρσλάν, τον νικητή του Μαντζικέρτ, δείχνοντας έτσι ότι ακόμα και σήμερα ο ετεροκαθορισμός του νομάδα εν σχέσει με τη λεία του διαπερνά την ταυτότητά του.
Ίσως αυτό το συμπέρασμα θα μπορούσε να θεωρηθεί η υπερβολή μιας ιδιότροπης ανάγνωσης, αν ο Ερντογάν δεν συνέχιζε την απαγγελία του παροτρύνοντας την Τουρκία «να προχωρήσει – την παρακολουθεί η Ιστανμπούλ», η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη!
Η είδηση (με την αρχαία έννοια, της κρυμμένης ανακοίνωσης) σε όλο αυτό, αφορά στην κυρίαρχη ομάδα των Οθωμανών που εξουσιάζουν διαχρονικώς την Τουρκία και τη σχέση τους με το πιο πολύτιμο απόκτημά τους, την Κωνσταντινούπολη. Είναι παράδοξο, αλλά τόσους αιώνες μετά, η κυρίαρχη Οθωμανική σέχτα φαίνεται να νιώθει την Πόλη λάφυρο κι όχι πατρίδα.
Ίσως για αυτό να νιώθουν αενάως οι Οθωμανοί λάφυρα, τις πατρίδες των άλλων…
Στη χώρα της Φαιδράς Πορτοκαλέας, νοτίως της Βόρειας Μακεδονίας, έχουμε καταντήσει να χρησιμοποιούμε τον όρο «Μακεδονομάχοι» απαξιωτικά και ονειδιστικά! Ας μας βοηθήσει ο Θεός…
Τόμος πρόλογος για τον Ερντογκάν και την Ιστορική αναδρομή της Τουρκίας μέσα από τα μάτια του Ερντογκανισμού και του νεοοθωμανισμού μόνο και μόνο για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως “είμαστε έθνος ανάδελφων” και το γνωστό πως οι έριδες και η έλλειψη συνοχής του “Έθνους” μας είναι υπεύθυνα για τα δεινά μας. Σε αντίθεση με την Τουρκία που αυτό το έχει καταφέρει.
Τον πιάνει ο πόνος που ο όρος “Μακεδονομάχοι” δεν έχει την παλιά του αίγλη. Δεν καταλαβαίνω γιατί ανησυχεί, αφού αυτό το καρναβάλι με τους “Μακεδονομάχους” και τους “Βουκεφάλες” ακόμα περνάει σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Προφανώς και βλέπει πως ο ορθολογισμός μέρα με τη μέρα παίρνει θέση απέναντι στα παραμύθια και τους μύθους.
Το να είσαι όμως ορθολογιστής είναι “εθνικά επιζήμιο” άσχετα εάν το “εθνικό” στηρίζεται σε παραμύθια. Για να το αιτιολογήσει δίνει και την θεολογική του διάσταση “Ας μας βοηθήσει ο Θεός…” . Αιτιολόγηση που θα επικροτούσε και ο πιο συντηρητικός σκοταδιστής