Γενικά κριτήρια – Μενίδι Αττικής – Αιτωλικό Αιτ-νίας
Το βασικό κίνητρο του κειμένου είναι καταρχήν να απαντήσει στη συστημική αντζέντα της «ασφάλειας» . Από το Αριστοτέλειο και τη χρήση ναρκωτικών και το Μενίδι της περιθωριοποίησης και εγκληματικοποίησης , στο Αιτωλικό των διαρρήξεων , επιχειρείται να μετατεθεί το κέντρο βάρος της δημόσιας συζήτησης από το κοινωνικό ζήτημα , τη φτώχεια και τα μνημόνια , στην εγκληματικότητα που εχει υποτίθεται εισβάλει στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Ο βασικός μου ισχυρισμός είναι ότι αυτή είναι μια ψευδής εικόνα με καθαρή πολιτική σκοπιμότητα υπερ των πολιτικών λιτότητας.
Το δεύτερο κίνητρο αφορά στην επικαιροποίηση της αριστερής σκοπιάς στο θέμα της εγκληματικότητας. Η αριστερά εμφανίζεται συμφιλιωτική προς την αντζέντα της «ασφάλειας» . Υποχωρεί στην πίεση που ασκεί η κυρίαρχη ιδεολογία και προπαγάνδα για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι έχει υποχωρήσει συνολικότερα η σοσιαλιστική στρατηγική , αλλα και γιατί προσωρινά η αριστερά αδυνατεί να οργανώσει την πάλη για καλύτερη ζωή με συγκεκριμένο τρόπο , όχι αφηρημένα , αλλα γύρω από συγκεκριμένους στόχους πάλης. Ο δεύτερος βασικός ισχυρισμός μου είναι ότι η αντζέντα της «ασφάλειας» αφορά στο πρόγραμμα και στις ιδέες της Δεξιάς . Η Δεξιά αγκαλιάζει την αντζέντα της ασφάλειας επιχειρώντας να γύρει στην μεριά της την πλάστιγγα των ιδεών. Καθόλου τυχαία η Χρυσή Αυγή διεξάγει αυτή τη στιγμή μια πανελλαδική καμπάνια κατα των τσιγγάνων – Ρομά και στο Μενίδι και στην Αιτωλοακαρνανία. Η αριστερά και οι οργανώσεις της κοινωνικής αντίστασης πρέπει να προβάλουν τις δικές τους ερμηνείες και να επιβάλλουν την κοινωνική αντζέντα . Όχι « ασφάλεια» , αλλά δουλειά- μόρφωση – δικαιώματα.
Το κυρίαρχο ψεύδος – η εγκληματικότητα καλπάζει.
Τι λένε τα στατιστικά της Ελληνικής Αστυνομίας για το σωτήριο μνημονιακό έτος 2016 ;
«Το έτος 2016 καταγράφεται μείωση σε κατηγορίες αδικημάτων που επηρεάζουν άμεσα το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών και συγκεκριμένα μειώθηκαν οι ανθρωποκτονίες σε ποσοστό 5,8%, οι ληστείες εντός οικιών σε ποσοστό 12,5%, οι ληστείες εντός καταστημάτων σε ποσοστό 12,3 % και οι κλοπές-διαρρήξεις οικιών σε ποσοστό 2,5%.» Πηγή Ημερησία 20-6-17.
Αντιθέτως « …καταγράφονται περισσότερες αρπαγές τσαντών, ληστείες για κινητά τηλέφωνα και μικροποσά, σε σούπερ μάρκετ, σε μίνι μάρκετ, σε περίπτερα και σε πρατήρια υγρών καυσίμων»
Ο συντάκτης της έκθεσης ,η ίδια η Ελληνική Αστυνομία δηλαδή , διαπιστώνει μείωση της βαρύτερης εγκληματικότητας υψηλού ρίσκου και οργάνωσης και άνοδο της μικροεγκληματικότητας με στόχο μικροποσά , χωρίς ειδική προετοιμασία ή κίνδυνο θυμάτων στους πολίτες ή στα όργανα της τάξης. Η περίπτωση των ληστειών είναι χαρακτηριστική. Μείωση των ληστειών που εντάσσονται στη βαρύνουσα εγκληματικότητα, όπου ενδεικτικά καταγράφηκαν:
- 116 λιγότερες σε οικίες (816 έναντι 932)
- 30 λιγότερες εντός καταστημάτων (214 έναντι 244)
- 11 λιγότερες σε πρακτορεία Ο.Π.Α.Π. (31 έναντι 42)
- 5 λιγότερες σε τράπεζες (14 έναντι 19)
- 3 λιγότερες σε ταχυδρομικούς διανομείς (4 έναντι 7)
Αντίστροφα αύξηση στις περιπτώσεις των ληστειών που σχετίζονται με τη μικροεγκληματικότητα ,ενδεικτικά:
- 544 επιπλέον σε κινητά τηλεφώνα –μικροποσά (1.810 έναντι 1.266)
- 74 επιπλέον αρπαγές τσαντών (501 έναντι 327)
- 48 επιπλέον σε σούπερ μάρκετ (127 έναντι 79)
- 46 επιπλέον σε περίπτερα (105 έναντι 59
Είναι εξαιρετικά εύγλωττα τα στοιχεία από μόνα τους. Η εγκληματικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας είναι πολιτικός μύθος. Αντιθέτως η διαρκώς διογκούμενη φτωχοποίηση της κραυγάζει. Το πραγματικό έγκλημα των ένοπλων συμμοριών που αποσκοπούν σε μεγάλα ποσά εχουν υποχωρήσει ( μάλλον γιατί σπανίζουν πλέον τα μεγάλα ποσά ) ενώ αυξάνονται ενέργειες που δεν θα γίνονταν από ανθρώπους που εργάζονται και διατηρούν ακόμη την αξιοπρέπεια και την υγεία τους φυσική και ψυχική. Και το κερασάκι στην τούρτα της λιτότητας και της ανεργίας , αύξηση στα περιστατικά επαιτείας κατά 19,4 % (3.115 έναντι 2.609 το 2015 ).
Αυτή είναι η πραγματικότητα . Όσοι κραυγάζουν για «ασφάλεια» δεν ενδιαφέρονται για την καθημερινότητα των πολιτών , αλλα νομιμοποιούν τη μαζική φτώχεια. Η πολιτική δεξιά εχει κάθε λόγο να το κάνει. Ξεπλένει τη λιτότητα και τον νεοφιλελευθερισμό σε βαρος των φτωχών , των μειονοτήτων , των προσφύγων και την ίδια στιγμή στηρίζει με προσλήψεις και επιπλέον μέσα και πόρους ένα τμήμα της κοινωνικής της βάσης , τα σώματα ασφαλείας και τις εταιρείες ιδιωτικής ασφάλειας. Τα συνδικάτα και οι κοινωνικές οργανώσεις όμως δεν μπορούν παρα να καταδείξουν τις ευθύνες των πολιτικών που εφαρμόζονται . Να υπερασπιστούν τη δική τους κοινωνική βάση , την ενότητα της ανεξαρτήτως χρώματος , θρησκεύματος και εθνικής καταγωγής. Η μόνη ασφάλεια για τα λαικά στρώματα είναι αυτή της μόνιμης και αξιοπρεπούς εργασίας , της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων. Η ήττα της πολιτικής και κοινωνικής δεξιάς , των μνημονιακών κομμάτων και πολιτικών.
Η περίπτωση του Μενιδίου
Την ξεχωρίζω γιατί συνδυάζει όλες τις πιθανές παραμέτρους. Ακραία φτώχεια και περιθωριοποίηση , μια μεγάλη ομάδα «ανεπιθύμητων συμπολιτών» , σωρρευμένες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας. Δεν θα επαναλάβω πολλά σωστά που εχουν ειπωθεί για τον ρατσισμό σε βάρος των αθιγγάνων ( βλεπε https://www.kar.org.gr/2017/06/12/to-avgo-tou-fidiou-ekkolaptete-eki-opou-perissevi-i-exathliosi-ke-apousiazi-i-aristeri-protasi/ ) . Στη περίπτωση όμως του Μενιδίου δεν συγκροτούν γραμμή από μόνα τους. Όπως γραμμή δεν είναι και οι «καινοτομίες» αναρχικών , τύπου «πολιτοφυλακής» εναντίον των εμπόρων στα Εξάρχεια. Παγκόσμια Ημέρα κατά των ναρκωτικών η χτεσινή , αλλα ο χημικός πόλεμος σε βαρος της ελληνικής νεολαίας και της λαικής οικογένειας συνεχίζεται. Είναι αδύνατη η λύση στο Μενίδι και σε όλα τα σύγχρονα γκέττο χωρίς αντιμετώπιση της μαζικής ουσιοεξάρτησης στην Ελλάδα που συνεχίζει να εχει το ρεκόρ των υψηλότερων δεικτών στο πρόβλημα από κάθε άλλη ευρωπαική χώρα. Η ουσιοεξάρτηση εγκληματικοποιεί χρήστες και τοπική κοινωνία , το μαύρο χρήμα που προέρχεται από εκεί διαφθείρει τις αρχές και μηχανισμούς του κράτους. Όσο οι χιλιάδες των χρηστών παραμένουν μια εν δυνάμει μαζική πελατεία τόσο αυτές οι πλευρές θα οξύνονται. Η μαζική και ολοκληρωμένη ένταξη της υποκατάστασης στα δημόσια Νοσοκομεία και η ανάκτηση της δυνατότητας κάθε γενικού παθολόγου να συνταγογραφήσει οπιούχα υπο προυποθέσεις , είναι μονόδρομος. Μονον αυτή η λύση μπορεί να εξασφαλίσει αποτελέσματα. Υποχώρηση της διακίνησης που στρατολογεί καινούργιους χρήστες και των κερδών που συντηρούν το κύκλωμα της διακίνησης. Η νομιμοποίηση των οπιοειδών πρέπει να γίνει αίτημα και του επιστημονικού κόσμου και του δικαιωματικού κινήματος. Για να αντιληφθούμε τη διάσταση αυτης της μηχανής να θυμηθούμε το πόρισμα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς για το ελληνικό χρημαστιστήριο . Το 25% των ποσών που έπεσαν εκεί κατά την ακμή του προέρχονταν από την εμπορεία ναρκωτικών.
- Τι είναι το έγκλημα για την Αριστερά ;
Η αριστερή σκέψη δεν αρνείται την ύπαρξη του εγκλήματος ως αντικειμενικής κοινωνικής πραγματικότητας. Το έγκλημα υπάρχει ανεξαρτήτως αν προβλέπεται από τον ποινικό νόμο και ορίζεται με κριτήρια εξωνομικά. Αφορά στην πράξη που παραβιάζει τα καθορισμένα πολιτικά δικαιώματα , στην αξιοπρεπή διατροφή και στέγαση , στον αυτοπροσδιορισμό και αυτοδιάθεση. Είναι το πλέγμα των ταξικών σχέσεων που εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο και την εργασία του , συντελεί στη δυστυχία του και του στερεί τις δυνατότητες του. Οι πολιτικές λιτότητας , ο ιμπεριαλισμός , ο σεξισμός και ο ρατσισμός είναι μηχανές εγκλήματος.
- Τι είναι το δίκαιο ;
Το ποινικό δίκαιο από την άλλη θεωρείται αποτέλεσμα σύγκρουσης και όχι συναίνεσης μεταξύ ομάδων με διαφορετικά και αντιδιαμετρικά αντίθετα κοινωνικά συμφέροντα. Αντανακλά τον συσχετισμό δύναμης μεταξύ τους και όχι κάποια αυθύπαρκτη ηθική αξία. Άλλο δίκαιο , άλλο δικαιοσύνη. Βιωματικά σίγουρα το γνωρίζουμε όλοι . Προφανώς καποιες από τις προβλέψεις του δικαίου στις καπιταλιστικές κοινωνίες όπως οι διατάξεις για τις ανθρωποκτονίες και τις σωματικές βλάβες , είναι αναγκαίες για την ομαλή συμβίωση ακόμα και υπο σοσιαλιστικό καθεστώς. Στον καπιταλισμό όμως εχουν ισχύ μονον εφόσον συμβάλλουν στη συντήρηση του καθεστώτος. Όταν αυτό απειληθεί μπορεί να εξαπολυθεί η πλέον παράνομη και βίαιη καταστολή. Αυτό το εχουν βιώσει ιστορικά και σύγχρονα όσοι αντιστάθηκαν στις συνέπειες ενός συστήματος που στηρίζεται στο κέρδος των λίγων
«Ξέρουμε πως η ριζική κοινωνική αιτία των εκτρόπων, που αποτελούν παράβαση των κανόνων συμβίωσης, είναι η εκμετάλλευση των μαζών, η φτώχια και η εξαθλίωσή τους. Με την εξάλειψη αυτής της βασικής αιτίας, τα έκτροπα θα αρχίσουν αναπόφευκτα να απονεκρώνονται» Λένιν.
Η μαρξιστική ματιά αντιμετωπίζει το έγκλημα , την κοινωνική απόκλιση μεσα στο κοινωνικό πλαίσιο που τα προσδιορίζει. Η αντιμετώπιση του εγκλήματος ως εκούσιας συμπεριφοράς του δράστη , δεν ανήκει στο σύμπαν το δικό της. Αναδεικνύει την επίδραση που ασκούν οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και της κοινωνικής συμπεριφοράς ενός ατόμου. Από αυτή την άποψη η ατομική ευθύνη διαμορφώνεται μέσα σε δοσμένα κοινωνικά πλαίσια. Σε αυτά της εκμετάλλευσης των πολλών , της συντριβής της υπόστασης και των δυνατοτήτων τους. Η αριστερά μεταθέτει το βάρος από το έγκλημα στη βλάβη , από την τιμωρία στη θεραπεία , από τον αστυνομικό έλεγχο στα δημοκρατικά δικαιώματα , από την ποινική δικαιοσύνη τελικά στην κοινωνική δικαιοσύνη. Κρίνει υπο το ταξικό πρίσμα και απο τη σκοπιά της απελευθέρωσης της κοινωνίας από τα δεσμά του καπιταλισμού , της μεγαλύτερης σχολής εγκλήματος που γέννησε ποτέ η ανθρώπινη ιστορία.
