Παρατηρούμε, όχι με ιδιαίτερη έκπληξη είναι αλήθεια, ότι το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών συστημικών μέσων ενημέρωσης συμπεριφέρεται με μεγάλη λεπτότητα και αβρότητα απέναντι στον Φαγιέζ αλ Σάρατζ, τον οποίον αποκαλούν ευγενέστατα πρωθυπουργό της Λιβύης και αναφέρουν ως νόμιμη την κυβέρνηση του.
Και αυτό παρότι ο Φαγιέζ αλ Σάρατζ και η κυβέρνησή του δεν έχουν την εμπιστοσύνη της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης, ελέγχουν το πολύ έως το 20% του λιβυκού εδάφους, υπάρχουν δια της στήριξης μιας ξένης δύναμης, της Τουρκίας, με την οποία μάλιστα έχει συνομολογήσει παρανόμως ένα αυθαίρετο μνημόνιο, το οποίο καταφανέστατα καταπατά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.
Αντιθέτως, τα περισσότερα συστημικά μέσα ενημέρωσης χρησιμοποιούν περιφρονητικά και υποτιμητικά τη λέξη “καθεστώς” για να ονοματίσουν και να χαρακτηρίσουν τη νόμιμη κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ, παρότι η τελευταία είναι δημοκρατικά εκλεγμένη, σέβεται απολύτως τη διεθνή νομιμότητα, δεν έχει ενοχλήσει ποτέ τη χώρα μας, αντίθετα μας έχει στηρίξει σε όλα σχεδόν τα μέτωπα που αντιμετωπίζουμε, ενώ ταυτόχρονα υφίσταται μια άθλια εισβολή από την Τουρκία του Ερντογάν, η οποία συνιστά μια απειλή για όλες σχεδόν τις χώρες και τους λαούς της περιοχής.
Μια λαϊκή ρήση λέει ότι ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται.
Δεν κρύβονται όμως ούτε η υποκρισία ούτε η υποτέλεια που επιδεικνύει μεγάλο μέρος του συστημικού τύπου, “αρετές” που φαίνεται δεν χαρακτηρίζουν μόνο τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Τέλος, αλγεινότατη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ακόμα και το επίσημο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων ΑΠΕ-ΜΠΕ χρησιμοποιεί κατά κόρον τη λέξη “καθεστώς” όταν αναφέρεται στη νόμιμη κυβέρνηση Άσαντ. Καλά, η Ελλάδα μπορεί να μην έχει διπλωματικές σχέσεις με τη Συρία, αλλά είναι αδιανόητο, ιδιαίτερα για το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων, να χρησιμοποιεί προσβλητικούς όρους για την νόμιμη κυβέρνηση μιας χώρας, αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ, η οποία αγωνίζεται ενάντια στον Τούρκο εισβολέα για να αποκαταστήσει την κυριαρχία και την ακεραιότητά της.
K.M
