Δημόσιο χρέος, χρέος επί του ΑΕΠ, έλλειμα, κατά κεφαλήν εισόδημα, αγοραστική δύναμη, βιοτικό επίπεδο. Παγκοσμίως δείκτες της οικονομίας μιας χώρας και της ποιότητας ζωής των πολιτών. Για την Ελλάδα τι;
Το 2010 προκειμένου να μας χώσουν στο ΔΝΤ, να διαγράψουν όλα τα κεκτημένα κοινωνικά και εργασιακά κεκτημένα δικαιώματα και να λεηλατήσουν τη χώρα, επικαλέστηκαν το έλλειμμα της χώρας το οποίο ήταν πλασματικό σε σχέση με το έλλειμα που υπήρχε τότε (μιλάνε για 15% πλασματικό και 9% πραγματικό), κάτι για το οποίο αρχικά υπήρξε καταδίκη και μετέπειτα απόλυτη προστασία από ψηλά για τον επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ που φρόντισε να το ”διορθώσει” κατ’ εντολή του τότε υπουργού οικονομικών Παπακωνσταντίνου. Επίσης το χρέος που τότε ανέρχονταν σε 320 δις περίπου και το χρέος επί του ΑΕΠ που τότε ήταν στο 120%. Τρεις δείκτες που και πραγματικοί να ήταν δεν δικαιολογούσαν την ένταξή μας στο ΔΝΤ και τα καταστροφικό μνημόνια που επακολούθησαν.
Επίσης το 2010 υπήρχαν και κάποιοι άλλοι δείκτες πολύ σημαντικοί που δεν μπήκαν στον κόπο να μας τους αναλύσουν προκειμένου σήμερα να έχουμε μια εικόνα και να αντιπαραθέσουμε και αυτούς προκειμένου να βγουν κάποια συμπεράσματα.
Οι δείκτες αυτοί δεν χρειάζεται καν να δοθούν με επίσημα στοιχεία και αριθμούς από την ΕΛΣΤΑΤ αφού τους αντιλαμβανόμαστε τόσο από την προσωπική οικονομική δυνατότητα του καθενός όσο και του περιβάλλοντος στο οποίο κινούμαστε, είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα, η αγοραστική δύναμη και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, δείκτες οι οποίοι είναι συνάρτηση ο ένας του άλλου και όλοι μαζί της πραγματικής οικονομίας μιας χώρας.
Δέκα χρόνια μετά και έπειτα από μια ανεπανάληπτη επιδρομή και λεηλασία της χώρας και των νοικοκυριών, αλλά και της διάλυσης του παραγωγικού ιστού, έχουμε τους τρεις δείκτες πάνω στους οποίους βασίστηκαν για να σπείρουν τον όλεθρο στη χώρα, να μας λένε την αλήθεια τόσο για τώρα, αλλά το βασικότερο για τότε.
Το χρέος, για το οποίο τόσος ντόρος και τόσο δάκρυ είχε χυθεί, από 320 δις που ήταν το 2010 σήμερα ανέρχεται περίπου στα 370 δις. Ο δείκτης του χρέους επί του ΑΕΠ από 120% το 2010 σήμερα ανέρχεται στο 220%. Όσο το έλλειμα για το οποίο δεν γίνεται σήμερα κανένας λόγος, σήμερα βρίσκεται στα πραγματικά επίπεδα με το 2010 δηλαδή γύρω στο 9%.
Αν κάνουμε μια σύγκριση της πραγματικής οικονομίας και της πραγματικότητας στα νοικοκυριά το 2010 με το σήμερα, σίγουρα θα απογοητευτούμε αφού έπειτα από μια δεκαετή λιτότητα-λεηλασία με φορολογική αφαίμαξη των εισοδημάτων, δήμευση και αφαίρεση της περιουσίας των πολιτών, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και οργανισμών, διάλυση της αγοράς, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, έκρηξη της ανεργίας, αφαίρεσης όλων των εργασιακών δικαιωμάτων με επικράτηση συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα και γαλέρας και μισθούς πείνας, περικοπές επιδομάτων, μείωση μισθών και συντάξεων, διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας και συνθήκες εξαθλίωσης τρόφιμα χωρίς ρεύμα, νερό στα περισσότερα νοικοκυριά της χώρας, αυτό που σίγουρα βγάζουμε ως συμπέρασμα είναι ότι πέρασε μια δεκαετία με θυσίες του λαού και υποσχέσεις για πέρασμα σε μια νέα εποχή ανασυγκρότησης της χώρας και ανάτασης της καθημερινότητας των πολιτών και αντ’ αυτού βλέπουμε αντί για μια δημιουργική καταστροφή με το βλέμμα στο μέλλον, να επικρατεί μια καταστροφική δημιουργία που ήρθε για να μείνει και να αναπολούμε το παρελθόν, να ελέγξει, να υποτάξει, να παραδώσει τη χώρα στα νύχια των αγορών, των τραπεζιτών και των Βρυξελλών και τον λαό στην αβεβαιότητα, την ανασφάλεια και απόγνωση.
