Μια ομάδα επτά ηθοποιών με επικεφαλής τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Δημήτρη Αγορά, ανεβάζουν φέτος, για δεύτερη χρονιά, στο θέατρο Σημείο (πέρσι ανέβηκε στο Vault), την παράσταση Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων, βασισμένη σε μια σύνθεση από κόμικς του Αρκά. Ο ιδιαίτερα αγαπητός στο ευρύ κοινό σκιτσογράφος, πέρα από την τριακοπενταετή παρουσία του στον χώρο των εντύπων (εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία), έχει μακρά πορεία και στη θεατρική σκηνή, αφού μεταφέρεται συχνά ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και με μεγάλη επιτυχία. Με τη διεισδυτική του ματιά στη σύγχρονη κοινωνία και το ανεξάντλητο και καυστικό του χιούμορ καταφέρνει να δημιουργήσει έναν υπέροχα «πειραγμένο» κόσμο, ανελέητο και τρυφερό συνάμα, γοητευτικά «παραμορφωμένο», βαθιά ανθρώπινο κι εντέλει απόλυτα θεατρικό.
Ο Δημήτρης Αγοράς εντρύφησε σε αυτό το πολυεπίπεδο περιβάλλον του Αρκά. Αρχικά το επεξεργάστηκε με τα παιδιά του σχολείου της Βούλας, στο οποίο εργάζεται, και στη συνέχεια με τους συνεργάτες του στο θέατρο. Μια διαδρομή που εξασφάλισε στο αποτέλεσμα τη φρεσκάδα του νέου και την αρτιότητα του επαγγελματικού. Η παράσταση στηρίχθηκε σε εικόνες και κείμενα προερχόμενα από τα βιβλία Ζωή μετά, Ισοβίτης, Χαμηλές Πτήσεις, Καστράτο, Μαλλί με μαλλί. Οι επτά ηθοποιοί, που κλήθηκαν να ενσαρκώνουν μια πλειάδα ηρώων του Αρκά, το κατάφεραν με μεγάλη επιτυχία: ο Δημήτρης Κανέλλος τον Ισοβίτη, η Έλενα Αρβανίτη τον Μοντεχρήστο, ο Στέφανος Κοσμίδης τον Μπαμπά Σπουργίτη, ο Αλέξης Βιδαλάκης τον γιο, η Μαρία Μπαλούτσου τη Λουκρητία, η Χαρά Τσιτομενέα τον Καστράτο και ο ίδιος ο Δημήτρης Αγοράς τον Πεθαμένο. Μεγάλο, ωστόσο, μερίδιο αυτής της επιτυχούς έκβασης οφείλεται στην Αντιγόνη Γύρα, κινησιολόγο της παράστασης, η οποία κατάφερε να συνενώσει τις επιμέρους σκηνές σε ένα ενιαίο σύνολο μέσα από τις γεμάτες ενεργειακά και άρτιες ρυθμικά χορογραφίες της.
Η αισθητική και η ατμόσφαιρα της σκηνής φέρουν έντονα το στίγμα του Αρκά. Το ζητούμενο ήταν, όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, να διατηρηθεί το ύφος του σκιτσογράφου και να συναντηθούν τα σκίτσα με τους ενσαρκωμένους από τους ηθοποιούς χαρακτήρες παίζοντας ταυτόχρονα με τις προσδοκίες του κοινού. Δύο διαφορετικές «διαδρομές» αναφέρει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης: «ο σκιτσογράφος έδωσε στα ζώα του την ανθρώπινη υπόσταση! Εμείς κάνουμε τη διαδρομή αντίθετα. Από την ανθρώπινή τους υπόσταση [των ηθοποιών], προσεγγίζουμε τη ζωική. Κάπου στη μέση ανταμώνουμε και το αποτέλεσμα είναι στην κρίση του κοινού».
Τη συνολική εντύπωση που αφήνει η σκηνή συμπληρώνουν τόσο η πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Μάνου Αντωνιάδη όσο και η απλή και απέριττη «όψη» της παράστασης (σκηνικά Δημήτρης Αγοράς και Μαρία Κακάρογλου, κοστούμια Κωνσταντίνα Βαφειάδου, φωτισμοί Anti Steve). Όπως χαρακτηριστικά γράφει στο πρόγραμμα: «το σκηνικό αποτελείται από δύο ξύλινες κατασκευές που ανάλογα με τη σκηνή παίρνουν τη μορφή καναπέ, κρεβατιού, πιάνου, πάγκου κομμωτηρίου». Αλλά και τα κοστούμια είναι σε ανάλογο ύφος: «Αφαιρετικά. Χρησιμοποιούνται μόνο στοιχεία (φτερά, αυτιά, ουρές), που υποδηλώνουν την ταυτότητα του χαρακτήρα».
Συνοψίζοντας θα έλεγα πως πρόκειται για μια παράσταση, όπου το γέλιο του θεατή ρέει το ίδιο αβίαστα με την κίνηση και το λόγο των ηθοποιών επί σκηνής, συνθέτοντας με πολύ αγάπη και μαεστρία τον υπέροχο όσο και εύθραυστο κόσμο του κωμικού· έναν κόσμο που έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη να χαθούμε μέσα του.
Η παράσταση παίζεται από Πέμπτη έως Κυριακή από τις 5 Οκτωβρίου στο θέατρο Σημείο, Χαριλάου Τρικούπη 4, Καλλιθέα (πίσω από το Πάντειο).
Ναταλί Μηνιώτη
Διδάκτωρ Θεατρολογίας
minatali3@gmail.com
