Η λογική θα χαρακτήριζε ως «παράδοξο» να έχουν ανοίξει τα πάντα σε αυτήν την χώρα, εκτός από τα πανεπιστήμια. Όμως φαίνεται ότι πίσω από την παρατεταμένη καραντίνα των φοιτητών, όπως και από άλλα μέτρα που είχαν παρθεί (κλείσιμο λιανικού εμπορίου κλπ, ώστε να μεταβιβαστεί η κρίση στην εργασία), υπάρχει τεράστια σκοπιμότητα.
Αν κρατηθούν νεκρά τα πανεπιστήμια, το νομοσχέδιο για την εκπαίδευση, θα περάσει, χωρίς αντιδράσεις. Αλλά και όταν ανοίξουν, εάν και εφ όσον τα ανοίξουν, οι όποιες κινητοποιήσεις θα είναι «παγωμένες». Μετά από ένα εξάμηνο η και δύο (;) με τα πανεπιστήμια κλειστά, πως θα γίνει φοιτητική «απεργία» η καταλήψεις; Θα φέρουν το επιχείρημα: «να λειτουργήσουμε και λίγο κανονικά, τα πανεπιστήμια διαλύονται κλπ». Ενώ πλέον έχουν και την δυνατότητα των ηλεκτρονικών μαθημάτων και άλλα πολλά. Έτσι ενώ ένα πανεπιστήμιο του χρόνου θα είναι «θεωρητικώς» υπό κατάληψη, πρακτικά, θα λειτουργεί κανονικά.
Αυτή είναι η κατάσταση, με αφορμή την πανδημία, απομονώσανε τους φοιτητές και φυσικά πήραν πάρα πολλά μέτρα ενάντια στο σύνολο της κοινωνίας, κτυπώντας σκληρά την Δημοκρατία και τις δυνάμεις της εργασίας . Και καραντίνα στο πανεπιστήμιο σημαίνει πολλά, οι φοιτητές και οι καθηγητές, και το υπόλοιπο προσωπικό δεν συναντιέται, δεν κάνει συνελεύσεις, δεν «μιλάει», δεν μπορεί να ακουστεί η φωνή τους.
Πέρα από το ότι οι πρωτοετείς δεν έχουν πάρει μυρωδιά για το τι χώρος είναι και το πανεπιστήμιο, με ότι συνεπάγεται αυτό.
Το νομοσχέδιο φέρνει τρεις τουλάχιστον βαθιές αντιδραστικές τομές στα πανεπιστήμια:
Α) Την δυνατότητα ίδρυση ξενόγλωσσων τμημάτων, (Αγγλόφωνα) με δίδακτρα για τους φοιτητές που προέρχονται από χώρες εκτός και εντός Ε.Ε.. Οι έλληνες προς το παρόν αποκλείονται λόγω Συντάγματος και άρθρου 16. Όμως κατά την ταπεινή μου γνώμη, σύντομα θα υπάρξει «παρέμβαση», από την Ε.Ε. ότι δεν είναι εφικτό σε μια χώρα της Ε.Ε., να αποκλείονται οι «ιθαγενείς» και ότι το δίκαιο της Ε.Ε., επιβάλλει το «δικαίωμα» εγγραφής και των ελλήνων. Έτσι, όπως και με τα κολέγια, το άρθρο 16, θα πάει οριστικά στον αγύριστο, και το όνειρο των νεοφιλελεύθερων για ιδιωτικά πανεπιστήμια θα γίνει πραγματικότητα.
Β) Στις πρυτανικές εκλογές, αποκλείονται οι φοιτητές και όσοι εργάζονται στο πανεπιστήμιο, λες και δεν έχουν δικαίωμα λόγου για τα ιδρύματα.
Γ) Εισάγεται η ηλεκτρονική ψηφοφορία. Έτσι στην χώρα που γέννησε την Δημοκρατία, καταργείται η «αγορά», ο Δήμος μιλάμε για την απόλυτη κατάλυση της συνεύρεσης και συνάντησης των ανθρώπων αλλά και της συνέλευσης.
Φυσικά πίσω από όλα αυτά, κρύβονται τα ιδιωτικά συμφέροντα, με ιδιαίτερη παρέμβαση της Αμερικάνικης Πρεσβείας. Δεν είναι τυχαίο, ότι η υπουργός παιδείας, συνόδευσε τον πρωθυπουργό στην πρόσφατη επίσκεψή του στις ΗΠΑ, και ήταν και εκλεκτή ελληνίδα «προσκεκλημένη», στην Λέσχη Μπίλτεμπεργκ πέρσι τέτοια ακριβώς, εποχή με την ιδιότητα του «απλού» μέλους του ελληνικού κοινοβούλιου.
Τα πανεπιστήμια της χώρας λαμβάνουν το 1/3 της χρηματοδότησης που λάμβαναν πριν μνημονίων. Το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης προχωράει με πολλές ταχύτητες.
Οι φοιτητές και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να αντιδράσει. Πρώτο όμως ζήτημα είναι να τελειώσουν με το παράδοξο της «καραντίνας» στα πανεπιστήμια. Και να βγάλουν και το φοιτητικό κίνημα από την «καραντίνα». Την ίδια ευθύνη, έχουν και οι πανεπιστημιακοί.
